Buncha ko‘p kiryapman yerning tushiga. Halima AHMAD Jalil boboning xotirasi lip-lip yonib-o‘chadigan eski chiroqqa o‘xshab qolgan. Bir “puf”ga muhtoj. Bobo to‘qson oltini to‘ldirib, to‘qson yettiga o‘tgan tavallud kunini farzandlari kelib, birga nishonlashdilar. Hali hayot bo‘lgan, sharti ketib-parti qolgan bir-ikki do‘stlari, davomi…
Odamlarning kulgusi unga nayzadek sanchildi. Yig‘idan ovunch axtardi. Bo‘lmadi. Kulguchilarning aftida zig‘ircha o‘zgarish sezmadi. Yuraklarining o‘rnida tosh borday og‘izlarining jiyagi yig‘ilmadi. Nigohlarining nashtari yaralagandan yaralayverdi. Dardiga malham kutganlari qaytangga tuz sepib sevinishdi. Nahot dunyoda rahm-shafqat anqoning urug‘iga tenglashib qoldi. Nahot davomi…
…Ko‘zimga mil tortdim, seni esladim: Kaftimda baxt qushi, yelkamda kaftar. Osmon markaziga botayotirsan, Osmon markaziga botar Kiyiklar. Abduvali Qutbiddin Bir umr gapirdilar, g‘alva ko‘tardilar, shovqin soldilar. Har dam shovqinlari bilan nainki quloqni qomatga keltiradilar, balki dunyoni hadikda ushlamoqchi bo‘lgandek tovush davomi…
Toshqo‘rg‘on toshli qo‘rg‘on edi, Qodir Olloh, sangtarosh dunyo tog‘larni tarashlab sumbat bergan bo‘lsa, Toshqo‘rg‘onning toshi odam qo‘li bilan tarashlanib bino qilingandi. Ammo, u toshdan bino bo‘lgan bo‘lsa ham to‘zim bilmadi, bir oti Boyqo‘rg‘on bo‘lsa-da, faqirga ham nasib qilmadi. Zamonning zayli davomi…
Suyukli ustozimiz, atoqli adibimiz Erkin Vohidov chuqur falsafiy she’rlari, mutafakkirona xislatlari bilangina emas, o‘ta samimiy, o‘ta topqirona mutoyibalari bilan ham muxlislar qalbini zabt etib kelgan. Shularni eslar ekanman, Erkin aka, doimo ko‘nglimizdasiz, biz bilan birgasiz, degim kelaveradi. O‘sha tanish qorovul davomi…
Men cho‘loq bo‘lib qoldim. To‘g‘risi, ishtaham ham bo‘lmayapti. Tashlangan nonlarga yeta olmayapman. Ana, ertalabkisi, ko‘lmakda bo‘kib yotibdi. Avvalgi holim bo‘lsa, shuni olib oftobda quritardim. Keyin toza joyga ko‘mardim. Qornim ochganda yerdim. Non-ku mayli, uyga hech kim kelmagan kunlar suvdan qiynalaman. davomi…
I Ovul sukutda edi. Paxsachilar ishini qo‘ygan kezlari edi. …O‘sha voqeadan bir kun ilgari biznikiga O‘ljaboy akis (bolalar shunday atardik) kelgandi. Qo‘lida bir parcha qog‘oz, ruchka bor edi. Ayvonga o‘tirgach, pichirlagannamo gap ochdi: – To‘rt-besh so‘mingni beraman. Bilasan, savodim chatoq. davomi…
Yo‘l yoqasidagi pastqam tomda yoyilgan uzumlarni saralayotgan ayol ikki qo‘lini yonga tiragan ko‘yi, uvishib qolgan oyog‘ini uzatdi. Biroq qo‘llarini yerdan uzgan hamon, muvozanatini saqlolmay, gavdasi bir tomonga og‘ib ketdi. U jon holatda kaftlarini tomga bosdi. Qaddini rostladi, xavotirlanib, atrofga olazarak davomi…
Quyosh yotog‘idan bosh ko‘tardi. Uning zarrin tolalaridan tarqagan harorat hali sohil bo‘ylab keta-ketguncha yastanib yotgan oppoq qumni qizdirib ulgurmasidan plyaj cho‘miluvchilar tomonidan birin-sirin ishg‘ol etila boshlangan, picha ertaroq bo‘lgani uchunmi, aksari munkillagan chol-kampirlar imirsilab-surgalib kelib soyabonli qo‘nalg‘alar panohiga joylashar, yig‘ma davomi…
“Qirq yillik gurunglar” turkumidan bir hikoyat Qiyomatli suhbatdosh Abdulhamid Rashidiyga bag‘ishlandi Bilsangiz, Jiydali deganimizning eli aslan qurama, ha, balli – har yoqdan kelib qolgan. Kecha emas, bugun emas, huv qadim ayyomlarda. Ko‘hna kitoblarda darj etilishicha, hozir o‘rtacharoq shahar siyog‘idagi bu davomi…