Холдор Вулқон. Малика (ҳикоя)

Оқ — сариқдан келган, сочи малларанг, кўзлари қийиқ, сап – сариқ киприклари чўчқанинг киприкларига ўхшаш, оғзини юмса ҳам курак тишлари кўриниб турадиган новча ва озғин бу қизнинг исми Малика. У ўзининг унча хушрўй эмаслигидан ўксинар, бунинг устига тенгдош қизлар уни давоми…

Холдор Вулқон. Ёлғиз йўловчи (ҳикоя)

Қор ёғмоқда. Гох қиялаб, гохо чирпираб, гохо тўзғиб, сассиз — садосиз, жимгина ёғаётир у. Оппоқ қор учқунлари аро худди сон — саноқсиз метеоритлар ичра йўртиб бораётгандайман. Мен шундай кетиб бораяпман. Шунчаки, мақсадсиз, ёлғиз бир ўзим тентираб «Гренобл»дан «Дон Милс» кўчаси давоми…


Мақолалар мундарижаси