Энахон Сиддиқова 1954 йилда туғилган. Фарғона давлат педагогика институтининг (ҳозирги ФДУ) филология факультетида ўқиган. Ижодкорнинг “Қоракўз турналар”, “Суманбар насим”, “Кўнгил уфқлари”, “Ишқ ифори” номли шеърий, “Сирли тун фарёди” номли насрий ҳамда бир қатор бадиий-публицистик китоблари нашр этилган. “Дўстлик”, “Эл-юрт ҳурмати” орденлари соҳибаси. 2023 йил 13 январь куни вафот этган.
Болакайнинг хаёли терак учига илиниб қолган варракда эди. Варракни бобоси қўллари қалтираб зўрға ясаб берганди. Узоқ-узоқларга учириб ўртоқларига мақтаниш хаёли билан онасининг чақирганини ҳам эшитмай қолибди. – Ҳой, ҳароми, қулоғинг том битганми, ҳозир таг-туги билан узиб олайми? Бола қўлида толхивич давоми…
Аёлнинг умр шами лип-лип этганча бир ёғдуланиб, бир нурсизланиб сўниб борарди. – Қандоқ синглим бориди-я, – Усмонжон вужудини сирқиратиб келаётган ёшни сиртига чиқармаслик учунми, кўзларини юмиб, ичидаги титроқларни куч билан босди. Бедаво дард уч ойки тўшакка михлаган, қуруқ суякка айланган, давоми…
Саттор юз-қўлини ювиб, молларига қарагани оғилхонага кирди-ю, серрайганча туриб қолди. Бўрдоқига боқилаётган новвосларининг энг бўласи йўқ. Юраги ҳаприқиб, узоқдан онасига қараб бақирди: – Қора но-в-в-ос, – бўғилганидан нафаси оғзига тиқилди. – Қора новвос йўқ! Онаси ўғлининг важоҳатини кўриб, идишдаги қайноқ давоми…