O‘ktam Hakimali. Mudhish olov (hikoya)

Olam bugun xazon rangida tovlanardi. Daraxtlarning pastki shoxlari yaproqlarini to‘kib ulgurgan, yuqori qismidagi yaproqlar esa chirt-chirt uzilib, og‘ir havoni hadeganda yorib o‘tolmay lipillab sarg‘ayib so‘lgan o‘t-o‘lanlar ustiga asta qo‘nadi. Sarg‘ayib so‘lgan o‘t-o‘lanlar va tinimsiz to‘kilayotgan xazonlar tabiatning to‘rt faslidan iborat davomi…

Muhammad Salom. Tabiat ohi (hikoya)

Husniya eshikni ochdiyu dimog‘iga urilgan tanish hidni tuyib jilmaydi: «Palov! Nechuk, menga aytishmovdi-ku?» Ochig‘i, Husniya palovni unchalik xush ko‘rmaydi. Oshqozoni bois o‘zini ham, atrofidagilarni ham shunga ishontirishga urinadi. Ayniqsa o‘zi pishirgan oshdan ishtaha bilan yeyolmaydi: hididan «to‘yadimi», shosha-pisha tayyorlab, maromiga davomi…

Erkin A’zam. Fideldan salom (hikoya)

Xabar keldiki, bobomiz chorlayotganmish. Hammani: o‘g‘illarini, qizlarini, nevara-chevarayu boshqa-boshqalarni. (Biz oxirgisiga kiramiz.) Ikki-uch oydan beri shiftga tikilib yotgan banda boshiga odam to‘pladimi, bilavering, masala hal – rozi-rizolik! Bemor degandek bo‘ldigu lekin shu choqqacha boboning boshi yostiqqa tegmagan-da. Huv, ishlab yurgan davomi…

Emin Usmon. Munojot (esse, 1991)

Bismillahir rohmanir rohiym Har kishiki dardi bo‘lsa, yig‘lasun yor oldida Mashrab Havo mavjlarida bir nido yangrar: HAYoT! Havo bo‘shliqlaridan bir vido kelar: O‘LIM! «Biz hayot ne’matidan avval o‘lim ne’matini yaratdik», degan hujjatul avval va oxir shuurlarda xuddi jimjit xonadagi soat davomi…