Асад Асил 1941 йилнинг 14 июлида Тошкент вилояти, Бўстонлиқ туманидаги Хондайлиқ қишлоғида таваллуд топган. 1966 йил Тошкент Давлат педагогика институтининг педагогика факултетини, 1972 йил Тошкент Давлат университетининг филология факултетини тамомлаган.Бўстонлиқ, Қибрай тумани газеталари таҳририятларида, кейинчалик “Шарқ юлдузи” ва “Гулистон” журналлари таҳририятларида фаолият олиб борган. Ўзбекистон ёзувчилари ва журналистлари уюшмалари аъзоси.“Лочин” (1982), “Меҳр” (1984), “Қувонч” (1987) ҳикоялар тўпламлари, “Тоғликлар” қисса ва ҳикоялар тўплами (1992), “Чироғим, мен – Сидқийман, Хандақлиқийман!..” тарихий, бадиий, публитсистик романи (2008), “Алқор, нега кўзинг тўла ёш” воқеий ҳикоялар, эссе ва публитсистикалар (2011) тўпламлари муаллифи.Ёзувчи ўз ижодининг ўттиз йилдан зиёд вақтини тарихда ўчмас из қолдирган фидойи маърифатпарвар адиб бўлмиш Сидқий Хандақлиқийнинг ҳаёти ва ижодини ўрганишга бағишлаган. Сидқий Хандақлиқийнинг танланган асарлари тўпловчиларидан бири.
Кунлардан бир кун Мулла Зоҳид ота ичкари ҳовлисида оҳиста одимлар экан, лаблари беихтиёр шивирларди: – Айлантирган уч жонсан, Бир-бирингга меҳмонсан… Ҳозир қаршисида ҳеч ким йўқ. Азбаройи чуқур ўйга толганидан шу сўзларни беихтиёр такрорлаяпти. Аслида уч ўғил бақамти турганларида ёки уларнинг давоми…
Арслон чол бир кам саксонга борганида кампири бандаликни бажо келтирди. Кутилмаган бу кулфат, бемаврид жудолик ўн йигитга ўрнини бермай юрган қарияни довдиратиб қўйди. Отанинг назарида гўё ўзи қатнашиб юрган давралардан бирдан файз кетди, бу олам ҳувиллаб бўшаб қолди. У уйдан давоми…
Йилнинг сўнгги ойи эди. Кутилмаганда номаълум бир касаллик қаттиқ хуруж қилиб қолди. Дўхтирларнинг айтишича, бу дард аллергиянинг бир тури эмиш. “Тез ёрдам” ғирра бориб олиб келдию ташлади-кетди. Бир кишилик палатага жойлаштиришди. Хотиним ҳам қаттиқ шамоллаган, бечора хайҳотдай ҳовлида ёлғиз ўзи давоми…
Қундуз тоғани саксон билан тўқсон орасида десангиз, ҳеч ким ишонмайди. Жуда дароз эканлигига қарамай суяги енгил бу одам бир жойда ўтиролмайди, сою қирлар, ҳатто тоғу тошларгаям чиқиб тушаверади. Чилланинг айни жазирама палласида тупроқли кўчаларни попиллатиб ялангоёқ кезгани кезган. “Азиз жонни давоми…
Лайлакқор эринибгина ёғар, Ортиқали иккимиз катта-катта одим ташлаб, бир маромда кетиб борардик. Баланд бўйли, чайир ва кўркам гавдали бу йигитнинг ота-бобоси мерган ўтган, ўзи ҳам табиатнинг танти ўғли эди. Милтиқ кўтариб далагами ё тоққа чиқса, унинг ови ўнгидан келмаган кун давоми…
Йил жуда оғир келган эди. Қиш яримламасдан ем-хашак тугади. Чорвадорлар қамиш, ажриқ илдизи, янтоқ қидиришиб, ҳар куни изғиб юришарди. Шермат ака ҳам шуларнинг бири эди. У ўшанда тентирай-тентирай, тунга қолиб кетди. Энди қўрага тезроқ қайтиш керак: очқаб юрган йиртқичлар қўйларни давоми…
Тақдиримдан нолимайман. Диёримиз марказида чиқадиган, жамики ижодкорлар орзусидаги мўътабар даргоҳларда масъул вазифаларда меҳнат қилдим. Бахтимизга электр поезди бор экан, азонда жўнайман, кечга томон яна иккинчи вагонда қайтаман. Дилтортар одамлар уюшиб, давра ташкил этган эканлар, шуларга қўшилиб олганман. Файзулла ака даврабоши. давоми…
Ўрмон мерган кўзи илиндими-йўқми, тонг бўзара бошлаганини кўра солиб ўрнидан туриб кетди. Ўғилчасининг ҳарорати баланд, туни билан инграб чиққан эди. Уйқуга қонмаган овчининг боши сирқираб оғрийди, кўнгли ғаш. Бунинг устига, кеч куз ҳавоси эмасми, қибладан изғирин аралаш совуқ туман ёпирилиб давоми…
Машҳур мерганлар ҳақида антиқа ривоятлар эшитганмиз, кўпларининг уй-жойларида бўлиб, тонготар суҳбатларини олганмиз. Ўзимиз ҳам ёшликда овчиликнинг кўчасидан ўтган эдик-да…Қадимда кўпчилик ўз подасини ўзи боқарди. Ўн-ўн бир ёшга тўлган пайтларим. Қўй-эчкиларимни қори эриб кетган кунгай қияликларда айлантириб келаман. Бир кун обдан давоми…
Дадажоним-эй, сиз бу аҳволда туриб, мен қандай қилиб?… Йўқ! Мен тўйни тўхтатаман!!.Шашқатор ёшлари гулюзларини жаладай ювиб бораётган, қалин сочлари тўзғиб кетган Ойгул аҳволи ночор отаси кўксига бош қўйганча фарёд уриб йиғларди. Шу дамларгача боши ёстиққа тегмаган, ҳеч нарсадан тап тортмайдиган давоми…