Halim duduqning derazasiga qarshi tushgan bir uy bor edi. Halim u yerda yolg‘izlik yashaydi deb o‘ylardi. O‘sha «yolg‘izlik» erta tongda uyg‘onib olardi, piyolaga choy quyardi-yu, ammo ko‘pincha ichmasdi. Deraza pardasi tonggi shabbodani qo‘ltiqlab ichkari tortardi. Sabo «yolg‘izlik»ning sochlarini tortib-tortib bezor davomi…
Qishlog‘imiz adog‘i qalin ajriqzorga tutashib ketgan. Baxmaldek ko‘klab yotgan bu kattagina maydonda har kuni tong sahardan qishloq xonadonlarining podasi to‘planadi. Bolalar vaqtli turib, qo‘y-qo‘zilarini ana shu chimzorga haydaydi. Rostini aytsam, saharmardondan uyg‘onishni, ayniqsa, ko‘chaga poda qo‘shgani chiqishni yoqtirmayman. Lekin buncha davomi…
Boymurod bilan Shoymurod sinfdosh. Cinfdoshgina emac, qarindoshligi ham bor ularning. Shu sabab hamisha bir partada o‘tirishgan. Ustiga-ustak muallimlaridan qop-qop va’da evaziga baho olishgan. Ammo ikkovining fikri doim bir joydan chiqadi: omad va tasodif to‘g‘risida og‘izlaridan bol tomib gapirishadi.“Bizning ham omadimiz davomi…
Ular Dilshodni yarim tunda ijara uyidan olib chiqishdi. Ko‘zlarini uqalab turgan Dilshodga «Haligi, bobong seni so‘rayotgandi…», deyishdi. «Nega» degan savoliga esa «Bilmadik, Dilshodni olib kelinglar, dedi, kelaverdik», deya qutuldilar. Mashina yo‘lga tushdi, ammo hech kim bir-biriga so‘z qotmadi. Rulda o‘tirgan davomi…
Paxsa devorlar, teraklar ortidan kattakon gulobi qovunga monand oy ko‘tarilmoqda. Uning mayin nurlari tun sukunatiga g‘arq bo‘lgan bog‘larga alla aytar, qishloq esa uxlashni istamagan bolakayga o‘xshab xarxasha qilar, hamon uyg‘oq edi.Ulkan qari tut ostidagi so‘rida tun sukunatiga quloq tutib o‘tirgan davomi…
Qishloqda tug‘ilib o‘sganim boismi, tabiatni juda yaxshi ko‘raman. Shahardan uy olayotganimda ham shunga e’tibor qilganman. Ya’ni, uy shaharning so‘limroq, avtoulovlar kamroq qatnaydigan, serdaraxt joyidan bo‘lishini istaganman. Shunday joyni topib, o‘zimga ma’qul uyni sotib ham olganman. Keyin esa… keyin nimayam qilardim, davomi…
Tasodifan kiyimlar do‘koniga kirib qolib, ko‘zim sinfdosh do‘ctim G‘aybullaga tushib qoldi. «Obbo, – dedim o‘z-o‘zimga. — Qani, avval bir chekkadan kuzatay-chi, bu tushmagur savdoni qanday qoyillatayotgankin?». Uning xaridor bilan gap-so‘zi eshitiladigan darajada yurib borib, quloq tutdim. – Endi ustoz, bu davomi…
Yigitlik chog‘larida nafaqat tuman, balki qo‘shni viloyatda ham nom taratgan Hamdam polvonning uyi sinib, kampiridan ayrilganiga ham uch yil bo‘p qoldi. Chol-kampir oltita yoshiga yetib-etmay nobud bo‘lgan bolalaridan keyin ellikning ostiga borib, tilab olgan yolg‘iz o‘g‘illari Turdimurod boyaqishlarning peshonasiga sig‘magan davomi…
Qishning eng yukcak qiri — qantar og‘ib, qoziq boshida qor turmay, bahorga tobein kunlar boshlanishi — eng uzun kechadan Caratonning kirishigacha bo‘lgan macofa tabiat qo‘li bilan tortilgan to‘g‘ri chiziqqa o‘xshaydi. Yilni go‘yoki tarvuzni qoq o‘rtacidan ikki pallaga ajratgandek 22 dekabrdan davomi…
Bu — ikkisi uchun ham og‘ir bo‘lgan mavzuda ular ko‘p gaplashishgan, fikrlashishgan… qayg‘urishgan ammo, nachora! Bir gal ayol yuragini g‘ijimlab yotgan bu savollarni aytib yuborishiga bir bahya qolganini hozir ham o‘shanday dardli kechinma bilan eslab qo‘yarkan, tag‘in ko‘ksi simillab ketdi. davomi…