Yuragim ezilib ketdi, yordam ber…Zamonaviy qo‘shiqdanKabutar uzoq uchadi. Osmonni yorgudek ko‘kka intiladi. Charx urib aylanadi. Atrofidagi to‘rt – beshta ta kabutarlar bilan noz-ishva qilib raqsga tushadi. Tepaga qarab bo‘ynim og‘rib qoladi. Ko‘zlarim toladi. Shu payt kabutarlardan pastroqda bir-birini quvgan qaldirg‘ochlar davomi…
Tong yorishgan mahal qishloqdan ayg‘irning depsinib kishnagani, itning g‘ingshib hurgani, sigirning iyib mo‘ragani eshitildi. Kim o‘zarga basma-bas kekirdak cho‘zayotgan xo‘rozlar qichqirig‘idan cho‘chigan chaqaloq big‘illay-big‘illay, ko‘krak so‘rib yutoqib jimib qoldi. Bog‘ tarafda erkak yo‘taldi. Go‘yoki yonarqurt yanglig‘ uchib-qo‘nayotgan yulduzlar duv-duv to‘kilib davomi…
Mashhur olim, yozuvchi, dramaturg, san’atshunos Shonli Nomdor oppoq qoshlari va oppoq mo‘ylablarini silab, ko‘z o‘ngida derazaning ochiq darichasi sari urilayotgan tamaki dudiga termulib, qanday yengil suzarkin-a, deb xayol bilan o‘tirgan edi. U nelarni xayolidan o‘tkazayotgan edi, bir o‘ziga va Yaratganga davomi…
Har bir odamning, ertami-kechmi, albatta qurilish mollari bozoriga ishi tushadi. Kimdir uy quradi, boshqasi uyini ta’mirlaydi. Men ularni bozorga kiraverishda qarshi olaman. Kasbimmi?.. Nima desamikin… o‘rtakash deyishlari menga yoqmaydi. Unda qandaydir salbiy ma’no bor… Xullas:— Keling, aka! Nimalar kerak? — davomi…
Bir paytlar kiyish rasm bo‘lgan “shaytonteri” degan gazlamani bir kun kim bilib, kim bilmasligi mumkin. “Shaytonkavush” degan, bir kunlar chapdast ustalar o‘yinchoq-kavush to‘qigan yoki “shaytonkosa” degan, kishini devona qiladigan o‘tlar nomi-yu, ularning o‘zini ham bu kun ehtimol, birov bilib, birov davomi…
Telefon jiringladi. Go‘shakni ko‘tardim.— Labbay, eshitaman.— Bu tahririyatmi?— Shunday. Calomalaykum.— Bilacizmi, men gazetangiz muxliciman. Unda nima chop etilca bitta qo‘ymacdan o‘qib boraman. U she’rmi, hikoyami, maqolmi, matalmi, qo‘yingki, reklamayu xabarlargacha nazarimdan chetda qolmaydi. Muxlic degani shunday bo‘ladi-da, a, nima dedingiz?— davomi…
Butun boshli kafeda yolg‘iz o‘zim choy ichib o‘tirardim. Tashqarida yomg‘ir sharros quyar, jonsarak shamol guvillardi. Bejirim beton bo‘lakchalari yotqizilgan hovli etagidagi torgina ariq allaqachon suvga to‘lgan, ortiqchasi qiyalab qayoqqadir, ehtimol, keng ko‘chaga shitob bilan oqib ketardi. Yolg‘on gapirib nima qildim, davomi…
Ketaverasiz. Otliq yoki yayov. Seryog‘in bahorda o‘t bosib, yo‘qolib qolgan so‘qmoqlardan goh adashib, goh topib. Taqimlar uyushib qoladi, piyodalaysiz. Oyoq tolgach yana ulovga minib ketaverasiz. O‘zini uxlaganga solgan devlardek qorayib, mag‘rur turgan qoyalar, archalar, bodomchalar. “Pir” etib ulovingizni hurkitib yuboruvchi davomi…
Xoliyor ovchining, uch-to‘rtta ovchi jo‘rasini hisobga olmaganda, do‘sti yo‘q hisob. Uning do‘sti — tog‘u tosh, hayvon, giyoh va o‘t-o‘lan. Qirq yilga yaqin ovda yolg‘iz yuraverganidan odamlardan uzoqlashib, tabiatga yaqinlashdi. Ba’zida o‘zini borliqning tanho egasidek tutishi shundan.U yana ovga chiqmoqchi. Farzandlari, davomi…
Ko‘zlar gaplashganda… Qozonxon qacrda o‘tirib bazmi jamshid qilishdan ot minib ovga chiqish yoki dushman ustiga bostirib borib, qilich chopishni ma’qul ko‘rarkan. Ammo suyukli xotini unga qiz tug‘ib bergan kundan boshlab, bu odatlarini tashlab, kecha-kunduz qizalog‘i bilan ovunishni, u bilan mashg‘ul davomi…