Bu g‘aroyib hikoyani bir vaqtlar Sangardak tog‘larida sayohat qilib yurganimda eshitganman. Buyuk Pomir bilan Hisor tizmalari tutashgan eng baland cho‘qqida turibman. Atrofni qurshagan mahobatli zovlar, oppoq sharsharalar, yam-yashil qo‘riqlar, zangori zarangzorlar orasidagi ko‘hna qishloqlar, ho‘kiz bilan qo‘sh haydayotgan kishilar, o‘roq davomi…
Onasining olamdan o‘tganiga ham o‘n kun bo‘lyapti. Qavm-qarindoshlar o‘z uylariga qaytishdi. Hovli huvillab qolganday Solihning nazarida. Yuragi siqilib goh kiradi, goh chiqadi. Fotihaxonning ham keti uzilganday – ertalabdan beri hech kim ko‘rinmadi. Lekin Solih hamon kimningdir kelishiga intizor edi. Ana, davomi…
Yomg‘ir ertalabdan beri tinmayotgandi. Oyoq ostidagi oltinrang xazonlar yerga qapishdi. Odamlar orasida jimgina turgan aspirant yigitga go‘yo osmon ham marhum Shoirga aza tutayotgandek tuyulardi.“Tirigida yo‘qlamaganlarning endi bo‘zrayib turishlarini qarang! – deya xayolidan o‘tkazdi u. – Bechorani itdan xor qilishdi-ya… Hatto davomi…
Deraza raxida turgan qo‘l telefoni egasining beparvoligidan noligandek hazin kuy taratdi. Derazadan bir qadamcha beridagi stolda kompyuterda allanimalarni yozib o‘tirgan juvon cho‘chib, o‘girildi. Jim bo‘larmikin, degandek birpas norizo nigoh bilan qarab turgach, istamaygina o‘rnidan turdi-da, telefonni oldi.– Allo! – dedi davomi…
Robiya buvi to‘satdan darvozadan kirib kelgan baland bo‘yli yigitni avvaliga tanimadi. Xiralashib qolgan ko‘zlarini qisib, bir zum tikilib turgach, birdan chehrasi yorishib, pildiraganicha unga intildi. – Javlonmisan, voy jon bolam! Seniyam ko‘rar kun bor ekan-ku! – Kampir Javlonni mahkam quchib, davomi…
Shahardagi “Mehribonlik uyi” direktori Ilyos Ikromovich kutilmagan tashvishga qoldi. Axir kimsan, shaharning old boyvachchalaridan biri sanalmish Murod Hikmatovich “Mehribonlik uyi” tarbiyalanuvchisi Gulbahor ismli qizni o‘z arzandasi Sherzod uchun kelinlikka so‘rab keldi!Ilyos Ikromovich ikki o‘t orasida qoldi. O‘zicha uyida xotiniga maslahat davomi…
Beshikda yotgan go‘dak yig‘ladi. Ayol ovutish niyatida ko‘kragini tutdi. Ammo go‘dak boshini sarak-sarak qilganicha yig‘isini avjiga chiqardi.Tug‘ruqxonadan chiqishganiga mana bir hafta bo‘libdiki, har kuni kechqurun shu ahvol. Yig‘layverib milklari qizarib ketgan chaqaloq, oxiri, onasidan arazlagan holda uxlab qoladi.Bugun ham shu davomi…
Arslon chol bir kam saksonga borganida kampiri bandalikni bajo keltirdi. Kutilmagan bu kulfat, bemavrid judolik o‘n yigitga o‘rnini bermay yurgan qariyani dovdiratib qo‘ydi. Otaning nazarida go‘yo o‘zi qatnashib yurgan davralardan birdan fayz ketdi, bu olam huvillab bo‘shab qoldi. U uydan davomi…
Qatnashuvchilar: 1. Chori uchar – Chapani, haqiqatgo‘y, andak qitmir kishi. 55-60 yoshda.2. Ro‘zixol – Chori ucharning xotini. Eriga hamisha hadik bilan qaraydi.50-55 yoshda.3. Eshdavlat – O‘ziga xos qaysar, biroq sodda kishi. 35-40 yoshda.4. Yo‘ldoshali – Chori ucharning o‘g‘li. Tijoratchi. – davomi…
Men yigit berayotgan narsaning nimaligini, bu narsani zinhor-bazinhor qo‘limga olmasligim kerakligini bilib tursam ham, «E-e, ana shunaqasizlar-da, qo‘ymaysizlar odamni. Ha, mayli endi», deb bari bir olaman. Olmasam ham bo‘lardi, u ham juda yopishib, qo‘ymay turib olgani yo‘q, qo‘rqoq ko‘ringim kelmadimi, davomi…