Tahririyatdagi xonamda o‘tirardim. Salom berib, tortina-tortina yoshgina kelin kirib keldi. U, nari borsa, o‘n sakkizga kirgan. Homilador ekan. Yashil paltosining pastki tugmalari yetmay qolib, qadalmagan. Yuzi oppoq, so‘lim.– Keling? – dedim.U qarshimdagi kursiga og‘ir cho‘kdi. Ko‘zlari mungli edi. Gazeta tahririyatiga davomi…
– Ertaga tongda uyda bo‘laman. Tayyorgarligingni ko‘raver!Maryam hayajonini arang bosib xayrlashdi-da, yosh boladay irg‘ishlaganicha telefonni bag‘riga bosdi. “Ertaga! Ertaga tongda!” Xorijga ishlagani ketgan erining shu so‘zlarini ikki yildan ortiqroq kutdi. O‘g‘ilchasi yugurib yuribdi, hali otasini ko‘rmagan. To‘ylaridan keyin rosa bir davomi…
Otamiz ovchi edi. Biz – besh nafar o‘g‘ilga uning eski qo‘shotari va “mergan” laqabi meros qolgan, xolos. Og‘a-inilardan faqat o‘rtanchamizga ovchilarga xos sabr-toqat, qunt-hafsala, o‘qni bexato otish o‘tganday, qolganlarimizga ana shu xislatlarning yuqigina tekkan ko‘rinadi. Ov bahona miltiq talashishda va davomi…
Bu safar yangi yil arafasida Akmal do‘xtirning omadi keldi: bayram oqshomi navbatchilik qilishdan qutulib qoldi, bu ish boshqa vrach chekiga tushdi. Shu bois u hamkasblari bilan xayrlashgach, tushdan keyin bozorlikni o‘zgacha ishtiyoq va did bilan qildi, ayniqsa meva-chevani erinmasdan saralab davomi…
Yangi davrning issiq-sovuq shabadalari boshlang‘ich sinf o‘qituvchisi Saltanat va tuman maishiy xizmat ko‘rsatish kombinatining rassomi Mo‘minjon Qobilovlar xonadonining u burchagidan bunisiga o‘tib, katta-kichik girdoblar hosil qildi, oila a’zolarining rejayu orzularini hazon kabi to‘zitib, dillariga g‘ulg‘ula soldi. Reja, orzu deymiz-u, aslida davomi…
Qunduz Aliyorova xotirasiga Sensiz o‘tgan yillar hayotimning eng qora kunlaridir. Butun vujudim qayg‘u bilan sug‘orilgandek harakatlarim sust. Karaxt. Tush ko‘rayotgandek ba’zan yurak larzaga keladi.Dunyoga loqayd boqib: “Endi menga hammasi baribir” degandek ko‘p narsalardan ko‘ngil qolar ekan. Osmon uzilib yerga tushsayam davomi…
Bu dunyo shafqatsizlik yomg‘iri bilan sug‘orilgan. Agar shunday bo‘lmaganida loysuvoq tomlaru, pastqam og‘illardan iborat, hech narsa bitmaydigan biydek adirliklar qo‘ynida tug‘ilgan bo‘larmidim? Ulkan tog‘ etagidagi yetimcha qishloqda yetti yoshimda otasiz qolgan bo‘larmidim? Agar shunday bo‘lmaganida hozir amakimning uyida uning molxonasini davomi…
Qishloqqa, singlimnikiga borishim kerak. Mashina izlab bekatga chiqdim. Eski “Jiguli” turibdi. Haydovchini tanidim. Narzilla degan yigit. Ozg‘in yuz, kalta mo‘ylov qo‘ygan. Yoshi,chamasi, qirq beshlarda. Yuziga taram-taram chiziqlar tushgan. Tajang fe’lidanmi… Uch-to‘rt bor mashinasiga o‘tirganman. Bir qarasang, rulni siqimlaganicha, mum tishlaganday davomi…
Dadaxon Nuriy. Osmon ustuni. Roman. Odil Yoqubov tahriri ostida. Toshkent, «Yosh gvardiya», 1979. Dadaxon Nuriy «Oqshom qo‘shiqlari», «Bog‘larda bahor», «Begona» kabi qissalar kitobi hamda qator hikoyalar muallifi. U hayotning murakkabliklarini odamlarning o‘zaro munosabatlari, turmush mojarolari orqali ochishga intiladi. Yosh yozuvchi davomi…
Chetan devor bilan o‘ralgan uzumzor bog‘ yonida o‘n yoshlar chamasidagi uch bolakay o‘zaro mojaro qilishardi.– To‘ra buvaning bog‘idan Sortepagacha sening navbating-ku! Nimaga g‘irromlik qilasan? – deb Salim qo‘lidagi qora papkani qarshisida xo‘mrayib turgan Eshqulga uzatdi. – Ma, ushla!– Endi men davomi…