Дўстбек Сулаймонов. Бўри ови (ҳикоя)

Қишлоқда кеч тушиб, атрофга  тун ўзининг сиё пардасини ёяётган паллада миш-миш тарқалди. «Мурод мерганни бўри еганмиш». Бу гапга биров  ишонди, биров ишонмади. Лекин Мурод мерганнинг ҳовлисидан эшитилиб турган йиғи-сиғи овози бу гаплар ростлигидан дарак бериб тургандай қишлоқ аҳлини тажжубга соларди. давоми…

Дўстбек Сулаймонов. Зўраки «миллиардер» (ҳикоя)

— Пулни қачон қайтарасан?— Айтдим-ку, бераман деб. Бунча ёпишиб олдинг менга?— Бераман деганинг қачон эди, сен учун бировдан олиб бергандим.— Ҳовлиқма, қочиб кетаётганим йўқ-ку.— Тўғри сен қочмаяпсан, лекин сени деб мен кимлардан қочиб юрибман, номард, — Акром Сардорнинг ёқасига ёпишди.— давоми…

Дўстбек Сулаймонов. Салом қани? (ҳажвия)

— Ҳой бола, тўхта-чи, менга нега салом бермадинг? — деди Қўчқор ака.— Ие, амаки, нега салом беришим керак экан? — ҳайрон бўлди Савдобек. — Бирон нарса қилиб берасизми ё бирон нарса олиб  берасизми? — Уйқусираяпсанми, ҳов бола, мен бир нима давоми…


Мақолалар мундарижаси