1 Tastubeklik Amangeldi otani bilmaydigan odam yo‘q. Yoshi yetmishdan oshgan bu qariyani butun ovul taniydi. O‘zi qotmadan kelgan, chuvakkina chol, lekin tinim bilmaydi. Cho‘qqaygan soqoli, yakkam dukkam mo‘ylovi bor, butun yuzini tirish qoplagan bu chol sahiyligi bilan ham nom qozongan. davomi…
Qrim-tatar xalqining yetakchi oydinlaridan biri – No‘mon Chalabijahonning so‘nggi kunlari haqida qissa Allohning yo‘lida qatl bo‘lganlarni “o‘liklar” demang. Balki ular tirikdirlar, lekin siz sezmassiz. Qur’oni Karim, Baqara surasi, 154-oyat. I No‘mon Chalabijahon oxirgi haftani Buyuk So‘noqdagi ota hovlisida, yaqin aqrabolari davomi…
Gul do‘koniga ishga kirganimga ikki hafta bo‘ldi. «O‘g‘il bola bo‘lsang, gul do‘konida nima bor», demoqchimisiz? Gul do‘konining egasi ham xuddi shunday fikrda. Suhbatga kelgan kunim, u «O‘g‘il bola degan gullar orasida aralashib yurmay, bilagini ishga soladigan mehnat qilgani yaxshi emasmi?», davomi…
Hali olis o‘sha qutlug‘ kun, Parvozingni baland ol, yurak! Kurashlarda yengmog‘im uchun Uzoq umr ko‘rmog‘im kerak. Mashrab BOBOEV Kasalxonada davolanish uchun yotganimda yuragimni kardiogramma qilishdi. Uni ko‘zdan kechirgan doktorlardan biri: “Siz tik oyoqda infarkt o‘tkazib yuborgansiz. Mana bu chandiqlar infarktning davomi…
— Juma-ayef, — deydi xonasining eshigini qulflayotgan Orziqul aka. — Labbay, — deyman men ham kalitimni cho‘ntagimga solar ekanman. -Umrning yana bir kuni o‘tdi. -O‘tganiga shukr. -Yomon odamlar kamayib ketdi, — deydi endi hamrohim liftdan tushayotganimizda. — Yo‘q, tag-tugi bilan davomi…
I Ayagan ko‘zga cho‘p tushar deganlariday, qo‘yarga joy topmay, yeru ko‘kka ishonmay yurgan kelinidan tug‘ilgan mushuk bolasiday bir hovuch bo‘lib yotgan nabirasiga mulla Rahmon katta umidlar bilan qo‘ygan tuppa-tuzuk «Boyqul» ismi o‘rniga teng-to‘shi, uyli-joyli bo‘lib ketsa ham, to‘qayda yosh bolalar davomi…
Shohida maktabdan qaytib, kiyimlarini almashtirdi-da, endigina kechagi ovqatdan qolganini isita boshlagandi hamki, devor osha qo‘shni hovlidan Diyoraning ovozi eshitildi: — Shohi, hov Shohi! Bir necha soniyadan so‘ng ikki hovlini ajratib turgan devor uzra Diyoraning qo‘hlikkina chehrasi ko‘rindi. Diyora qo‘shnisining hovlisiga davomi…
Siyrak, tillarang sochlari peshonasiga tushirib kalta qirqilgan, puchuq burun, yoqimtoygina bolakay guruch donalaridek old tishlarini ko‘z-ko‘z qilgancha shirin jilmayib turardi… Hulkar ko‘zini suratdan uzib, darpardalar oralig‘idagi pushtirang osmon parchasiga noxush tikilib qoldi. Ko‘nglining tubida og‘ir g‘ashlik cho‘kib yotardi… Parishon nigohi davomi…
Safarga chiqsam, ertasi kuni onam hol-ahvol so‘rab, albatta, telefon qiladi. Bu gal ham shunday bo‘ldi. Biroq nima deyishni bilmay qoldim. Bo‘g‘zimga nimadir tiqildi. Go‘shakdan esa, “Voy, nima bo‘ldi senga, gapirsang-chi, bolam!” degan ovoz eshitilardi. “Zoya opa vafot etdi!” dedim ichimda. davomi…
Adirda o‘tlab yurgan mollarga Avaz qarab turadigan bo‘lgach, bolalar chuvillab tepalikka ko‘tarilishdi. Sobir beliga bog‘langan arqonni yechib, sarg‘aygan maysalar ustiga uzun qilib tashladi. Qolganlar mana shu o‘ziga xos start chizig‘iga yumalatib kelingan traktor balonlari ichiga Usmon bilan Eralining joylashib olishiga davomi…