Дейлик, ҳовлингизда танаси сип-силлиқ, хушқад бир дарахт гуркираб ўсиб ётибди. Унинг шу кўринишига кўзингиз кўниккан. Иттифоқо бир куни қарайсизки, дарахт қийшайиб-майишиб кетган бўлади. Қанча кўп тикилсангиз, у шунча ёқимсиз кўринаверади. Лекин вақт ўтиб, худди бу дарахт илгаридан шундай ўсиб келгандек, давоми…
Агар шу кунгача кўрган-кечирганларимнинг ҳаммасини тошларимга батафсил ёзиб боришнинг иложи бўлганда эди, биргина зинапоямнинг ўзини ўқиб чиқишга бир неча кун керак бўларди. Модомики ўтмишдан ҳикоят тинглаш ниятингиз бор экан, келинг, зинапоямга ўтиринг-да, тўлқинлар шовқинига қулоқ тутинг. Улар қаъридан аллақачонлар унут давоми…
“Кўйлагинг ўзингга лойиқ келдими, Сэм?”- деб сўради Уэббер хоним эман дарахти остидаги ўзининг жонажон тебратма креслосида китоб ўқиб ўтираркан.“Ҳа, энди соз бўлибди, Марти”, — деб жавоб берди Сэм бироз ўзидан кетиб. “Аввалига мен ўзим тугмаларни жой-жойига қўйиб, қадай олмаётгандирман, деб давоми…
Вақт шундай шафқатсиз ҳакамки, у ўтган ҳар бир дақиқани ўтмишга ва хотирага айлантириб кетаверади. Ҳаёт ўзанида мисоли чўкаётган одам эса ҳар бир қилган хатосини ноилож тан олмасдан боқа чораси ҳам йўқ. Афсуски, ўтиб кетган хатоликларни қўлқопни алмаштирган каби тағин қайтадан давоми…
Ҳар куни айни шом бошланиши арафасида ўша сокин ва кичкинагина хиёбоннинг ўша жимжит муюлишига кулранг либосдаги бир қиз ҳар доимгидай яна кириб келади. У таниш ўриндиғига яхшилаб жойлашиб олади-да, бошқа ҳеч қандай иши йўқдай берилиб китоб ўқий бошлайди.Яна такроран айтаман: давоми…
Жанубий Каролина штатидаги Чарлстон шаҳри аҳолиси гуручдан жуда кўп овқат тайёрлашади. Жефф Питерснинг пул топиш усуллари ҳам ана шундай кўп ва хилма-хил.Мен айниқса унинг ёшлик даврида кўчаларда ярим оч ҳолда дайди, йўтални даволайдиган сурги мой, аллақандай кукун сотиб юрган, бутун давоми…
Сан-Франсиско — Нью-Йорк экспрессининг чекиш вагонига кирганимда Жефферсон Питерсни кўриб қолдим. Уобаш дарёсининг кунботар тарафида яшовчи одамлар ичида Жефферсон зукколикда ягона эди. У миясининг иккала палласини, боз устига орқа миячасини ҳам баравар ишлата оларди.Жеффнинг касб-кори товламачилик. Беваю етим-есирлар ундан қўрқмаса давоми…
Ҳар йили эрта баҳорда, олчалар гулини тўкиб, барг ёзаётган пайтда шу воқеа ёдимга тушади… — деб гап бошларди кампир.Бунга ўттиз беш йил бўлди. Унда отам ҳали тирик эди. Биз уч киши — отам, мен ва синглим бирга яшардик. Онам эса давоми…
Исроил солдатлари бизни Рамле-Қундуз йўлининг икки тарафи бўйлаб сафга тизиб, «Қўллар кўтарилсин!» дея буюрдилар. Кун ниҳоятда иссиқ, гўё қуёш осмондан кўзга кўринмас олов сели ёғдириб, бутун ер юзидаги мавжудотнинг кулини кўкка совуришга чоғлангандек эди. Онам гавдаси билан мени офтобнинг жазирама давоми…
Қария жаноб Хокинс одатда ўзининг нураб ётган деворининг олдида ўтириб олиб, мактабдан уйига қайтаётганган кичкина болаларни имлаб ўзига чақирарди. – Болалар! Бу ёққа келинглар, болалар! – деб қичқирарди.Аксарият болалар унинг олдига яқинлашишга қўрқиб, қарияни узоқдан мазах қилиб қочишарди. Улар чолнинг давоми…