Yoz juda issiq keldi. Dadamning tog‘lik eski qadrdoni bo‘lardi, o‘sha kishining o‘g‘li suruvga qo‘shgan jonliqlaridan xabar olgani ikki kunga ketayotgan ekan, bizni ham yo‘l boshlab toqqa taklif qilibdi. Safar tadorigini ko‘ra boshladik. Oziq-ovqat haqida og‘iz ochgandim, opam malol oldi:— Sen davomi…
Rayimboyning shu yil yozda uylanish niyati bor edi. Lekin mo‘ljalga to‘g‘ri keladigan qiz hadeganda topilavermadi. Boshi qotib, qo‘shni mahallada yashaydigan kayvoni ayol — Rohila opa oldiga maslahatga bordi.— Senga o‘zi qanaqa qiz kerak? — so‘radi Rohila opa uni tinglagach. — davomi…
Qachon bozor borsam molbozor, qo‘ybozor, otbozorni bir aylanib kelaman. Otam rahmatli: “Bozor kunlari bir narsa olmasang ham mol bozorni bi-ir aylan, xosiyati ko‘p”, deb aytgich edi. Molbozor doim gavjum, mollar, qo‘y-echkilar orasini yorib o‘tish qiyin. Odamlarning baqir-chaqiridan quloq bitay deydi. davomi…
Xonada tiq etgan tovush eshitilmas, hatto telefonlar ham jiringlamas, ammo ikki do‘stning suhbati tugay demasdi.– Ob-bo, Rasuljon-ey, – dedi Komiljon, oraga tushgan bir nafaslik sukunatni buzib, – unutmabsan-a, og‘ayni. Seni ko‘rib turganimga hech ishongim kelmayapti.– Senday do‘stimni qanaqasiga unutay? Hayotda davomi…
Turkman cho‘lida quloqcho‘zma 1986 yilning 18 apreli edi. Bizni Kosonsoy tumani harbiy chaqiruv bo‘linmasida safga tizib, nomma-nom yo‘qlovdan o‘tkazgach, avtobuslarga chiqarishdi va Namangan viloyati markaziga yo‘l oldik. Shaharga qishlog‘imizdan o‘tib ketilardi. Hovlimiz katta yo‘ldan ko‘rinib turadi. Avtobus oynasidan qarab ilg‘ab davomi…
– Voydod, voy o‘lay! Bolta ko‘tarib kelayotganmish! Endi nima qilamiz? – O‘ttizga o‘rlab qo‘ygan juvon temir darvozani daranglatib yopib kirdi-da, qo‘lidagi cho‘ltoq supurgini chetga uloqtirib, katta dahaga kirgan qurtdek pishillab yotgan erini titrab-qaqshagancha uyg‘otishga tushdi. – Voydod! Tursangiz-chi g‘aflat bosmay! davomi…
U tushgan mashina Qamchiq dovonidagi chegara nazorat nuqtasiga yetib kelganida ma’lum bo‘ldiki, tog‘ yo‘li yopiq ekan. Kecha tuni bilan qor yoqqan, dovonda yo‘lni tozalash ishlari hali tugamabdi. Oradan biror soat o‘tmay yo‘lda mashinalar turnaqator bo‘ldi, bir zumda qurut, pista, qo‘qonpatir, davomi…
Nafasim bo‘g‘zimga tiqilgandek bo‘ldi. Raqibim ham toliqqan shekilli: ikkovimiz birdek harsillab, pishqirib, kallama-kalla tiralishib qoldik. Miyamda faqat bir xayol charx uradi: qaniydi hammasi tezroq tugay qolsa… Payt poylab, yarim qadam ortimga siltandimu ko‘kragini mo‘ljallab kalla qo‘ydim. Voy ablah-ey! G‘irt toshning davomi…
-Huu otasi, turing, turaqoling endi… Olisdan taralganday mayin ovozni Otasi go‘yo eshitmas, ko‘rpaga burkangancha qimirlamay yotardi. Shunda ovoz egasi “qasr”ga oyoq tomondan qo‘l uzatib, ko‘rpani silkitdi: -Turing, otasi, keliniz choyga chorlayapti, kelin qo‘lidan choy ichmaysizmi, otasi?-A?.. Kelin… – otasi avval qo‘zg‘aldi, so‘ng davomi…
Ko‘kda suzib yurgan o‘zga sayyoraliklarning uchar likopchasi shiddat bilan uchib kelib shahar hovlilardan biriga qo‘ndi. Likopchadan tushgan o‘zga sayyoralik atrofga alangladi va qo‘lidagi pult tugmachasini bosib, uchar likopchasini ko‘rinmas holga keltirganidan so‘ng asta qadam tashlab, xonalardan biriga kirdi. Xonada esa davomi…