Бугун савдо ўржиди. Азон бўғизланган ҳўкизни Асқар қассоб чошгоҳга етиб саранжомлади; сомсахонага тарқатди, полвон “қиз узатди”га деб олди. Кейин ўзининг чори қўчқорини бўғизлади, униям ўткизди. Элда маърака кўп, гўшт қолармиди. Айниқса, ҳозир иликузди маҳали, гўштнинг бозори чаққон. Кеч тушгач, Асқар давоми…

Мен бу ҳикояни ошнам Абдуаҳад Жуманқуловдан жуда арзон — таҳририят берадиган қаламҳақи баҳосида “сотиб олганман”. Ўзи ёзса бўлмасмиди, дерсиз? Менимча, бу ишни уддаларди, фақат буни воқеани “пуллаганидан” кейингина тушунди. Бари — насия, лекин қалам ҳақини эгасига жўнатаман. — Эсимда, — давоми…

Бугун савдо ўржиди. Асқар қассоб азон бўғизланган ҳўкизни чошгоҳга етиб саранжомлади; сомсахонага тарқатди, полвон “қиз узатди”га деб олди. Кейин ўзининг чори қўчқорини сўйди, униям ўтказди. Элда маърака кўп, гўшт қолармиди? Айниқса, ҳозир илик узилди маҳали, гўштнинг бозори чаққон. Кеч тушгач, давоми…

Отабой қиридан бир бўз йигит бақирди:“Нўъмон аканикига тўйга… Тўйдан кейин кураш бўлади”. Эломон шотеракнинг тагини мўлжалга олиб, болта ураркан, кўнглидан ўтказди: “Елкамни ерга босадиган чиқса, бошқа кураш тушмайман. Ўтган тўйдаги чалаёнбош етади. Энди йигит борми, мени отадиган”. У дастани чангаллаб, давоми…

Уч кунлик келинчак ўчоқ бошида куймаланиб юраркан, Ўринбой синчи тикилди. Хайрият, қозон қайнатмоқчи! Нима қиларкин, қачон пишаркин? Қорин таталаб ҳам кетди-ку! Айвондан туриб келинига қичқирди.— Ойша қизим, кеч бўлганда нима ташвиш?— Ош, — деди ийманиб келинчак ва кўнгли қайнотасининг қизимлашидан давоми…

Ўша вақтлар чамаси ўн ёш эдим. Айни куз, аммо атрофда қиш аёзи дайдирди. Кўчада мен каби совуқ сезмас “ўйин бола”си кўринмаса, аксар одамлар уй ичига тиқилишганди. Ҳар галгидек, ҳориб–чарчаб уйга қайтдим. Дарвоза тирқишидан ичкарига мўраладим: ойим айвонда тутақиб синглимга бақирар, давоми…