Derazaning zarbli taraqlashidan uyg‘ondim. Sezdimki, opamning kayfiyati yomon. Tezroq turishim, xizmatdagi askarday “komandir”ning buyrug‘iga shay turishim kerak. Aksiga olib boshim zilday og‘ir, ko‘targudek holim yo‘q. Kecha maktab hasharida oqshomgacha qolib ketib, opam buyurgan uy yumushlarini bajarmaganim uchun tuzukkina nasibamni olgandim. davomi…
Shom pardasi quyuqlashgani sari cholning ko‘ngli qorong‘ilashadi. Hayhotdek uyda bir o‘zi, hatto mushukning ham qorasi ko‘rinmasdi. Tashqarida qorong‘ilik g‘ira-shira, ichkari esa zimiston. O‘tirgan joyida shom namozini o‘qib olgach, chiroqni yoqishga urinib ko‘rsammi dedi-yu, fikridan qaytdi. Nima keragi bor? Baribir, dili davomi…
O‘shanda ular shaharga ko‘chadigan bo‘lishdi. Otasi “Orzularim xayolga aylanishini xohlamayman. Betakror iste’dodimni tanamga qo‘shib qishloqqa ko‘mishlarini ham istamayman”, degandi. Bu gaplarni unchalik tushunmagan bo‘lsa-da, negadir yashab turgan hovlilarini tashlab ketgisi kelmasdi. Ayniqsa, mahalladagi yaqin o‘rtoqlaridan ajralish u uchun katta yo‘qotish davomi…
Ozod ruh Buvimga dunyoning oxiri qayerda? – deb savol berganimda hali maktabga bormasdim. Bolalik tasavvurimda esa quyosh botadigan joy dunyoning oxiridek edi. Uyimizdan ancha uzoqda, kun botish tomonda g‘o‘za barglarini to‘kish uchun dori sepadigan samolyotlarning qo‘nalg‘asi joylashgandi. Mening nazarimda, quyosh shu davomi…
Ichki ishlar bo‘limiga kirib kelgan Juma ota birinchi duch kelgan militsiya xodimiga murojaat qildi:– Ulim, kampirim yo‘qolib qoldi, qachon topib berasizlar?Militsiya xodimining kulgisi qistadi. U Juma otani bir xonaga olib kirdi:– Murodov, mana bu otaxonning arizasini rasmiylashtiring.– Assalomu alaykum, keling, davomi…
Musofir nafas rostlash uchun yo‘l chetidagi xarsang ustiga omonat o‘tirdi. Har tomonga javdirab suv axtardi. Notanish qiyofalar orasidan bir mehribon siymoni topish mahol edi. Yaqin orada bozor bor shekilli, kimdir o‘sha yoqqa intilsa, kimdir yelkasiga og‘ir yuk ortib qaytyapti. Balki davomi…
Kun botardan esgan shamol bir parcha olachalpoq bulutni Beshbarmoqota cho‘qqilari tomon haydadi. Ko‘p o‘tmay tog‘ni qoplagan qalin tuman qishloq tomon o‘rladi. Odamlar g‘imirlab qolishdi. Soy bo‘yida o‘tlab yurgan qo‘y-qo‘zilar qo‘ralarga qamaldi.Katta ko‘chaning shundoq yoqasidagi uy oldida kursiga cho‘kib, taftsiz quyoshga davomi…
Hisor tog‘ tizmalari ortidan ufq tobora oqarib kelmoqda. Oqguzar qishlog‘ining kunchiqar tarafidagi keng hovli ufq qizilligiga chulg‘anganda Hisor cho‘qqilari bag‘ridagi cho‘ng xarsanglar ko‘zga yaqqolroq tashlana boshladi. Xayolni zilday bosib turishga qodir salobatli tog‘ cho‘qqilari xuddi chopsa yetib oladiganday ajabtovur yaqin davomi…
O‘sar muallim ishdan dimog‘i chog‘ qaytdi. Kiyimlarini almashtirarkan qaysidir mumtoz qo‘shiq ohangida ming‘irlar, ashulaning bir-ikki misrasini xirgoyi ham qilib qo‘yardi. − Tinchlikmi, buvasi, kayfiyatlari zo‘r-ku? – oshxonadan xotini ovoz berdi.− Choyingni damlayver, gap ko‘p, kampir. Yuraging yoriladi!.. – ming‘irlayotgan kuyini davomi…
Uni hamma usta deb chaqirardi. Chunki u umr bo‘yi ustachilik qilgan. Lekin aytishlaricha, hech kim uning ishidan baraka topmagan. Yopib bergan tomi chakka o‘tkazgan, yasagan eshiklari qing‘ir-qiyshiq chiqavergan. Yashab turgan joyi ham hatto mundoq hunarmand usta yashaydigan hovliga o‘xshamaydi. Shunga davomi…