Malika eshik taqillashidan cho‘chib uyg‘ondi. Soat tungi ikkilar bo‘lgandi. Ro‘molini boshiga ilishga ulgurmay qo‘ng‘iroq jiringladi. -Hozir! Odatda eri Sanjarni ayab, qo‘ng‘iroqni bosmasdi. Hozir ishi shoshilinch, shekilli. -Keling! -Keldim, hozir ketaman. Buxoro amirining qilichi qani? -Joyida turgandir. -Tez top! Malika ko‘rpalarni davomi…
Yoshing o‘tgach, shaxsiy munosabatlarda shu qadar injiqlashib qolarkansan-ki, ehtimol-u-shubhalarni birma-bir tusmollab chiqib, hadiksirashga xojat yo‘qliligiga ishonch hosil qilmaguningcha, bir ishni boshlashdan xayiqib turaverarkansan kishi. Xuddi, hujjatli filmlarda qarigan sher ko‘zini loqayd yumgani kabi, sen ham qarshingda turgan kishi hali og‘iz davomi…
Universitet yotoqxonasi. Ko‘zlari yig‘idan qizargan Nasiba kiyim-kechaklari-yu kitob-daftarlarini hafsalasizlik bilan jomadonga joylayapti. Dugonasi Zuhra esa unga achingan ko‘yi hayolchan tikilib karavotda o‘tiribdi. Eshik taqillab, Furqat mo‘ralaydi. FURQAT – Nasiba, Nasibaxon! (eshikdan kiradi) – E, yaxshimisiz, Zuhraxon? Kechirasizlar! ZUHRA: – Keling, davomi…
– Ahmad aka, Sizni tashqarida bir ayol kutib turibdi. Birga o‘qiganmiz, deyapti. Kiring desam kirmadi. -Kim ekan? -Otini aytmadi. Shoshilib turibman, dedi. Erinibgina tashqariga chiqdim. Mening xonamdan kirish-chiqish eshigi ancha olis, shuning o‘ziga ish vaqtimning qanchasi ketib qolishini qizg‘anib istamaygina davomi…
Yumshoq gilamlar solinib, mebellar husn bergan shinamgina xonada Qadima xola Imom Buxoriyning “Sahihi Buxoriy” kitobini mutolaa qilib o‘tirardi. Nogoh tashqaridan eshitilgan “Egachiyu, egachi!” degan sas xayolini bo‘ldi. Kitob sahifasini xatcho‘p bilan belgilab, tokchaga qo‘ydi-da, “Labbay!” degancha tashqariga yo‘naldi. Chiqib qarasa, davomi…
Ulkan daryolar ham kichkina irmoqdan boshlanib, irmoqlar esa qordan oziq oladi. Daraxt ko‘kka intiladi. Biroq, pishgan mevasini yerga tup etib to‘kadi. Archalar ming yildan buyon shamol bilan tillashadi. Huv, yelkasini osmonga tirab turgan tog‘lar kunduzi quyoshni, kechasi oy-u yulduzlarni yelkasiga davomi…
I Toltushgacha toshqotsam kerak deb o‘ylagan odam, sahar-mardonda uyg‘onib ketib, o‘z-o‘zimdan hayron qoldim: bosh artilgan shishaday tiniq, oyoq-qo‘l parday yengil, xuddi kun bo‘yi chashma bo‘yi maysalariga ko‘milib yotgan boyvachchaday dumog‘ choq, kayfiyat a’lo – yarim kechagacha bo‘lgan gurungda chavandozlik qilgan davomi…
— Zulfiya xolaning eshigi oldiga chaqaloq tashlab ketishibdi, — Mansur nonushtaga o‘tirar-o‘tirmas onasi uni shu xabar bilan kutib oldi.— Nima? — Mansur hayron bo‘ldi. Keyin esa kechasi bilan alahsirab chiqqani bejiz emasdek tuyulib ketdi. Bezovta qilgani mana shu chaqaloqning ovozi davomi…
— Hoy, shoir, turing, tashqarida sizni qandaydir rasvo so‘rab kelibdi!Mehmonxona xodimining bosh ustiga engashgan ko‘yi shivirlab aytgan bu gapi Abdulhamidning uyqusini daf’atan o‘chirdi. Kuni bo‘yi do‘stlari bilan vodiy bo‘ylab qilingan safar-sayohatlari, adabiyot ixlosmandlari bilan qizg‘in uchrashuvlardan charchab-toliqqan, shu bois qotib davomi…
Jafarsodiq!Tahririyatimizga yaqindagina ishga olingan bu serg‘ayrat yigitcha hatto bosh muharir Kibriyo opadek talabchan va jizzaki ayolga-da ma’qul keldi. Bu ham bo‘lsa uning o‘ta tirishqoqligi sababidan, qolaversa, qalami ham durust chiqdi. Faqat uning bittagina chakki odati bor ekan. Buni biz kech davomi…