Аҳмад Аъзам. Мажнунтол тагида… (эссе)

Мен “Гулистон” журналига янги ишга келганман, туташ кирди-чиқди икки хонанинг оёқ ости жойидан битта стол теккан, шу ерда ўтириб ишлайман. Чекимга шеър қараш тушган, ҳар куни даста-даста “шеърлар”га жавоб ёзаман, шоир бўламан деганлар билан тортишиб, баобрў журналимиз шаънини ҳимоя қиламан. давоми…

Аҳмад Аъзам. Автобус (ҳикоя)

Шундай қилиб, шаҳарлараро қатнайдиган автобусга чиқиб ўтирдик. Албатта, тумонатда чипта олишнинг ўзи бўлгани йўқ, каминанинг кўкрак чўнтагида доим қизил ҳужжат юради, шуни ишга солдик – автовокзал навбатчи диспетчерига учраб, редакция гувоҳномасини кўрсатган эдим, кассаларнинг олди ур-йиқит бўлса-да, иккита жойли чиптани давоми…

Аҳмад Аъзам. Минг ўлимдан қолиб (ҳикоя)

Твда “Ўзлик” кўрсатуви тилга тушиб, одамлар берилиб кўрадиган вақтлар эди. Кабинетимга бир ёши улуғ киши кириб келди. Саксон икки ёшда экан, лекин кекса кўринмайди. Ўрта бўйли, юмалоқдан келган, гавдаси пишиқ, пешанаси думалоқ бўртиб турарди. Ўзининг қадрини биладиган, лекин кибри йўқ, давоми…

Аҳмад Аъзам. Марлен деган одам (ҳикоя)

Одам бу дунёда ёлғиз эмас. Кейин, у фақат ёмонлик ичида, ёмонлик кўриб яшамайди, унинг умр йўли яхшилик­лар силсиласидан иборат. Нуқул ёмонлик ҳақида ўйлайдиган одам ўзига ёмонлик қилиб яшайди. Мен бир оддий одамга учраб қолганимни қирқ йилдан бери ўйлайман. Қирқ йилдирки, давоми…

Аҳмад Аъзам. Нотўғри туш (ҳикоя)

Мен йигит бераётган нарсанинг нималигини, бу нарсани зинҳор-базинҳор қўлимга олмаслигим кераклигини билиб турсам ҳам, «Э-э, ана шунақасизлар-да, қўймайсизлар одамни. Ҳа, майли энди», деб бари бир оламан. Олмасам ҳам бўларди, у ҳам жуда ёпишиб, қўймай туриб олгани йўқ, қўрқоқ кўрингим келмадими, давоми…

Аҳмад Аъзам. «Мастиржамият» (ҳикоя)

Собир уқалаш хонасидан худди яхши туш кўраётгандек, хушҳол чиқди. У ўзини жиндай гуноҳкор сезар, лекин гуноҳи аллақандай беозор-майин, сулув қизнинг юзидан унинг ўзига билдириб ўпич ўғирлагандек, ич-ичдан ёқимли эди. Кайфияти ҳам шундай: йўлида ҳеч нарсага, ҳеч кимга чалғимай, кўкраги тўла давоми…

Аҳмад Аъзам. Қуроқ (қисса)

Хў-ўш, энди сизга бир ҳангомани айтиб берсам, бўлмаган гап дейсиз, тўғри ўйлайсиз, шу гапни бошқа бировдан эшитганимда ўзим ҳам ишонмас эдим, одамларни гўл дейди шекилли бу одам ё ўзини гўлликка соляптими деб, энсам қотарди балки, лекин сизни алдамай деб кўрганимга давоми…


Мақолалар мундарижаси