Шодмон Отабек 1946 йили Андижон вилоятининг Ширмонбулоқ қишлоғида туғилган.Ҳозирги Мирзо Улуғбек номидаги Миллий Университетни 1969 йили битирган. Республика радиосида, Ўзбекистон Миллий кинокомпаниясида, Тошкент Давлат маданият институтида, «Ўзбекистон адабиёти ва санъати» газетасида хизмат қилган. 1992 йилдан 2003 йилгача «Хабар» газетасида бош муҳаррир бўлган.Турли йилларда ёзувчининг «Мирзакалон Исмоилий» (1978), «Япроқдаги нур» (1979), «Одамийлик синовлари» (1986), «Энг бахтли кун», «Қорбўрон», (1988, 2009), «Шахмат абадийдир» (1990), «Ширмонбулоқ оқшомлари» (1995) каби китоблари, шунингдек, «Яхши кунларда кўришайлик», «Биркам дунё» қиссалари чоп этилган. Адиб атоқли ёзувчи Мирзакалон Исмоилий ҳақидаги илмий изланишларини давом эттириб, 2010 йили «Мирзакалон Исмоилий сабоқлари» деган китобини нашр эттирди.Шодмон Отабекнинг шоир ва ёзувчилар ҳаётидан олиб ёзилган, устозлар – Озод Шарафиддинов, Эркин Воҳидов сўзбоши ёзган, тўрт марта нашр қилинган «Дўрмон ҳангомалари» китоби машҳурдир. Бу китоб адабий муҳитнинг ҳазил-мутойибаларга йґғрилган бир тарихи сифатида ҳам қимматлидир.Шодмон Отабек бадиий таржима билан ҳам жиддий шуғулланади. У Л.Толстой, М.Зошченко, В.Шукшин, Б.Сарнов, Е.Гик, А.Несин асарларини маҳорат билан ўзбек тилига ўгирган. Л.Толстойнинг болаларга атаб ёзган ҳикоялари ва Азиз Несиннинг ҳажвий ҳикояларини алоҳида китоб ҳолида нашр эттирган.Шодмон Отабекнинг асарлари рус, украин, қозоқ, турк тилларига таржима қилинган.«Шуҳрат» медали билан тақдирланган.
Тарвақайлаб ўсган кўҳна тут остидаги сўрида ёнбошлаб ётган Мардон чол иссиқдан лохасланди, сочиқ билан юзини эринибгина елпиди. Оёғидаги эски дард яна безовта қиляпти чолни. Ичкарида куймаланиб юрган Роҳила кампир айвонга чиқиб, чолига яқинлашиб сўради:— Чойни янгилаб берайми?Чол кампирига кўз қири давоми…
ИштирокчиларРАУФ – ота, 30-35 ёшларда.Раҳима – она, 30 ёшларда.Умида – қизи, 7-8 ёшларда.Рустам – меҳмон, оиланинг дўсти, 30-35 ёшларда. БИРИНЧИ ПАРДА (Оддийгина жиҳозланган, мўъжаз хона. Раҳима уй ишлари билан банд. Умида қўғирчоғини ҳафсала билан йўргакламоқда. Эшик қўнғироғи кетма-кет жиринглайди. Умида давоми…
Кечки таомдан кейин Маъсума қайнонасининг гапириш учун оғиз жуфтлаганини сезиб, сергакланди. Ўғли Фаррух телевизордан кўз узмас эди.– Болам, шу данғир-дунғурингни бирпас ўчириб тургин, маслаҳатлашиладиган гап бор, – деди кампир неварасига қараб.Фаррух истар-истамас туриб телевизорни ўчирди. Сўнг «Нима дейсиз?» дегандек кампирга давоми…
У машинасини гараждан олиб чиқаётганда моторнинг эски «дарди» қўзиб, ҳадеганда ўт олавермай бироз қийнаганини ҳисобга олмаганда, ўша куни анча омади келди. Йўл четида кетма-кет, худди олдиндан келишилгандек қўл кўтариб турган йўловчиларнинг ҳожатини чиқариб, кичкина оиласининг бир кунлик харажатига етадиган пулни давоми…
Зоҳир мажлисхонага кираётиб соатига қараб қўйди. Ҳали учрашувига анча вақт бор. Мажлис нари борса икки-уч соат давом этиши мумкин. Бемалол улгуради. Аммо олдиндан аниқ бир нарса дейиш қийин. Мабодо мажлис чўзилиб кетса Зулхумор кутиб турармикин? Кўзни шамғалат қилиб залдан чиқиб давоми…
Янглишмасам, ўшанда ўн уч-ўн тўрт ёшли ўспирин эдим. Оиламиз унча катта эмас, ота-онам хўжаликда ишлар, Мансур акам шаҳарда — институтда, синглим Юлдуз мендан икки синф қуйида ўқир эди. Отам ҳар гал шаҳарга мева-чева сотгани борганда ўзига ҳамроҳ қилиб олар, мен давоми…
— Келдингизми? — аёлнинг ҳар куни бир хил такрорлайдиган бу сўровида кўп йиллар бирга яшаган эр-хотинлар ўртасидагина бўладиган бир яқинлик, меҳр-садоқат оҳанги зуҳур эди.— Келдим, ўзинг тузукмисан?— Ҳмм…Аёл сассиз юриб айвонга чиқди. Газга чой қўйди. Хонтахтага дастурхон ёзди. Елим халтага давоми…
Иш қидира-қидира янги ташкил этилган газета таҳририятига келиб қолдим. Котиба бош муҳаррирнинг банд эканлигини айтгач, қабулхонада ўтириб кута бошладим.Кутганда вақт ўтиши қийин, аммо кутмай иложим қанча. Орадан ярим соатлар чамаси вақт ўтса ҳамки бошлиқ бўшай қолмасди. Ахийри сабрим чидамай котибадан давоми…
Туман шифохонасига оғир касал келтирилди. Ўн уч — ўн тўрт ёшлар чамасидаги ўсмир қорнини чангаллаб, тинимсиз инграрди. Уни дарҳол жарроҳлик бўлимига ётқизишди. Шу куни институтни яқинда битириб келган ёш жарроҳ Қосимжон навбатчи эди. У касалнинг қорнини обдон текшириб кўрди. «Қаеринг давоми…
Нусрат асаларичи ҳар йили қишлоқ четидаги адирликка ари қўяди. Об-ҳаво қулай келганда яхшигина асал олади. Тоза асал. Қўли очиқ йигит эмасми, маҳалланинг кексалари, бева-бечораларни асал билан йўқлайди, дуо олади.Бу йил иқлим яхши келди, худонинг берган куни ёмғир ёғиб, қир-адирлар майса давоми…