Tushda yetkandek erurman sarvi hurizodima, Ko‘r, yomon tole’ki, ul ham yaxshi kelmas yodima. Sog‘inurmankim, topilmas bir ko‘ngul olamda shod, Shodlig‘ hargiz chu yetmas xotiri noshodima. Qoshlari yoydek, ko‘zlari qop-qora bir qiz maroq bilan o‘qidi. Zalda gulduros qarsak yangradi. Qiz biroz davomi…
13 iyulning tong salqini bu kungi quyoshning tug‘ushi oldida uzoqqa chidab bora olmadi. Yoqimli salqin va ingichka esaturg‘on tong yeli oq tutun ichida barq urub chiqqon quyosh harorati bilan nafas olish uchun yoqimsiz ilig‘ bug‘g‘a aylandi. Erta bilan biror soat davomi…
Otasi tengi odamni sensiradi. Yaramas, barzangi! Yuzingda ko‘zing bormi, demadi-ya! — Kutubxona-mutubxonangni bilmayman. Kitob-pitoblaringni yo‘qot! Bir kunda surib tashlayman… Indamasa, o‘zingdan ketasan!.. Eshik ortidagi bu do‘g‘u siyosatni eshitib turgan bolaning oyoq-qo‘li bo‘shashib ketdi. Bechora Hasan muallimga ich-ichidan achindi, xo‘rligi keldi, davomi…
Temir yo‘l vokzali chumoli uyasini eslatadi… Odam ko‘pligidan yelkada yuk bilan yurish arava tortishdan-da mushkul. Bunda har xil odamni uchratish mumkin. Kimdir uzoq safarga otlangan, kimdir ana shu odamning yuklarini ko‘tarib pul ishlash uchun to‘da oralagan. Yana kimlardir shafqatsizlik cho‘kkan davomi…
Asab xastaligiga duchor bo‘lganlarni ko‘rsam ensam qotadi. Chunki, kuyib-pishib yetib kelgan joyi kasalxona-da. Sizga aytsam odam begimotday beparvo bo‘lishi kerak. Ana shunda hech qachon yutqazmaysiz. Kasallik nima bilmaysiz, og‘irligingiz ham joyida, eng muhimi sog‘u-salomatsiz. Kuydi-pishdi odamning ahvoli-chi, sho‘rlikning yarim umri davomi…
Attestatsiya komissiyasi raisi allaqanday familiyalar yozilgan qog‘ozga ko‘z tashlab olgach, negadir peshonasi tirishib imtihon topshiruvchini savolga tutdi. – Ayting-chi, Xomkallayev, eramizdan avvalgi 45 yilda kelin-kuyovlar ZAGSga borish uchun qanday transportdan foydalangan? Tug‘ilganidan buyon bunaqa savolni eshitmagan Xomkallayev o‘ziga ishonib-ishonmay javob davomi…
Siz ayolni zaifa dedingizmi? So‘zingizni qaytib oling. Bu borada biroz o‘ylab gapirishga to‘g‘ri keladi. Yo‘q, men ularni himoya qilmoqchi emasman. Chunki ular mening himoyamga zor emas. Ammo shunga qaramay, gapingizni qaytib olishingizga to‘g‘ri keladi. Nega deysizmi? Unda eshiting! Itdan juda davomi…
Otamgayam hayronman, endi yetmish beshga kirdiyu nafaqaga chiqaman, deb xarxasha qilgani-qilgan. “Hoy boboy, siz nafaqaga chiqsangiz bizlarni kim boqadi, bu yoqda nevaralaringizning kantrakt pulini to‘lash kerak”, deydigan odam yo‘q. Ana, Jobir o‘rtog‘imning otasi to‘qsonga kirdi, nafaqa haqida g‘iring deb og‘iz davomi…
Mish-mish tarqaldi. Hasanboy ba’zi hamkasblari bilan gaplashmay qo‘yganmish. Eng qizig‘i, o‘sha “ba’zi”lar uning ulfatlarimish. Undanam qizig‘i, Hasanboy ular bilan urishmagan, so‘kishmagan, bor-yo‘g‘i choyxonada birga o‘tirgan-u… Bu gaplar, odatdagidek, to‘ppa-to‘g‘ri Oldibek Berdibekovningning qulog‘iga yetib keldi. U jamoa inoqligi uchun qattiq jon davomi…
Mabodo, haykaltaroshlardan tanishingiz yo‘qmi? Nima qilasiz deysizmi? Xotinimning haykalini yasataman! Ie, nega kulasiz? Nima, bizning malikai Dilorom bunga arzimaydimi? Topgan gapingizni qarang. Tirikligida haykal qo‘yish lozim bo‘lsa, bizning xo‘jayinga, yo‘g‘-e xotinga qo‘yish kerak. Nega hayron bo‘lasiz? Xotinimning jonimga qanchalar oro davomi…