I “– Keling, ko‘rishaylik. Negadir, bugun… kim bilandir dardlashgim kelayapti. – Soat nechida? – Ishdan chiqqan paytizda-da… Qo‘limda telefon tutgancha, o‘tirg‘ichga suyanaman. Lobar betoqat yana nimalardir deydi. Derazadan ko‘zim quyoshga tushadi. Quyosh qizg‘ish ranglar bilan xayrlashish tasvirini chizardi. – Kelishdik. davomi…
Mardikor bozoridan erta qaytdi. Guzardan ikkita non oldi. Randalanmagan, dag‘al taxta darvozaning osma qulfini ochishga biroz qiynaldi – zanglabdi. Halqasi sharaqladi, oshiq-moshig‘i g‘iytilladi… Tor sahnni o‘t bosgan, oldi ayvonli ikki xonali uyga eltuvchi qadamlar izidan hosil bo‘lgan maysasiz yo‘lak so‘qmoqqa o‘xshaydi. davomi…
Izbosar uyg‘onganida odatdagidek chalqancha yotgandi. Uning ko‘ziga dastlab uyining kungurador, naqshinkor shifti ko‘rindi. Shift markazida – Izbosarning naq tepasida zarrin qandil nur sochardi. Mana, ellik yildan beri Izbosar faqat shiftga qarab uyg‘onadi. To‘g‘ri, bu yillarda shiftlar o‘zgarib turdi. Bolaligida u davomi…
YO‘L KO‘RISh Qishloqda avval ko‘cha uyg‘onadi… Kattasoydan boshlanib, qishloqni qoq ikkiga bo‘lib, naqd Kattatoqqa borib qadaladigan yo‘l aslida yog‘in-sochin g‘ayrat qilganda chag‘atu o‘ngir, hovli-yu hayotlardan yig‘iladigan selu selovani soyga quyadigan jar. Ham jar, ham ko‘cha. Shuning uchun Jarko‘cha deyishadi. Jarko‘cha davomi…
Ichimda bir vulqon bordek. Ko‘nglim to‘liqadi. Bolajonlarimni uxlatib qo‘yib, yig‘lab ham olaman. Ammo ko‘nglim tinchimaydi. Shunda… Yana sizga xat yozaman. Yuzinchi, minginchi martamikan? O‘sha vulqondek bir nimaning bir siqimi “Azizim!” so‘zi bilan oq qog‘ozga ko‘chadi. Lekin … Hozirgi alg‘ov-dalg‘ov kunlarda davomi…
Sochlari jingalak, kipriklari uzun-uzun, charos ko‘z, betlari lo‘ppi, do‘mboqqina, oppoqqina bu qizaloq bir yoshga to‘lganida xuddi qo‘g‘irchoqqa o‘xshardi. Chaqaloq tug‘ilganida oilada qanchalik shodiyona bo‘lsa, bir yoshga to‘lganida undan-da ko‘proq quvonadilar. Go‘dak hech narsaga tushunmasa ham, unga har turli sovg‘alar beradilar, davomi…
Sinfdosh jo‘ralarim – Sirojiddin va Madiyorning xotirasiga bag‘ishladim. – O‘zi sening murting o‘sadimi? Yo ko‘sa bo‘lib yuraverasanmi? – deya masxara qilishni boshladi Daryoboy. Har kuni shu ahvol! Ishi tushsa, meni maqtab alqaydi. Darsdan so‘ng, qo‘yarda-qo‘ymay uyiga olib ketadi. Hurmat-izzat ko‘rsatgan davomi…
Ayol mehmonni eri yoniga boshlab kirdi. Haytovur Berdiyor Ismat uni ko‘rib g‘ashlanmadi yoki g‘ashlansa ham, buni do‘stiga sezdirmadi. – Tuman markaziga yetgan oyoqlaring Chimsaroyga yetmay qoladi-ya, – go‘yo gina qildi xotini chiqib ketgach. – Hech kelmaysanlar! Yo burunlaring ko‘tarilib qolganmi? davomi…
Xalil nafaqaga chiqishi bilan Vaxshivordagi ota hovlisiga ko‘chib keldi. Charchagan miyani dam oldirib, bundan buyog‘iga qarilik davrini qay yo‘sin o‘tkazishni o‘ylab ko‘rishga bir-ikki oy o‘zini erkin qo‘ydi. Shu kayfiyatda bolaligi o‘tgan qadrdon go‘shaning sokin hayotidan lazzatlanib yurgan kunlarning birida kutilmagan davomi…
Xo‘p, ajabtovur zamonlar bo‘ldi-da! Toshqul qayerdayu olisdan-olis o‘zga bir yurtda davru davron surib yashayotgan sohib janoblari va uning rafiqasi qayerda – ularning to‘qnash-ro‘para kelishini kim tushida ko‘ribdi – aql bovar qilmaydi, aql! Borib turgan tasodif, g‘irt tasodif, ishonay desangiz, hech davomi…