Ҳалима Аҳмедова 1960 йил 1 октябрда Бухоро вилояти (ҳозирги Навоий вилояти) Қизилтепа туманидаги Пўлот қилоғида таваллуд топган. 1983 йилда ТошДУ (ҳозирги ЎзМУ)нинг филология факултетини тамомлаган. Шоиранинг илк китоби 1986 йили «Кўзимнинг тили» номи билан чоп этилган. Кейинчалик 1987 йили «Тунги марваридгуллар», 1996 йили «Эрк даричаси». 2005 йили «Тийрамоҳ», 2007 йили «Афсун», 2008 йили «Умид сояси», 2011 йили «Нигоҳ қибласи», 2012 йили «Шафақ ибодати» сингари китоблари нашр этилган.
Синглимнинг икки яшар невараси: “Менга қоғоз, қалам беринглар, номимни ёзаман”, – деб хархаша қилади. Қувониб унга қоғоз, қалам тутқазамиз. У бўлса нуқул ҳалқача-ҳалқача айланаларни чизади. – Бу сенинг номингми? – сўраймиз ундан. – Ҳа, – дейди у. Бу – менинг давоми…
Болалигимда бибимнинг узун ва учи қўнғироқ сочларини ушлаб юришни яхши кўрардим, ундан доим қалампирмунчоқнинг ҳиди анқирди. Бибим жуда хушрўй эди. Айниқса, жойнамоз устида янада сулувлашиб кетарди. Намозини тугатгач, ундан сўрардим: – Дунёда энг чиройли ким? Бибим кўзларига тўлган нурнинг тилида давоми…
Январ елкасига осмон пўстинини ташлаб, секин оёқлайди. Баъзи-баъзида офтобнинг эҳтиросли шивирлари юракнинг қулоғига чалинади. Ва ниҳоят феврал кириб келади. Бу ойнинг кириб келиши билан изғиринли кунлар яна озодликка чиқади. Феврал аёзининг ҳикматини қаранг: чидаганга чиқарган бу ҳаётни, дейди. Яна кўнгил давоми…
Бу қадим дунёда боғлар кўп, чорбоғлар кўп. Аммо буларнинг бирортаси бобомнинг боғига етмайди. Қандайдир муаммо олдида ожиз қолсам ёки ҳаётнинг қадамлари елкамга оғир ботган дамларда бобомнинг боғидан куч оламан, яшаш қудратини топаман. НИҲОЛЛАР Бобом уруш кўрган эди. ¬Шунинг учун бўлса давоми…
ОНАМНИНГ КЎЙЛАГИ Хотиралар тўлқини баланд. Бу тўлқин ҳар куни қалбим дарёсига келиб урилади. Ва қалбимдаги дарё соғинчнинг баҳайбат суратига айланади.Нимагадир ичикаман. Ичикканим сари суратга жон кира бошлайди……Болаликда жуда инжиқ эдим. Бўлар-бўлмас нарсага ғингшиб онамнинг тоқатини тоқ этардим. Аммо онамнинг меҳри давоми…
М Е НҲаво тундлашгандан тундлашди. У гўё лаҳза сайин қоронғулашиб бораётган қисматимга ўчакишаётгандек эди.Мен шоша-пиша ишдан қайтар эдим. Уст-бошим шаллаббо. Ёмғир тинай демасди. Шу дам негадир ёмғирнинг таъмини билгим келди ва ҳовучимни беҳуш ёғаётган ёмғирга тутдим.Бир зумда ҳовучим тўлди. Болалигимда давоми…