Ҳабиб Темиров 1954 йилда Самарқанд вилояти, Қўшработ туманининг Жўш қишлоғида туғилган. Самарқанд Давлат университети тиладабиёти факултетини ва Санле-Петербург сиёсатшунослик институтини битказган.Ижодий фаолиятини Самарқанд вилоят «Зарафшон» газетасида (1976 й.) журналистликдан бошлаган. Ушбу газета таҳририятида мухбир, бўлим муҳаррири, маъсул котиб, бош муҳаррир ўринбосари ва бош муҳаррир бўлган. Шунингдек, республика «Халқ сўзи» газетасида мухбирлик қилган. Ҳокимият идораларида, ишлаб чиқаришда маъсул вазифаларда фаолият кўрсатган. 1999 йилдан буён «Қишлоқ ҳаёти» газетасида бош муҳаррир ўринбосари бўлиб ишлаб келади.1993 йилдан Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси.»Ака-ука» номли илк ҳикояси 1982 йилда «Шарқ юлдузи» журналида, биринчи йирик асари «Хиёбондаги одом» қиссаси 1985 йил «Ёшлик» журналида эълон қилинган. 1993 йилда босилган «Қуёш ботаётган пайт» романида қишлоқ кишилари ҳаётига оид долзарб мавзулар қаламга олинган.Кейинги йилларда «Қора қаср асираси», «Макрми ё муҳаббат?», «Журналист хатоси», «Дунёдаги энг гўзал аёл», «Қўш узук», «Қасос ва муҳаббат», «Қиёматдан бир кун олдин» номли қисса ва романлари босилиб чиққан.
“Порахўрликни тугатиш чора-тадбирлари” деган илмий анжуманда иштирок этишимга тўғри келди. Аслида бу йиғилишда идорамизнинг бошлиғи қатнашиши ва нутқ сўзлаши мўлжалланган экан. Муҳтарам зотимиз бетоб бўлиб қолганлари боис зерикарли машваратга бориш каминанинг чекига тушди. Масъул лавозимда ишлайман – йўқ деёлмадим. Анжуман давоми…
– Кетаяпман, дўстим, – деди у маъюс овоз билан.– Қаёққа?– Қишлоғимга…– Бутунлайми?– Бутунлай…Эрназар билан дорилфунунда бирга ўқиганмиз. Асли Барқут тоғлари бағридаги Тозасой қишлоғидан. Туғма истеъдод. Ҳали ўқишга кирмаёқ беш-олти тилни мукаммал ўрганган. Чет тиллар бўлимида ўқиш асносида яна уч-тўрт тилни давоми…