Qish kunlari bo‘lsa-da, adirlar bag‘rida nishlayotgan chechaklar ko‘ngilda orziqish uyg‘otadi. Bu paytlar Hisor kengliklarida tabiat o‘zgacha joziba kasb etadi. Maktabimiz unchalik muhtasham bo‘lmasa-da, ammo kengliklardagi old maktablardan biri edi.— Menga qara, oshna, sendan iltimos, menga bitta she’r yozib bergin, yo‘q davomi…
Elkalari navbatma-navbat uchib, tinmay qah-qah otib kulayotgan erini yetaklagan ayol ruhiy kasalliklar shifoxonasi bosh hakimi huzuriga shoshildi. U kira solib yig‘lamsiragancha yolvordi. — Erimni tuzatib bering, doktor. Yaqinda to‘y qilishimiz kerak. Bu kishi bo‘lsa…Bosh hakim dam yig‘layotgan xotinga, dam tinmay davomi…
Gululi — Gulsara, bizning Qavchin ovulda hamma taniydigan tanho zaifa. Gululi — to‘yida, baxti oyday to‘lganida quvonchini qismat buluti to‘sib, iqboli kemtik bo‘lgan telba suluv. Yoshu qari birdek biladigan bu suluvning yolg‘iz belgisi, u — bebaxt qiz. Baxtsizlikni hamma tanirkan-da. davomi…
— Assalomu alaykum hurmatli gazetashou muxlislari. Gazeta sahifasida bu men — sevimli boshlovchingiz Surayyo Davron bo‘laman. Endi sizlarni shoumizda ishtirok etayotgan ekspertlar bilan tanishtirib o‘tsam. Mening o‘ng tomonimda…— To‘xtang, to‘xtang Surayyoxon, gazetashou muxlislarini mavzu bilan tanishtirmadingiz-ku?!— Ha-ya, esim qursin. Bugun davomi…
Qadimda, aniqrog‘i XIII asrda Toshkentda Et yemas eshon deb atalgan nafasi o‘tkir avliyo yashab o‘tgan. U halq orasida katta hurmatga va e’tiborga loyiq inson bo‘lgan. Men shu odam bilan bog‘liq bir voqeani diqqatingizga havola qilmoqdaman. Bir kuni Et yemas eshon davomi…
Men, goho-goho, ayniqsa kechki payt, ishdan qaytganimdan so‘ng, kiyimlarimni almashtirgach, uyim yaqinidagi salqin xiyobonga chiqib, yam-yashil daraxtlarga tikilib, tinim bilmas qushlarning chug‘urini eshitishni yaxshi ko‘raman. Bugun ham xuddi shunday qildim. U yerdagi bo‘sh o‘rindiqlarning biriga borib cho‘kdim. Bir oz o‘tib, davomi…
Nogoh yangragan telefon ovozi avtobusda borayotgan juvonni hushyor torttirdi. U shoshgancha tizzasiga qo‘ygan sumkasini ochib, telefonni olarkan, atrofdagilar diqqatini o‘ziga tortganidan xijolat chekkandek, uzrli nigohini telefon ko‘rsatkichiga bir zum tikkancha, uni qulog‘iga tutdi.– Yo‘ldaman, hozir o‘zim telefon qilaman.Bu gapni ayol davomi…
Ish yuzasidan ikki kunga O. shahriga xizmat safariga jo‘natishdi. U yerda bir kunda ishimni bitirib, poytaxtga qaytish uchun vokzalga yo‘l oldim. Odam gavjum vokzalda chipta olish uchun bir-biriga gal bermay gapirayotgan ikki ayoldan keyin navbatda turdim. Xayol bilan binoga ko‘z davomi…
Botir Layloning turmushga chiqayotganini eshitgan kundan buyon hayot ko‘ziga qorong‘u. Xonasidan chiqmaydi. Bugun Layloning o‘rtog‘i, prodyuseri Sabina qo‘ng‘iroq qilib, kechqurun xizmat borligini aytganda ham o‘rnidan turmadi.— To‘y bor, nozik odam… — Borolmayman, tobim yo‘q, — dedi tundlik bilan Botir.— Nimalar davomi…
Rustam yo‘l bo‘ylab xushxandon kelardi. Ko‘zlari quvonchdan porlagan. Chehrasida mamnun bir ifoda. Mayin esayotgan shabada dimog‘iga keltirgan chechaklar iforidan miriqib, chuqur-chuqur nafas oldi. Bu ifor bahor xushxabariga limmo-lim edi. Bundan Rustamning ko‘ngli ham chog‘landi. Uni xush kayfiyat yetaklab ketayotgan edi. davomi…