Нормурод Норқобилов. Сўнгги сурат (ҳикоя)

– Жонсиз… умуман олганда, чизганларингни бари жонсиз… Бу дамда жануб томонида мактабнинг оқиш биноси қад ростлаган катта қишлоқ аллақачон паст-баланд дўнгликлар ортида қолиб, қиз ва йигитча майсалари барвақтроқ сарғайган Кўклиқир бетидан ўрин олган ўн чоғли хонадондан иборат ушоққина овул сари давоми…

Нормурод Норқобилов. Эна бўри (қисса)

– Ҳа-а, қурсоғингни лорсиллатиб, тағин қўни-қўшниларни шўрини қуритиб келаяпсанми, а, Бойбичахон?! Ҳа-а, Бойбичча бўмайгина ўлгин сен! Кўзларинг жавдирамай кетгин сен! Бу пайтда бола ўтов эшиги ташқарисида, кўзлари тўла уйқу, оёғи билан ерни пайпаслаганча, кавушини қидирарди. Онасининг андаккина зарда аралаш эркалаб давоми…

Нормурод Норқобилов. Хеш (ҳикоя)

– Ҳа-а, бу дунёда ўзгани эмас, ўзни енгмоқ қийин… Хайрулла устози бўлмиш Тоғай полвондан бу гапни кўп бора эшитган эса-да, ҳалигача маъносини англаб етолмаган. Боз устига, устози кимнидир назарда тутиб ёхуд шунчаки насиҳатомуз тарзда эмас, ҳар дафъа гуваладек муштини иягига давоми…

Нормурод Норқобилов. Капалак (ҳикоя)

Ота болакайни шаҳарга олиб кетиш учун келган куни ошхона томида биринчи қизғалдоқ очилган эди. Қип-қизил… Болакай улоқчадай ўйноқлаб кўчага отилди, жўраларига мақтанди… Қўрадаги жажжи қўзичоқлар, куни кеча туғилган тарғил бузоқча ҳам унинг эртанги сафаридан “бехабар” қолмади. Кейин томга чиқиб, қизғалдоққа давоми…

Нормурод Норқобилов. Кекса тут (ҳикоя)

Тепки зарбидан кекса тут дарахти қаттиқ сесканди. У бу хил кутилмаган зарбаларга кўникиб кетган эса-да, негадир бу галгисига чидаши хийла қийин кечди. Кекса танаси ич-ичидан қақшаб, новдаларигача зириллаб ва титраб кетди. Шунга қарамай, пинак бузмасликка уринди – ичдан тўлқин урган давоми…

Нормурод Норқобилов. Эркак (ҳикоя)

– Уф-ф, бу сағирларниям ташвиши тоза жонга тегди-да, лекин!.. Бу совуқдан-совуқ иддаоли сас аммаси дарвозасидан чиқиб улгурмай, болакайнинг ортидан қувиб етди ва жимитдек юрагини тилкалаб, кўзларини ёшлатди. Бир хаёли, бу гапни айтмоқдан андиша қилмаган катта ўғли – Нортожи танбалнинг оғзига давоми…

Нормурод Норқобилов. Ўғри (ҳикоя)

У ўмарган соатини уйидагилар кўзидан бекитиб юришга ҳарчанд уринмасин, барибир учинчи куни эрталаб қўлга тушди. Шу кезгача соатни мактабга кетаётиб йўлда билагига тақиб, қайтишида эса сумкасига солиб, яширин сақлаб келаётганди. Бари ҳеч кутилмаганда содир бўлди. Бугун у нонуштадан сўнг, кундалик давоми…

Нормурод Норқобилов. Кураш (қисса)

Хуррам қотма, йиқилган курашга тўймас, деганларидек тағин ўзи билан беллашмоқ ниятида келган Салабекни, одатдагидек, нимилиқ қаршиларкан, унинг бу бемаврид ташрифи жуда малол келаётган эса-да, феълига кўра, буни ошкор этмаслик важидан, кўзларини аввалига ерга қадади ва худди ўзининг туси айниган кирза давоми…

Нормурод Норқобилов. Дўнгкалла (ҳикоя)

Қовун-тарвуз пайкалининг ясси қирга туташ қисмида Нормат қоранинг чайласи қўнқаймагунга қадар жонсарак дала сичқон – Дўнгкалла ўзича қув, ўзича бахтиёр эди. Қувлиги шундаки, кўкдаги ва ердаги турли ғанимларни ўз вақтида пайқаб, ҳамиша яшин тезлигида бекина билар, сўнг эса гўё уларни давоми…

Нормурод Норқобилов. Энатош (ҳикоя)

Энасининг еттиси ўтказилган куннинг эртаси юмушга чиққан Тоғай оқшом олди овули томон ўша-ўша ғамнок бир кайфиятда қайтаркан, кунчиқишдаги адирлик қўйнига шўнғиган кўйи, ғуборли олис уфқ қаърига сингиб, изсиз йўқолган кенг асфальт йўлнинг ўнг тарафидаги тоғолди кенглиги узра мисли бодроқдек сочилган давоми…


Мақолалар мундарижаси