(Бу аслида кино бўлиши керак эди) Дарахтлар орасидан кўриб турганингиз — бизнинг қишлоқ Алиқули бўлади. Манави эса бизнинг қабристон. Яъни, қишлоқнинг “ташриф қоғози”. Ундан сал нарида яна бир қабристон бор. Ажабланманг. Дунёда бундан ҳам ажабтовур қишлоқлар бор. Энди бизнинг қишлоққа давоми…
Вирелонида ўн беш йилдан бери бўлмаган эдим. Куз пайти немислар вайрон қилиб қилиб кетган уйини эндигина тиклай бошлаган ошнам Сервалнинг хонадонига, ўша тарафларда ов килиш учун борадиган бўлдим. Бу жойлар менга жудаям ёқарди. Ёруғ жаҳонда кўриб кўз тўймайдиган ана шунақа давоми…
Роксбороулик жаноб Баттервик анчадан бери уйқусизлик касалига чалинган. Мана ҳозир ҳам пинакка кетиш учун қилган бесамар ҳаракатларидан сўнг, тўсатдан ёдига бир алманахда ўқигани, уйқусизликни даволаш чораси тушиб қолди. Унда ухлаб қолиш учун хаёлга бир пода қўйни бирор тўсиқ устидан сакраётганини давоми…
Отамурод чол чорбоғининг ичидаги офтобшувоқда ўтиравериб зерикиб кетди. Кунига неварасини орқалаган кўйи келаверадиган, беш-олти уй нарида яшайдиган тенгқури Санам кампирдан ҳам бугун нимагадир дом-дарак йўқ! Ётиб қолмадими экан? Куни кеча “Кўкрагимда санчиқ бор, гоҳида ҳаво етишмай, энтикиб қоламан” деб ҳасрат давоми…
I От туёқларининг ёғоч полга дукур-дукур урилгани эшитилди; отхонадан аввал қора тўриқ Граф Нулинни, ундан кейин оқ Великанни, сўнгра унинг ҳамшираси Майкани олиб чиқдилар. Булар жуда яхши ва қиммат баҳо отлар эди. Кекса Шелестов Великанни эгарлади ва қизи Машага қараб, давоми…
Қишнинг изғиринли туни. Дўкондор дўкон деразасининг ташқи панжараларини туширар экан, тўсатдан ойнадан дўкон ичидаги кимсага кўзи тушди. Дўконда ҳали одам борлигини пайқамаган ҳам экан. У нотаниш кишининг дўкон пештахтасида турган бир неча бўлак сариёғни чаққонлик билан шляпаси ичига яширганини кўриб давоми…
Пианино созловчи, соқол-мўйлови тоза қирилган, юзи заъфарон, қулоғига пахта тиққан Муркин деган бир одам номердан коридорга чиқди-да, дўриллаган овоз билан: — Семён! Ҳой, малай! — деб чақирди. Унинг юзини шундай қўрқув босган эдики, кўрган одам бошига шифт тушиб кетдими, ё давоми…
«Калтакланиб сувга улоқтирилган ва сув ютиб ўлган!». Мебел қопловчи уста Леопальд Ренар айнан мана шундай айблов билан маслаҳатчилар иштирокидаги суд жараёнида тергов қилинарди. Унинг ёнгинасида асосий гувоҳлар – фалокат қурбонининг беваси Фламеш хоним, дурадгор уста – Луи Ладюро ва тунукасоз давоми…
— Павел Васильич! — деб Пелагея Ивановна эрини уйғотади. — Ҳой, Павел Васильич! Бориб Степага қарашиб юборсанг бўларди, китоби устида йиғлаб ўтирипти. Яна бирон ерига тушунмаётганга ўхшайди! Павел Васильич ўрнидан туради-да, эснаб очилган оғзини чўқинтиради ва мулойим товуш билан: — давоми…
Гриша, бундан икки йилу саккиз ой илгари дунёга келган дўндиққина бола, энагаси билан бульварни сайр қилиб юради. Эгнида пахталик тўн, бўйнида шарф, бошида чўққисига каттакон пахмоқ тугма тикилган қалпоқ, оёғида эса иссиқ калиш. У исиб кетганидан нафаси сиқилиб, терлаб пишади, давоми…