Абдужалол Раҳимов. Маҳлиё (ҳикоя)
Таҳририятдаги хонамда ўтирардим. Салом бериб, тортина-тортина ёшгина келин кириб келди. У, нари борса, ўн саккизга кирган. Ҳомиладор экан. Яшил пальтосининг пастки тугмалари етмай қолиб, қадалмаган. Юзи оппоқ, сўлим.– Келинг? – дедим.У қаршимдаги курсига оғир чўкди. Кўзлари мунгли эди. Газета таҳририятига давоми…