– O‘z oyog‘i bilan jildirabgina kelmagan suv suvlik qiladimi?! Ketaman bu Cahroyi kabirdan… ketama-an-n! Dilshod shunday deya o‘rnidan sapchib turdi-yu, derazadan tashqariga termildi. U avval hovlisidagi qovjirab qolgan daraxtlarga, so‘ng tik tepalik yonbag‘ridagi yolg‘izoyoq yo‘lda chelakning og‘irligidan zo‘rg‘a odimlayotgan qo‘shni davomi…
O‘tirikni eplay bilmadi Otamga o‘zini yaqin olganlardan biri, garchi yoshi kattaroq bo‘lsa ham, Faqir bobo degan cho‘rtkesar, ayni vaqtda, yolg‘on-chin gapini ajratib bo‘lmaydigan sariq, yalpoqyuz, bitko‘z bir odam edi. Oddiy hangoma yo‘lida ham zarur bo‘lsa-bo‘lmasa o‘tirik qo‘shaverganidan bo‘lsa kerak, odamlar davomi…
Dadaxon Nuriy. Vijdon hayqiriqlari. Triptix-roman: Agar sen o‘zbegim bo‘lsang… Bizga yadro bombasi kerakmi? Tribunal. — Toshkent, 2018 Abdulla Qahhor millatimizni jismonan hamda ma’naviy majruh qilishga qaratilgan ikki ashaddiy yov – IChKILIK, shuningdek ona tilimizning KAMSITILIShI, “BUZILIShI”ga qarshi kurash olib borgan davomi…
Oxiri, qoya ustiga tirmashib chiqib oldik. Oyoq-qo‘limizda majol qurigandi. Siyrak o‘t-o‘lanlar ustiga harsillab cho‘zildik. Bir necha kundan beri jag‘i-jag‘iga tegmay, hayvonot dunyosi haqidagi o‘zining ilmiy nazariyalari bilan garang qilgan hamrohim – poytaxtlik professorning ham allaqachon sasi o‘chgandi. U kirchil, keng davomi…
Bu voqeaga besh-olti yil bo‘ldi. Aslida, aytishga arzigulik ham emas. Ba’zilar kulimsirab qo‘yishini ham sezayotgandayman. Lekin, xayolimdan ketaqolmaydi-da. Ko‘l bo‘yi, baqaqurilloq. Tungi samodagi tillarang oy. Suv yoqasida timirskilanib yurgan qora sharpa. Shu xolos. Shu xolos deyman-u… U manzaralar ortida bahaybat, davomi…
Enasining yettisi o‘tkazilgan kunning ertasi yumushga chiqqan Tog‘ay oqshom oldi ovuli tomon o‘sha-o‘sha g‘amnok bir kayfiyatda qaytarkan, kunchiqishdagi adirlik qo‘yniga sho‘ng‘igan ko‘yi, g‘uborli olis ufq qa’riga singib, izsiz yo‘qolgan keng asfalt yo‘lning o‘ng tarafidagi tog‘oldi kengligi uzra misli bodroqdek sochilgan davomi…
To‘qsonbosdi mahali edi. Tilovning baytal chopib bo‘lsa-da, poyga olaman, deb karillab yurgan paytlari. Bo‘sag‘adagi ola po‘stakning ustida “xur-xur” uxlab yotgan mushuk yoniga tushgan choponning shovuriga uyg‘ondi; ko‘zini erinibgina ochdi, cho‘zilib kerishdi, old oyog‘i bilan yuzini yuvdi. – Pisht-ey! – dedi davomi…
Iqbol Mirzoga Bu voqeaga ancha bo‘lgan-da. U sovuqlar o‘tib, yomg‘irlar yerga singib, u qorlar erib, o‘rnida yam-yashil o‘tloqlar ko‘karib chiqqan. O‘sha kuni vodiylaru vohalarni quyuq tuman bosgan edi. Sira tarqamas, bulut kabi har yoqni birday enlab olgan, goh quyuqlashib, goh davomi…
Birinchi kun …Qishloqqa kirib borarkan yo‘l yoqasidagi tanish daraxtlardan birortayam qolmaganligiga ko‘zi yetgach dami ichiga tushib ketdi… Bir vaqtlar shoxlari shamolda gurillagan, epikinda sollanishgan, shoxlashishgan shoxlarning soyalari bir birini quvalagan, shoxdan-shoxga uchgan-qo‘ngan qushlar g‘ujuridan, ostida bir maydon o‘tirgan odamning bahri davomi…
Jarchi har kuni erta uyg‘onadi. Rahmatli otasi bolaligidan uni shunga o‘rgatgan. Yuvinib-tozalanib, ich uyga kirib, tonggi namozga jar soladi. Jarchilik unga rahmatli otasidan o‘tgan. Otasi aytishicha, uning ham otasi shu qishloqda jar chaqirib o‘tgan. Undan oldin katta bobosi… Bu naslga davomi…