Қудрат Дўстмуҳаммад. Закий (эссе)

Буюк шахсларнинг ҳаёти, ижоди ва қилган ишларини ўрганиш қимматли маълумотлар бериши билан бирга, ўзига яраша илмдир. Аҳмад Закий Валидий Тўғон исмини мамлакатимиз мустақиллиги йўлида курашиб, жон фидо этган Беҳбудий, Мунаввар қори, Авлоний, Фитрат, Усмон Носир, Чўлпон сингари маърифатпарварлар қатори ўқиб, давоми…

Қудрат Дўстмуҳаммад. Кимсасиз шаҳар (ҳикоя)

Ҳар кунги одатимга кўра, эрта тонгда кўчага чиқдим. Субҳидам сукунатидан дилим яйради. Негадир ҳеч ким кўринмасди. Рўпарадаги тўққиз қаватли уйдагиларни уйқу босганми, биронта деразада чироқ йўқ, одам шарпаси сезилмайди. Автобус бекатига келсам, у ерда ҳам ҳеч зоғ йўқ, ит-мушуклар қувалашиб давоми…

Қудрат Дўстмуҳаммад. Зилзила (ҳикоя)

Еттинчи қаватда яшаб турган Садир уйини сотди-ю тўққизинчи қаватдаги Ҳикматулла домланинг тинчи бузилди. У уй олди-сотдисидан безиллаб қолган. Сотиб олган одам албатта таъмир қилади. Гулқоғозларни кўчирадими, девор бўёқларини қирадими ёки эшикни кўчириб ташлаб, энг сўнгги, ғаройиб қулфлар ўрнатилган ва темирдан давоми…

Қудрат Дўстмуҳаммад. Дардисар “никоҳ” (ҳажвия)

— Сенга уйландиму, шўрим қуриди, шўрим!— Бақирманг-э! Илгаридан шўрпешона эдингиз ўзи. Тағинам, сизни мен одам қилдим.— Вайса-я, вайса!— Ҳа, нотўғрими? Ҳовли-жой у ёқда турсин, энгил-бошингиз ҳам йўқ эди. Менинг сепим билан одам бўлиб юрибсиз.— Нима-нима? Сепингни уй-жойга ишлатганинг кўзингга кўринибди-ю, давоми…

Қудрат Дўстмуҳаммад. Олтин тухум (ҳикоя)

Осмон ёришиб, тоғ чўққилари аниқ кўрина бошлаганда тепалик ёнбағридаги яккаю ягона уйда ҳаёт кундалик изига тушиб кетди. Сора хола одатдагидек уйнинг орқа томонида юзтача товуққа мўлжалланган катак томон йўл олди. Эрта билан биринчи қиладиган иши шу: товуқларни катакдан чиқариб юборади, давоми…


Мақолалар мундарижаси