Og‘ir sukunatni mutloq o‘ziga singdirgan qabristonning qo‘rqinchli manzarasi horg‘in nafas olgancha gunohlarga to‘lib-toshgan foniy dunyoni jimgina kuzatib mudraydi. Do‘psaygan qabrlarning u yer-bu yerida bo‘y cho‘zgan yantoq butalari bu sovuq sukunatga bardosh berolmay, yengilgina esgan shabbodaga asta-asta bosh chayqashib, bir-birlarining badanlariga davomi…
Tomas yozishga mukkasidan ketayotir edi… Uning juda olis zamonlarda qolib ketgan, ammo xazin bitiklari ichida tomchi tug‘ayotgan faromush xayollari shakl-shamoyil topayotgandi, vujud bo‘layotgandi. Tomas kayfiyat bandasi, ko‘ngil fuqarosi edi. So‘z naqqoshining quvvai hofizasi fig‘onli mung taratdi, bamisli aftondil ko‘ngilning hasratli davomi…
Mamatqul aka – ish odami. Barakali rahbar. Bu barakaning siri nimada? Mas’uliyatda, zahmatda! O‘z kasbiga, Vataniga, xalqiga mehrida, sadoqatida. Qayerda, qaysi ishga qo‘l urmasin, bor mehrini berib, ixlos bilan mehnat qilishida. Zahmatkashligi, jonsarakligi, fidoyiligi, o‘ziga va qo‘l ostidagi xodimlariga o‘ta davomi…
Annabella chuqur nafas oldi. Ko‘zlarini chirt yumdi-da, boltani shahd bilan ko‘tardi. Yuqoridan pastga uchayotgan bolta quyosh nurlari ostida yashin kabi yaraqlab ketdi. U oyoqlari ostida tipirchilayotgan kurkani kundaga yanada qattiqroq qapishtirdi. Qo‘li bilan esa kurkaning boshini g‘ijimladi. Negadir shu paytgacha davomi…
Qalbimni olovlatding! (Qo‘shiqdan) Ular metroning “Paxtakor” bekati yonida uchrashdilar. Quyuq, qoramtir bulutlar pastlab kelib, oqshom erta tusha boshlagan, havoni yomg‘ir bo‘yi tutgan edi. Qizil chirog‘ini yoqib olgan avtomobillar oqimi qo‘lida miltillagan sham ushlagan horg‘in va xomush olomonni eslatadi. Qizning manglayiga davomi…
Quyosh ko‘kda jilva qiladi. Bahor chindan borliqni yashnatib yuborgan edi. Muambar shamol chunon diltortar, ham nilufar samo huzurbaxsh, ham borliq cheksiz va shaksiz go‘zal edi. Kun peshindan o‘tib, asrga qarab og‘di. Akam ikkimiz shahardan qishloqqa qarab yo‘l soldik. Yukim yo‘q davomi…
(Mehmonlar xususida feleton) O‘zbek – mehmondo‘st. Shunchalikki, mehmonini padariday ko‘rib, uyning to‘riga o‘tirg‘izadi, parqu bolish va yumshoq o‘rinlarni to‘shab, eng tansiq taomlar bilan siylaydi. Ammo osh kelmaguncha ketishga ruxsat yo‘q: bu mehmonga ham ayonki, ko‘zi eshikdan o‘taveradi: – Palovxonto‘ra qachon davomi…
Hammasi tushlikka yaqin boshlandi. Xayolida yer silkinayotganday bo‘laverdi. Bir qarshisidagi kompyuterga, bir shiftdagi lampaga qaradi-yu, shartta ko‘zlarini yumib oldi va boshini changallaganicha, stolga engashdi. Nazarida, yer asta-sekin qimirlayapti. Mana, o‘zi o‘tirgan kreslo ham ohista tebrana boshladi. Hozir hammasi tamom bo‘ladi, davomi…
Muxtasar aka yangi uy qurib olgach, eski uyi qoshidagi og‘ilxonasi uzoqlik qilib qoldi. Shunday bo‘lsayam yangi uyga bor bisotini sarflagani uchun boshqa og‘il quraman deb rosa uch yil tirshangladi. Buldozer tekislagan o‘rinning ham tuprog‘i chirib, nishablari o‘pirilib, yana bir marta davomi…
Necha kundirki ayol mijja qoqmadi. Tuz totmadi. Ovqatlanish, qorni ochganda nimadir tanovul qilishi kerakligini ham unutgandek edi. Qirq kundan buyon u faqatgina suv ichardi. Yutoqib-yutoqib, lablaridan oshirib-toshirib, bo‘yni, ko‘ksidan oqizib, hansirab ichgani suv edi. Qizchasi ketgan kundan, hattoki, uning jimitdaygina, davomi…