“Менинг ушбу мактубимни ўқийдиган яхши ниятли, ҳамиятли одамлар, ўқиб ўқимадим деманглар, мен ўзимга муносиб дўст ахтариб юрибман. Дўст бўлгандям у менга бетидан бет, этидан эт кесиб бермаёқ қўйсин, (музлатгичдан ҳозирча эт узилмай турибди). Агар у чинакам дўст бўламан деса, қовун давоми…
Тўлаганнинг оиласи туш кўришга ихтисослашган. Етмишдаги отасидан бошлаб, етти ёшли боласигача ҳар куни туш кўриб чиқади. “Бугун нима туш кўрдинг?” деб сўраш бу уйда одатга айланган. Ҳатто келган меҳмондан ҳам кўрган тушини сўраш унутилмайди. Ушбу “дастур”га содиқ бўлган оила аъзолари давоми…
Қадрдон набирам! Мен, рождество муносабати билан ёзилган ушбу мактубимни Де Амичис[1] кайфиятидаги сингари ўта насиҳатомуз тарзда яқинларимизга ҳамда шу каби яна бошқа нарсаларга зўраки муҳаббат уйғотсин деб йўллаётганим йўқ. Сен буни эшитиб ҳам ўтирмас эдинг (сен энди катта бўлдинг, мен давоми…
Венециялик буюк скрипкачи ва бастакор Никколо Паганини сеҳр-ли скрипка эвазига Иблисга иймонини сотганлиги ҳақидаги ривоятни ким ҳам билмайди? Ҳаттоки ҳамма нарсадан шубҳаланувчи, даҳрий ва ҳажвчи бўлган атоқли шоир Ҳенрих Ҳейне ҳам бу афсонага ишонган. Лекин бу келишувда ким ютиб чиққанлиги давоми…
Россиянинг ўрта минтақаларидаги нам ботқоқликларда фақат тунда очиладиган ажойиб гул бўлиб, кеч кирганда ёқимли, муаттар ҳид таратади. Агар уни узиб олиб сувга солиб қўйилса, эрталаб нохуш ва бадбўй ис чиқаради. У оддий бинафша турларидан эмас. Дидсиз далаҳовли эгалари ва зиёли давоми…
Баъзи жанубий ва жануби-ғарбий графликларга қарашли бўлган, ариқларини ўт, чўл буталари босиб кетган бўр тепаликлар, авом тилида “тизма тоғлар” ёки “яйловлар”дан иборат бўлган бу баландликлар асрлар давомида ўзгармай, ўша кенг майдонни эгаллаб ётган Англия даласининг озгина ерларини банд этганди, холос. давоми…
КУНГАБОҚАР Қуёш қизлари чўмилиб бўлгач, кетишга чоғланиб, қайиқларига ўтириб йўлга чиққан пайтларида улар энг кенжа сингиллари эман дарахтининг шохида олтин гулчамбарини унутиб қолдирганлигини эслаб қолишди. Гулчамбарсиз уйидагиларнинг кўзига кўринишдан қўрқиб, орқага қайтиб, гулчамбарини олиб келишларини опаларидан илтимос қилибди. Опалари жуда давоми…
Али шаҳарда ростгўйлиги ва виждонлилиги билан оғизга тушган оила фарзанди. Кексалик гаштини сураётган оила бошлиғи ўз дунёқарашига эга бўлганидан кишиларга ташқи кўринишига қараб эмас, балки ақл-заковати, жамиятдаги тутган ўрнига қараб баҳо берарди. Алининг онаси – паст бўйлик аёл эди. У давоми…
Қамоқхонада, Ғолиб исмли ёш бир қоровулимиз бор эди. Куннинг ҳар соатида, ҳибсхонанинг қаерида бўлса бўлсин, қўлида ойна-ю, тароқ, сочларини тарарди. Соч мойидан ялтираган сарғич сочлари тўлқинланиб турарди. Унда умуман, уятчан бир ҳол — консерватория ўқувчиси қиёфаси бор эди. Бир ҳарбий давоми…
Оилада аёллар беш нафар эди… Улар оила бошлиғини сўнгги йўлга кузатдилар: уй бекаси бева, қизлар эса етим қолишди. Она ўзининг тўртта қизи билан марҳумнинг маъракаларини ўтказиб, тез орада ишга кирди.Кўпчилик бева аёлларни ноҳақдан-ноҳақ шафқатсиз ва виждонсиз деб айтади. Аёлнинг қайғуси давоми…