Zaynab yengi uzun ko‘ylagini hilpillatib izdihomdan qaytar ekan, mahalla guzaridan chiqib kelayotgan oq rangli “Neksiya”ni ko‘rib yuragi shig‘illadi. Ko‘chani shitob bosib o‘tib tor yo‘lakka qisildi. Mashina o‘tib ketgachgina yo‘lida davom etdi. Keta-ketguncha yuragi to‘liqib, ko‘zlaridan yosh quyildi. Uyiga kelgach qo‘lidagi davomi…
Chala qoldirgan she’rini tongda tugallab, ustidan bir o‘qib ko‘ngli to‘lgan shoirdan baxtliroq odam topilmasa kerak. Damir so‘nggi misrani subhidamda kashf qildi. To‘g‘ri, u shoir emas. Lekin u — oshiq. Axir hamma oshiq — shoir, hamma shoir oshiq emasmi? Bu holiga davomi…
Necha kundan beri ichi g‘ash. “Nima qilsam ekan?” – degan savol uni qancha vaqtdan beri qiynaydi. Ertalab uydan qanday chiqqanini bilmadi. Eri kecha oqshom ham uyga kelmadi. O‘g‘li shamollab qolgan chog‘i, quv-quv yo‘taldi, ovqatdan nomiga totingan bo‘lib, behol yotib oldi. davomi…
“Rassom va tabiat” ko‘rgazmasi may oyi oxirlarida ochildi. Ibrohimning asarlari oldida san’atsevarlar to‘planishdi. Uni suratga olishdi, radio, televizor orqali beriladigan suhbatga tortishdi. U boshqa rassomlarning asarlarini ham ko‘rib, zalni aylanib chiqqanda xorij vakolatxonalaridan kelganlar qurshab olishdi. – Menga asarlaringiz yoqdi, davomi…
Karavot mungli g‘ichirladi. Ona birpaslik uyqusidan uyg‘onib ketgan, lekin ko‘zini ocholmay yotardi. Ko‘rpachada tizzasini quchoqlagancha mudrab qolgan Qamariddin shoshib ko‘zini ochdi-da, onasi tomonga surilib, uning yuziga tikildi. “Chaqirsam uyg‘onarmikan?”, deya xayolidan o‘tkazdi, keyin bir lahzada ko‘nglidan kechgan vahimalarga berilib, yarim davomi…
– Assalomu alaykum, Malika opa! Yaxshimisiz? Bozor aylanaverib, sillasi quriyozgan Malika shoshib u yoq-bu yoqqa qaradi. Bir ayol unga tikilib turardi. “Menga gapiryaptimi yo boshqa birovgami?” deb o‘yladi-da, jim turaverdi. Notanish ayol unga qarab yana salom berdi. Bu safar u davomi…
Normurod ham ko‘p qatori ichib turadi. Lekin kishini xursand qiladigani, u ba’zilarga o‘xshab “o‘chib” qolmaydi. Davralarda o‘tirib qolsa, sheriklarini birma-bir yiqitib, hech narsa ko‘rmaganday turib ketaveradi. Shunga yarasha el-ulusning orasida hurmati baland. Ba’zi xotinlar mast bo‘laverib bezor qilib yuborgan erini: davomi…
Men bu hikoyani oshnam Abduahad Jumanqulovdan juda arzon — tahririyat beradigan qalamhaqi bahosida “sotib olganman”. O‘zi yozsa bo‘lmasmidi, dersiz? Menimcha, bu ishni uddalardi, faqat buni voqeani “pullaganidan” keyingina tushundi. Bari — nasiya, lekin qalam haqini egasiga jo‘nataman. — Esimda, — davomi…
Istamin ko‘zini ochganda o‘tovning tepasidagi tuynuk – tobdon ochib qo‘yilgan, unda tongning bo‘zarib otayotganligi ko‘rinib turardi. Onasi doim shunday – juda erta turadi-da, tobdonni ochadi. Emishki, tongda ko‘k uzra uchib o‘tayotgan Umay ona* shu tuynukdan rizq-nasiba tashlab ketarmish. Yigit hozirgina davomi…
Qachonlardir Chechakni yaxshi ko‘rib qolishini xayoliga ham keltirmagandi. O‘zini oqlamoqchi emas-ku, singildek yaxshi ko‘rardi uni. Bitiruv oqshomi — so‘nggi qo‘ng‘iroqda esdalik uchun bergan mittigina sovg‘asi hamon maktab xotiralarini eslatar, shundan yuragi qinidan chiqqudek bo‘lib hapriqib-hapriqib qo‘yardi. Buni doim sinfdoshlariga nisbatan davomi…