I – …Bu bir paytlar hashar yo‘li bilan qurilgan yozgi klub edi: odamlar oqib keladigan hind kinolari qo‘yilardi (“Ayyorlikka qarshi makkorlik”mi, “Makkorlikka qarshi ayyorlik”mi degan kinodagi yarim-yalang‘och hind go‘zallarining jununvash raqslarini jon-jahonini unutgan ko‘yi, og‘zi ochilib tomosha qilayotgan Bektemir tog‘am davomi…
Kasalxonaga kelganimga bir hafta bo‘lganiga qaramay, palatada yolg‘iz yotardim. Bu yerda vaqt juda sekin o‘tardi. Gazeta varaqlashdan ham, shiftga termilib yotishdan ham zerikdim. Xonaga bironta bemor keltirishlarini kutardim. Va nihoyat o‘sha kutilgan bemor ham keldi. Biroq keksa odam ekan. Hafsalam davomi…
– Qizlar, bo‘ldi, tura qolaylik. To‘qqizdan keyin yotoqxonaga kiritishmaydi. – Rostdan ham, ketdik. Umidaniyam ko‘rdik. To‘yiga kelganimizdan xursand bo‘ldi. Qani, omin qilaylik. – Hanifa, siz duo qila qoling. Hammamizdan kattaroqsiz… hajm jihatdan, – qizlar davrasida ko‘tarilgan gurros kulgu boshqa stoldagilarning davomi…
Ne’mat aka gardishli darvoza yoniga kelib, nafasini rostladi. Oxirgi paytlarda mana shunday ko‘p yursa charchab qolyapti. Qarilikning alomatidir-da bu ham. Birpas eshik oldidagi o‘rindiqda dam olgach, qiya ochiq darvozadan asta bo‘yladi: – Kim bor? Davlatboy! – deya ichkariga bir-bir odimladi. davomi…
Toyqulov tun bo‘yi uyqu bermadi. Tong otguncha o‘kirib chiqdi. Devorning naryog‘ida xuddi birov bo‘g‘izlayotganday baqiradi, o‘ziyam. Go‘r bo‘ladimi, ichdi-da, ichdi. Oldi-ortiga qaramay, boshi bilan shu zormandaga sho‘ng‘ib ketdi. Shermatning ham terisini shilib oldi: hali uni opke, hali buni opke, hali davomi…
Farida erinibgina tashqariga chiqdi-yu, qorni ko‘rib uyqusi qochdi. Yuziga muzdek havo urilgan bo‘lsa-da, jilmaydi. Birinchi qor-da. Yoshligida birinchi qor yoqqan paytda dugonalariga qorxat yozgani, ularga tutqich bermay, ancha-muncha sovg‘asini olgani xayolidan o‘tdi. Eh, nimasini aytsin, rostdan ham ajoyib damlar edi. davomi…
Eshikdan kirdi-yu harakatlaridan o‘zini hushyor ko‘rsatishga urinayotgani sezildi. – Yomg‘ir yog‘adi shekilli. Shamol bo‘lyapti, – dedi yomg‘irdan qochib, panaga o‘tganday yelkalarini siltab. – Yaxshi o‘tiribsizlarmi? Deraza oynasi basma-bas tiqirlab, tirqishidan shamol ufurganday bo‘ldi. Onasining yoniga cho‘kib, bolishga yonboshladi. Xayolidan ushbu davomi…
Rassom Azamat Sattorov va G‘anisherga bag‘ishlayman! Yer yuzida Leonardo da Vinchi ismli bir inson yashagan ekan. U tajriba uchun shaftoli daraxti tanasini margimush bilan emlabdi. Buni qarangki, zahar daraxt mevalariga ta’sir ko‘rsatibdi. Natsume SOSEKI Shaffof matoh ustiga tushgan dog‘day shuvalib, davomi…
U jazm qilgan ishiga ikki kundan beri tayyorgarlik ko‘rardi. Avvalgi kuni hovlini aylanib, bejo yotgan o‘tin-cho‘p va boshqa mayda-chuydalarni yig‘ishtirib saranjomladi, kuchi yetmaganlarni o‘g‘liga buyurdi. Kelinga hovli ancha ivirsib ketibdi, ertaga supurib-tozalab qo‘ying, deb tayinladi. Kecha tunda hamma uxlagani o‘z davomi…
Xonanda qizning chuchmal muhabbati haqidagi yostiqday roman qo‘lyozmasining “suvini siqib” o‘tirgan edim, ichki telefon jiringladi. – Hoziroq oldimga kiring, – dedi nashriyotimiz direktori tantanavor ohangda. – Sizga zo‘r yangiligim bor! Qanaqa yangilik? Yaxshi ishlaganim uchun mukofot bermoqchimi? Shoshma… Meni bosh davomi…