Bu qadim dunyoda bog‘lar ko‘p, chorbog‘lar ko‘p. Ammo bularning birortasi bobomning bog‘iga yetmaydi. Qandaydir muammo oldida ojiz qolsam yoki hayotning qadamlari yelkamga og‘ir botgan damlarda bobomning bog‘idan kuch olaman, yashash qudratini topaman. NIHOLLAR Bobom urush ko‘rgan edi. ¬Shuning uchun bo‘lsa davomi…
Kundan-kunga atrofimdagilar bilan til topishishim og‘irlashib ketayapti. La’nati fikrim dastidan tobora holdan toyib borayapman. Fikrimning salmog‘idan tizzalarim bukilib, boshim yerga egilgancha, tinka madorim qurib uyga shoshaman. Negaki, uyda halovat bor. Zalvorli fikring uchun hech kim g‘azabga olmaydi. Kimdir yuzingga qarab davomi…
Er qattiq silkinmadi. Bir muddatgina tog‘-toshlar gumburladi, xolos. Ammo shu shovqinda ham uyurdagi otlar dovdirab, o‘zlarini qayoqqa urishni bilmay qolishdi. Ayg‘ir ularni tinchlantirishga harchand urinmasin, ojiz biyalar kishnab, turli tomonga tirqiradi. Onalarining bu ajabtovur harakatiga tushunmagan qulunlar atrofga hayron olayishardi. davomi…
Qorovullik shtati qisqardi-yu… yo‘q, Zarif ota pensiyaga chiqdi-yu, uning shtati qisqardi. Nachora, bu xususiy korxona bo‘lsa, boshliq shu qarorga kelgandan keyin nima deyish mumkin? Ammo kompaniya binosidagi shuncha mol-mulk, ombordagi mahsulotlar uchun kim javob beradi? Aniqrog‘i, kunduz kunlari ulkan ombor davomi…
Bizning qishloq ham chakana tsi-vi-li-za-tsiya-lashmagan. Hozir men (ha, kallam qursin, “man” desam bo‘lar ekan, keyingi gal inobatga olamiz) sizga bir-ikki voqeani aytib bersam, o‘zingiz ham besh ketvorasiz, oka (ana endi joyiga tushdi)! Tan berganingiz mayliga-ya, qishlog‘ing tsi-vi-li-za-tsiyaning naq kindigida ekan-u, davomi…
O‘tgan hafta cho‘l tumanlaridan biriga xizmat safariga bordim. Qanday topshiriq bilan borganimni ijikilab o‘tirmayman. Qizig‘i yo‘q. Qizig‘i qosh qorayganda xorib-charchab, och-nahor, tizzamgacha qorga botib, sovuqdan tishlarim takillab, tuman markaziga kirib borganimda bo‘ldi. Ko‘cha-ko‘ydagilardan tunash mumkin bo‘lgan joyni surishtirsam, tepasiga «Dehqon davomi…
Shanba kuni azondan kayfiyatim juda yaxshi edi. Yaxshiligining sababini aniq aytolmayman. Balki oldinda naqd ikki kun dam olish kutayotganini anglab zavqlanganimdandir, balki juma kuni ishxonamizda bir oylik qo‘shimcha mukofot berilganidan so‘ng o‘zimni anchayin boyvachcha his qila boshlaganimdandir, balki tunda yoqqan davomi…
Eshik sekingina ochilib, ellik yoshlardagi kishining boshi ko‘rindi. «Mumkinmi?» – dedi u tortinibgina. Navbatchi edim – stolim ustida gazetaning o‘qilmagan sahifalari qalashib yotardi. Avvaliga mehmonni bo‘limlardan biriga yo‘llamoqchi bo‘ldim, yana fikrimdan qaytdim. Meni bu qarorga undagan uning g‘oyat faqirona kiyingani, davomi…
Ostonadan hatlashim bilanoq, yozib-chizib, qog‘oz chaynab o‘tirgan do‘xtir yigit ko‘zoynagi tagidan ma’nodor tikildi. — Xo‘sh, shikoyat…— Oyoqdan! — dardimni dalillash uchun egilib pochamni shimarishga tutindim. — Mana, qarang…— Shimni shimarish shart emas! — do‘xtir ko‘zoynagini qo‘liga oldi. — Demak, oyoq davomi…
Muhabbatning ko‘zi ko‘r, degan aqida hayotimni butunlay o‘zgartirib yuborishini bilmasdim. Boshga tushganini ko‘z ko‘rar, deganlari shu, shekilli? Fe’l-atvorimda qandaydir o‘zgarish bo‘layotganini yon-atrofimdagilar ham seza boshlashdi. Sho‘x-shaddod, she’r-qo‘shiq aytib davrani gullatadigan qiz birdaniga kamgap, sipo bo‘lib qoladimi? Menga nimalar bo‘lyapti o‘zi? davomi…