1942 йилда туғилган. Тошкент тўқимачилик институтини тамомлаган.“Ўтаётган вақт”, “Тонг эпкини”, “Ибрат манзили”, “Хива дилбанди”, “Олис оҳанглар”, “Шоҳ бўлди ишқ ичинда”, “Қўналға”, “Созанда” каби асарлари чоп этилган.
2022 йил 24 июнь куни Урганч шаҳрида вафот этган.
Хива манзараси, Ичон ёки Дишон қалъа хаёлий оламимда бўй тортар экан, инсон қувваи ҳофизасини англатувчи ботин ва зоҳир ила бўйлашгандек бўламан. Қадимий, аммо ҳамиша навқирон бу икки алп келбат қалъа бир-бири билан узвий боғлиқдек тасаввур уйғотса-да, уларнинг ҳар бири ўзгача давоми…
1 Ёқут момони эл-элат оддийгина қилиб Ёқит момо, дейди. Лекин бирор марта у нега мени жавоҳир – Ёқут эмас, оддийгина Ёқит деб аташади, дея хаёлланмаган. Ўзиям исми жисмига мос, оппоқ юзларига ярашган кўкиш кўзлари ҳозирда хиёл нурсизланган эса-да, ҳалиям қувонч давоми…
Эски ўтиндан сассиқ тутун чиқади… Одам қариганидан кейин ўтин-да. Сапо сирп шу ҳақда ўйладию хаёллари остин-устун бўлиб кетди. Эски ўтин… Эҳ, қандай забардаст йигит эди-я, бугун бўлса уй гумроси, битта гап кўп, яримтаси ортиқча, сал нарсага севинади, сал нарсага қаҳр давоми…
Зарнигор қанча жон куйдирмасин, Исфандиёр жаҳлидан тушмади. Шу кунлари унинг миясида биттагина ўй чарх уради, ўғри мушукдан ўч олиш — на кундузи ҳаловати бор, на кечаси. Ўзиям бир нарсага аҳд қилса, бирёқли қилмагунча тинчимайди. Зарнигор эрининг майдачилигидан куйиб, бирор кимга давоми…
Қоракўз билан танишган одам унинг кўзига қарайди. Буни Қоракўз билади ва хиёл кулимсираб, «Кўзингиз қора бўлмасаям, исмингиз Қоракўзлиги ажаб экан, дея ўйлаяпсиз-а», дегандай қиймириб қарайди. У кўзининг қорамтир кўкишлиги сабабини яхши билади. Мактабни битириб, Тошкентга ўқишга келган кунлари баъзи курсдош давоми…