Bahrom Mirzo. Ot mingan odamlar (hikoya)

O‘tirsa otning beli mayishadigan odamni uchratsam kerak, deb o‘ylagan edim. Tursunboy otaning andak o‘ktamligini, tetik va chayirligini hisobga olmaganda odatdagi xushmuomala mo‘ysafidlardan hech farq qilmasdi. U meni qir bag‘rida joylashgan hovlisiga boshladi. Hovlidagi kattakon sada tagidagi supaga joy qilindi, dasturxon davomi…

Lobar Rustamova. Sog‘inch (hikoya)

– Akmal Umirovich, sizni bir kishi so‘rayapti.– Kim ekan? – dedi stol ustidagi tugmachani bosib.– Do‘stiman, qishloqdan keldim deyaptila…“Obbo, birortasi bolamni institutga joylashga yordam ber deb kelgan ko‘rinadi”, – deya o‘yladi. Nogoh o‘tgan yili hamqishlog‘i Ayubning qizini o‘qishga kiritish uchun davomi…

Saidvafo Boboyev. Qora tundan qo‘rqma (qissa)

Qir etagida yastanib yotgan Pasurxi qishlog‘i asta-sekin shom qorong‘uligiga burkanib bormoqda. Podadan qaytayotgan mol-hol, qo‘zilarlarning ma’rashi, mo‘rashi avjida. Tuyoqlar ostidan ko‘tarilgan chang-to‘zon qishloq uzra kirchil pardaday yoyilgan.Abdumurod qoramtir tusga kirgan osmon toqiga umidvor-umidvor ko‘z tashladi. Lekin izlaganini topolmay hafsalasi pir davomi…