Erkin A’ZAMga 1 1981 yil edi. Terim avjida. It egasini tanimay yotgan ur-to‘polon kunlarning birida armiyaga to‘ppa-to‘g‘ri daladan, voyenkomning mashhur nosrang «Villis»iga bosib olib ketilgan o‘zbekovullik Do‘stboy yana ikki qovun pishig‘ini eson-omon o‘tkazib, uydagilarni sarg‘aytirib yo‘l qarata-qarata, nihoyat, dekabr oyining davomi…
Kuz sariq poyandozdan iborat matosini ko‘z-ko‘z qilib atrofga sochgan. Qishloq do‘koni oldidagi ikkita tut daraxti o‘rtasiga mahkamlangan yog‘och o‘rindiq bo‘sh. Ertadan kechgacha ezmalanib o‘tiradigan chollar ham bugun ko‘rinmaydi. Ariq yoqasidagi quriy boshlangan rayhonlarga tut barglari ilinib qolgan. Kampir do‘konga kirganda, davomi…
Dadaxon Nuriy. Oqshom qo‘shiqlari. Lirik povest. — Toshkent, «Yosh gvardiya», 1964. Yosh yozuvchi Dadaxon Nuriy «Lenin uchquni», «Yosh leninchi» gazetalarida hikoyalari bilan qatnashib kelar edi. Qo‘lingizdagi ushbu «Oqshom qo‘shiqlari» uning birinchi yirik asari bo‘lib, ko‘p yillik izlanishlardan so‘ng dunyoga keldi. davomi…
Yanglishmasam, o‘shanda o‘n uch-o‘n to‘rt yoshli o‘spirin edim. Oilamiz uncha katta emas, ota-onam xo‘jalikda ishlar, Mansur akam shaharda — institutda, singlim Yulduz mendan ikki sinf quyida o‘qir edi. Otam har gal shaharga meva-cheva sotgani borganda o‘ziga hamroh qilib olar, men davomi…
Shavkat mening bolalikdagi do‘stim. Do‘stim, deb alohida ta’kid bilan aytishni taqozo qiladigan sabablar bor. Farzandi, ayniqsa, o‘g‘li bor oila bolaning kim bilan do‘stlashishi, ko‘chada kim bilan o‘ynayotganiga alohida nazar bilan qaraydi. Olmaning ostiga olma tushadi. Mening dadam bilan Shavkatning dadasi davomi…
Ustimda nimadir yurganday bo‘ldi. Tizzamni, so‘ngra oyog‘im uchlarini bosib turdi. Ko‘zim yumuq holimda, mushuk deb o‘yladim. Onamning tovushi keldi: tushir anovi yetimchani, Chinnixol. Opamning kulguga to‘liq ovozi eshitildi: “Ena, siyib yubordi”. Onam ham kuldi va men sari talpindi chog‘i ko‘zimni davomi…
So‘nggi qiynolg‘on yomondur,So‘nggi qiynolg‘on yomon.Erkin Vohidov. Sobiq shirkat raisi Berdiyor Keldiyorov necha kundirki, o‘lim bilan olishib yotibdi. Vujudi o‘t bo‘lib yonadi, a’zoi badani igna sanchganday achishadi. U shiftga boqib, uh tortadi, ingranadi, to‘lg‘onadi. Goho ko‘ziga yosh olib Yaratganga yolboradi:— Muncha davomi…
Biyday adirda yantoqlarning echkilar kemirib tashlagan butoqlari uning zo‘rg‘a bosib kelayotgan qadamlarini orqaga tortadi. Yurgan sari oyoqlari og‘irlashib, xos-bexos qayrilib ketar, o‘ziga bo‘ysunmagandek sudralib-sudralib orqada qolardi. Pastki jag‘lari og‘irlik qilganday, har zamonda so‘yloq tishlari ko‘rinib g‘ijirlab ketardi. Ko‘zlarini bazo‘r ochar, davomi…
Viloyat markaziga kelib rejalagan ishlarimni birin-ketin uddaladim. Akcariyat ishlarimni tegishli idoralarga kirib bitirgan bo‘lcam, ba’zilarini uzoqni yaqin, og‘irni yengil qiladigan “mitti telefoncha” orqali hal qildim. “Mittivoy” bilan do‘ndirib qo‘ygan iltimoclarimning oxirgiciga go‘shakni ko‘targan xodim tomonidan: “Bu ishingizni shunday bajarib bo‘lmaydi”, davomi…
Kampir har galgidek payshanba kuni ertalabdan mis qozon osdi, o‘ziga suv isitdi. Keyin uyiga kirib olib yuvindi. Aftidan, u hech kimni ko‘rgisi yo‘q edi, shu bois hatto kichkinagina dahliz eshigini ham zanjirlab olgan edi. Kelini qaynonasiga yordami tegar deb to‘ng‘ichi davomi…