Husniya eshikni ochdiyu dimog‘iga urilgan tanish hidni tuyib jilmaydi: «Palov! Nechuk, menga aytishmovdi-ku?» Ochig‘i, Husniya palovni unchalik xush ko‘rmaydi. Oshqozoni bois o‘zini ham, atrofidagilarni ham shunga ishontirishga urinadi. Ayniqsa o‘zi pishirgan oshdan ishtaha bilan yeyolmaydi: hididan «to‘yadimi», shosha-pisha tayyorlab, maromiga davomi…
Bu usta barcha zamondoshlarimiz kabi orzu-havaslarga qalbi limmo-lim to‘la inson. Shuning uchun ham kim bilan so‘rashsa tirjayib turib ko‘rishadi. Katta, bodroq ko‘zlarini qitmirona o‘ynatib turib, ko‘zini sizdan tezroq olib qochadi. Yo yerga qaraydi, yo beparvo atrofga boqadi. O‘zini xotirjam ko‘rsatadi. davomi…
Hammasi sobiq kursdoshi Do‘nanboy bola-chaqasi bilan xuddi osmondan tushgandek lop etib paydo bo‘lgan kundan boshlandi. Bir vaqtlar u maktab o‘quvchilarining bahorgi ta’tilida bolalariga: «Toshkentga olib boraman!» deb qo‘ygan ekan. Ikki-uch yil ishdan ortmay, va’dani ana shunaqa katta qilib yurgan ekan, davomi…
Xabar keldiki, bobomiz chorlayotganmish. Hammani: o‘g‘illarini, qizlarini, nevara-chevarayu boshqa-boshqalarni. (Biz oxirgisiga kiramiz.) Ikki-uch oydan beri shiftga tikilib yotgan banda boshiga odam to‘pladimi, bilavering, masala hal – rozi-rizolik! Bemor degandek bo‘ldigu lekin shu choqqacha boboning boshi yostiqqa tegmagan-da. Huv, ishlab yurgan davomi…
O‘shanda 1980 yilning rutubatli kuzi edi. Bu kunlarni mashhur yozuvchining ta’biri bilan tavsiflasak:”…Kuz shu qadar g‘amgin ediki, beixtiyor kishining yig‘lagisi kelardi”. Lekin bu g‘amginlikni har qanday kas ham his qilavermasdi. Ulug‘ me’mor besh qo‘lni baravar qilib yaratmaganidek, ko‘ngillar ham turlicha-da. davomi…
Ne’mat Aminov haqida hangomalar *** Bundan o‘ttiz yilcha avval jurnalistlar, yozuvchiyu shoirlar orasida Buxoro lahjasini aralashtirib so‘zlash bir muddat rasm bo‘ldiki, Murod Xidirov – Aka Murod, Nosir Fozilov – Aka Nosir… va boshqa qator kishilar ham shu kabi… peshi uyqash davomi…
Bismillahir rohmanir rohiym Har kishiki dardi bo‘lsa, yig‘lasun yor oldida Mashrab Havo mavjlarida bir nido yangrar: HAYoT! Havo bo‘shliqlaridan bir vido kelar: O‘LIM! «Biz hayot ne’matidan avval o‘lim ne’matini yaratdik», degan hujjatul avval va oxir shuurlarda xuddi jimjit xonadagi soat davomi…
Azizim, daraxt! Ilk kez uchrashganimiz esingdami, o‘shanda sen quriy boshlaganding. Hatto mening, insonning ko‘zi bilan boqqanda, qurib bo‘lganding hisob. Oldingga bolta ko‘tarib borib uzoq vaqt bo‘yi-bastingga sarasop solib turgandim. Chunki yaqindagina xarid qilganim dala hovlining juda yaxshi joyida, shundoq bo‘sag‘ada, davomi…
Havoning to‘satdan aynib qolganini sezganday, yungi yaqinda olingan sovliqning terisi titrab-qaqshab qo‘yadi. Avgustning oxirlarida kunlar birdaniga sovib ketdi. Tunda namiqqan yerga to‘pillab tushayotgan olmalarning to‘kilishi eshitilib turardi. Asta-sekin tong oqarishib kelayapti. Yulduzlar siyraklashib, bog‘imizni kesib o‘tgan ariqchaning suvi tobora ko‘zga davomi…
Shahardan chiqishda odamlar “Toshkent pitagi” deb ataydigan eski avtobekat o‘rnida vodiydan poytaxtga qatnovchi kirakashlar kechayu kunduz hoziru nozir. Havo sovuq, yengil tuman va zax suyakni zirqiratadi, bir tutam qish kunida allaqachon shom tushib ulgurgan, shu sababmi ulov kam, besh-olti chog‘li davomi…