I Ака-ука Дукхирам билан Чхидам эрта саҳарлаб белкуракларини олиб ишга кетган ҳамон, хотинлари орасида қаттиқ жанжал, можаро бошланарди. Аммо қўшинлари бунга шундай кўникиб қолишганки, бу жанжалларни кўчадаги оддий товушлардай парвосиз эшитаверадилар.Хотинларнинг чинқирганини эшитиб, улар бир-бирларига:— Мана, тағин бошланди! — деб давоми…
Шу кунгача Пробхадан сира ғамим йўқ эди. Қайтага бемор онасининг ташвиши кўпроқ бўларди. Пробханинг ўйнаб турганини кўриб, мен беҳад қувонардим, унинг маъсум кулгисидан ва чала-чулпа қилиб гапиришидан роҳат қилиб, уни жон деб овунтирар эдим. Бироқ, қизча йиғлаган ҳамон ундан қутулишга давоми…
Фақат ҳасадчилар, беҳудага овоза тарқатишни касб қилганларгина, Гуручорон оиган пайтда унинг хотини ичкарида қарта ўйнаш билан машғул эди, деб айтишлари мумкин. Йўқ, аслида, бу маҳал у зўр иштаҳа билан зиравор сепилган совуқ шовла ва балиқ еб ўтирган эди. Чақираётганларини эшитиб, давоми…
У Улапур қишлоғида почта мудири эди. Унинг иш фаолияти шундан бошланган. Қишлоқ жуда кичик бўлса ҳам, унинг яқинида бўёқ фабрикаси бўлиб, шу фабрика хўжайинининг талабига мувофиқ, бу ерда почтахона очилганди.Асли калкутталик бўлган почта мудири бу хилват қишлоқда ўзини сувсиз қолган давоми…
Аденатх билан Бойденатх бир-бирларига амакивачча бўлишади, уларнинг фамилиялари ҳам бир хил: Чокроборти. Аммо Бойденатхнинг аҳволи тангроқ. Бунинг сабаби шуки, отаси уқувсизлик қилиб, акаси Шибонатхга муте бўлиб қолган. Амакиси эса, Бойденатх жуда яхши кўрарди. Шундай бўлса ҳам, бу олижаноб амаки, уялмай-нетмай, давоми…
Қишлоқ болаларининг жўрабошиси Фатик Чокробортининг калласига янги фикр келди. У дарё қирғоғида ётган йўғон ходани кема лангарига айлантирмоқчи бўлди. Фатик, бу ишда ҳамма қатнашиши керак, деган қарорга келди. Бу ишнинг қанчадан-қанча таажжуб, гап-сўз ва норозиликларга сабаб бўлишини ўйлаб, ҳамма болалар давоми…
Кечки пайт бўрон яна ҳам зўрайди. Ёмғир челаклаб қуяр, чақмоқ чақиб, момақалдироқ гулду-рар, гўё осмонда худолар билан иблислар орасида шиддатли жанг борарди. Оламни барбод этувчи қора байроқ сингари булутлар жадаллаб учарди. Исёнкор тўлқинлар бўғиқ шовиллаб, кенг Ганг бўйлаб рақсга тушар, давоми…
— Доктор, доктор!— Яна ухлагани қўйишмади, — тўнғилладим мен ва зўрға кўзимни очдим. Қарасам қаршимда бизнинг заминдоримиз Докхиначоронбабу турибди.Мен сакраб ўрнимдан турдим, кажава суянчиқли стулни берироқ суриб, меҳмонни ўтқиздим-да, ташвиш билан юзига қарадим. Кечаси соат икки ярим эди.Ранглари ўчган, қўрқувдан давоми…
Кантичондро ҳали ёш бўлса ҳам, хотини ўлгандан сўнг бошқа қайлиқ қидирмай, овчиликка берилиб кетди. У узун бўйли, хушбичим, бақувват, чаққон, кўзлари ўткир, қўллари чайир йигит эди; Ғарбий Ҳиндистон одамларидай кийинар, ёру дўстлари эса, паҳлавон Хира Синг, ашулачи Чхокхонлал ва мусулмон давоми…
I Тара қишлоқдаги дугоналарига қўшниси Жойгопалнинг баттоллиги, хотинига сира кун бермаслигини батафсил гапириб бериб:— Тилига чипқон чиқсин уни, — деб қарғаб ҳам қўйди.Бу гап Жойгопалнинг хотини Шошига жуда тегиб кетди: «Нима бўлганда ҳам, хотин кишининг ўз эрига ёмонликни раво кўриши давоми…