Qizim, senga aytaman, kelinim, sen eshit. Eski turk so‘zi. Do‘lana Yosh do‘stim P.S.ga Muzliklarga oshyon tog‘lar. Ular tabiatning uzoq, sovuq xilvatgohi. Bu oromsiz yuksakliklarda bo‘ron, jala, do‘llar qo‘nadi. Bu qaltis joylarda do‘lanalar o‘sadi. Ularning ildiz, shoxlari egri-bugri, chayir, barglari ko‘m-ko‘k, davomi…
Ta’til davrim nihoyalab qolgan kunlar edi. Bekorchilikdan bostirma ustidagi g‘aramda allamahaldan beri qalin bir romanni varaqlab o‘tirardim. Roman shu qadar semiz, yasama to‘qnashuvlar bilan liq to‘la ediki, uni oxirigacha o‘qib chiqishga Azroilning o‘zi ham meni majbur qila olmasdi. Men kitobdan davomi…
Bugun operatsiyam yo‘qligi uchun kechki ko‘rikni o‘tkazganimdan so‘ng ishlarni navbatchi hamkasbimga topshirib ko‘chaga chiqdim. Yomg‘ir yog‘ayotganini ko‘rib, «esiz, kechagina o‘rik gullagandiya», degan xayolga bordim. Yomg‘irning maydalab yog‘ishi kaminaning g‘ashini keltirardi. Yuzingni qay tomonga burma, mayin tomchilar urilib, dilda tushunib bo‘lmas davomi…
Yo‘l yamonu yaxshisidan yema g‘am, Bismilloh, degilu qo‘yg‘il qadam. Alisher Navoiy She’rga, adabiyotga qachon ishqim tushib, qachondan qog‘oz tirnay boshlaganim yodimda yo‘q. Lekin shunisi aniq esimdaki, shoirlik havasiga esh bo‘lib Toshkentda o‘qish «qarori» ham yuragimga qattiq o‘rnashgan edi. To‘qqizinchi sinfdaligimda davomi…
Kompyuterda nimadir yozib o‘tirgan edim, tashqarida tez-tez bosilayotgan qadam tovushi eshitildi. Shartta turib, ko‘p qavatli uyning ikkinchi qavati derazasidan tashqariga qaradim. Pastda esa qayoqqadir shoshgancha Men ketib borar edi. Badanim jimirlab ketdi, aslida, qaysi biri haqiqiy Menman?! Bu dunyoda bir davomi…
Deraza ortidagi ayol Yer endi ko‘klayotgandi… Yangi kelinchak ham bitta tuqqandan keyin shu uy endi maniki ekan deb ishonarkan. Ungacha yegani porimay, ko‘ngli alag‘da yurarmish… Tongniyam, tog‘niyam tumshug‘i uyulganday. Oyqorning oy suratlig‘ qorining qovog‘idan ham qor yog‘adi. Hovlidagi daraxtlar ham shirdayishib serraygancha bir-biriga qosh chimirganday. Et bo‘lib etday, yot bo‘lib yotday emas. davomi…
O‘sha kun borliq qoravut tusga belangandi. Havoni rutubat qoplagan, yog‘iy lashkaridek bostirib kelayotgan quyuq qora bulut og‘ir va ezgin ruhiyatni yetaklardi. Men ishlayotgan shifoxona uyimdan ancha uzoq bo‘lib, yo‘li o‘nqir-cho‘nqir, qiyaliklardan iborat. Ayniqsa, yog‘ingarchilik paytlari bu yanada ko‘proq sezilar, xavf-xatarsiz, davomi…
Hamxonamning tili bilan aytganda, o‘nlab ilmiy dargohlaru minglab ilmi toliblar yeng shimarib turgan shahardan mendek bir kichik ilmiy xodimning dovrug‘i doston bo‘lgan bu qishloqqa borib tajriba o‘tkazishi boshimga «baxt qushi qo‘nganidan nishona» edi. Uning menga shunchalik havasi kelgandiki, avvaliga men davomi…
– Jonsiz… umuman olganda, chizganlaringni bari jonsiz… Bu damda janub tomonida maktabning oqish binosi qad rostlagan katta qishloq allaqachon past-baland do‘ngliklar ortida qolib, qiz va yigitcha maysalari barvaqtroq sarg‘aygan Ko‘kliqir betidan o‘rin olgan o‘n chog‘li xonadondan iborat ushoqqina ovul sari davomi…
Gul deganing nima sening? Uch-to‘rt tikon, biroz yaproq, Nedur sen sevgan bu hayot? Uch-to‘rt nafas, so‘ngra tuproq… Jaloliddin Rumiy Ilyos onam yana ming yil yashaydi, butunlay ish topmay bekor qolgan kunim yo‘qlab borarman, deb yurganmidi, xizmat safaridan qaytib eshitgan xabardan davomi…