Abdunabi Hamro. Mehmon (hikoya)

Mehmon deganiyam haddidan oshmasa yaxshi ekan-da. Keldi-ketdining me’yorini bilsa, oldiga qo‘yganingni yesa, ikki kun, boring ana, uch kun turgach, qo‘lginasini ko‘ksiga qo‘yib, «Xo‘p, bo‘lmasa, chirog‘im, endi bizga ruxsat, hurmat-izzat uchun ko‘p rahmat», desa. Bu mehmonimiz esa, sadag‘asi bo‘lay, ketish haqida davomi…

Qo‘chqor Norqobil. Yog‘duyo‘l (hikoya)

Otasi tengi odamni sensiradi. Yaramas, barzangi! Yuzingda ko‘zing bormi, demadi-ya! — Kutubxona-mutubxonangni bilmayman. Kitob-pitoblaringni yo‘qot! Bir kunda surib tashlayman… Indamasa, o‘zingdan ketasan!.. Eshik ortidagi bu do‘g‘u siyosatni eshitib turgan bolaning oyoq-qo‘li bo‘shashib ketdi. Bechora Hasan muallimga ich-ichidan achindi, xo‘rligi keldi, davomi…