Mashina orqaga yurib, ochiq turgan darvozadan ichkari kirdi. Sekinlab bordida hovli to‘rida odam bo‘yi keladigan, tirqishlariga latta-putta tiqib qo‘yilgan yog‘och eshikka taqalib to‘xtadi. Kabinadan shapkali, fufayka kiygan yo‘g‘on kishi tushdi. U ehtiyotkorlik bilan darvoza tabaqalarini birlashtirdi-da temir dastakni ildirdi. Bir davomi…
Rahim yo‘l-yo‘lakay bozorga kirdi. Axir bayramda bolalarning oldiga quruq borib bo‘lmas. Har gal uyga kirishi bilan o‘g‘li sumkasini ochib ko‘radi. Ayniqsa, kichkinasi: «Da-da, ta-a-ta-a?» – deydi chuchuk til bilan. Qolaversa, bugun bayram.Bozor ichkarisi va oldidagi do‘konlarning hammasi bekiq ekan. Bir davomi…
So‘ramang, baribir hech narsa aytmayman, hech vaqo bilolmaysiz. Qolipingizda burishib, to‘zib yashayvering – ustingizdan kulaman chunki siz men bilgan narsani bilmaysiz. Shuning uchun sochlaringizga oq oralayapti, o‘ylaringizda xalovat yo‘q, qo‘rquvdasiz, yakkalangansiz… Shoshmang, men siz haqingizda ancha narsani bilaman. Eshiting! Kechasi davomi…
Har yili kech kuz qishloqdagi eski hovlilarida barcha oila a’zolari yig‘ilashadi. Odatdagidek bu gal ham eldan burun o‘zi yetib keldi. Kirib borganda uyda hech kim yo‘q edi. Biroz ikkilanib turib qoldi. Birinchi marta bolaligi o‘tgan, hayotga bo‘lgan ilk muhabbati uyg‘ongan davomi…
Bilasanmi, qishloqqa yana bahor keldi. Hammayoq yam-yashil tusga kirib, jonlanayotgandek go‘yo. Daraxtlar ham gullay boshladi. Endigina tuguni yechilayotgan gulbarglar ko‘zingni qamashtirvoradi: hammasi pushti rangda. Qir-adirlar qip-qizil lolaqizg‘aldoqqa burkangan. Sen yaxshi ko‘rgan binafshalar ham ochildi. Ariq bo‘ylaridagi chuchmomalarni yashnaganini ko‘rsang edi… davomi…
Eshik sekin taqilladi.– Kiring, – dedi professor G‘ulom Ermatov boshini ko‘tarmasdan. Boshini qanday ko‘tarsin, bir kasalni ko‘rsa, tekshirsa, uch-to‘rt xil qog‘oz to‘ldirishi, so‘ng bosh vrachga qo‘l qo‘ydirishi, yozganlarini kompyuter degan daxmazaga joylashi kerak. Ilgari tabiblaru olimlarga maza bo‘lgan, qog‘ozbozlik bilan davomi…
Nafisa tandirdagi nonlarini uzib, ikkitasini dasturxonga o‘radi-da, ovsini Saidanikiga shoshildi. Bahrom muallimning ikkinchi xotini ham peshanasiga sig‘madi. Uy-ro‘zg‘or ishlarida duppa-durust kuymalanib, lo‘mbillabgina yurgan ayol birdan yotib qoldi.Oshqozonida o‘simtasi bor ekan. Lekin uch oyda ikki operatsiyani boshidan o‘tkazib ham, bechora o‘nglanmadi. davomi…
Xonasidan chiqayotgan Jovliyevni kimdir turtib yubordi. Zarda bilan burilib qarasa, kichik ilmiy xodim – so‘loqmondek Nor yonidan quyunday uchib o‘tayotir.– Ha, ukajon, tinchlikmi? Mabodo it-pit quvlayotgani yo‘qmi?– Ie, kechirasiz, Himmat aka! Uzr! Ming bor uzr! – deya shosha-pisha kechirim so‘ray davomi…
Bekoboddan qaytayotganimda qattiq shamol turib, chang-to‘zon ko‘tarildi. Yo‘llar mayda-chuyda shox-shabbaga to‘lib ketdi. Keyin yomg‘ir tomchilay boshladi. Mashinam birpasda loysuvoq tortilgan devorga o‘xshab qoldi. Bunday mashinada Toshkentning toza-ozoda ko‘chalarida yurish odobdan emas. Buning ustiga kallai sahardan ishga borishim, bugun tunda navbatdagi davomi…
To‘polondaryoning tentagi bir tutsa yomon tutadi. Pishqirib, o‘zanini o‘piradi. Mana, qirq xo‘jalik yashaydigan Chalpaktepani birpasda yuvdi-ketdi. Xotin-xalaj, bola-baqra dod solib qoldi. Ofatning ko‘zi ko‘r bo‘ladi, degani shu-da. Hech nimaga shafqat qilmay, gumburlab oqaverdi.Jala azonda tindi. Odamlar ko‘rdiki, tepalik o‘rnida qip-qizil davomi…