Муҳаммад Хайруллаев. Биринчи муҳаббат (ҳикоя)

Мен бу ерга ўзим ўқиган мактабнинг санасини нишонлаш муносабати билан ўтказиладиган тантанада қатнашиш ва шу баҳонада холамларни кўриб кетиш ниятида келган эдим. Тумонат одам тўпланди. Мен сингари -узоқ-яқиндан келганлар ҳам оз эмасди…Йиғилишнинг расмий қисми тугаб, зиёфатга таклиф этилдик. Мана, собиқ давоми…

Муҳаммад Хайруллаев. Қарз (ҳикоя)

Салима опа марказдан чеккароқдаги шоҳбекатда автобусдан тушгач, қайси томонга юришни билмай, иккиланиб туриб қолди. Сумкасидан қизил ҳошияли ялтироқ қоғозни олиб, унга кўз ташлади. Бу — “Салима опа, албатта боринг”, деб Абдурашиднинг ўзи берган ташрифнома эди. Салима опа ўшанда кун келиб давоми…

Муҳаммад Хайруллаев. Даҳшат (ҳикоя)

“Бўлар иш бўлди. Тақдирга тан бериш керак, вассалом!” Аҳмад Набиев ана шундай ўй билан машинани гаражга киритиб, иккинчи қаватга кўтарилди. Остонага етар-етмас, эшикка кўз тикиб ўтирган эканми, қаршисида хотини пайдо бўлди.– Тинчликми?! Бунча ҳаялладингиз?!Аҳмад дилидаги ғулғулаларни хотинига сездирмаслик учун гапни давоми…


Мақолалар мундарижаси