Shaharning eng katta magazinlaridan biri.Tog‘a-jiyan ikkinchi qavatni aylanib yurishibdi. – Manavi zo‘r ekan,sizga to‘g‘ri kep qolar? – Tog‘a jiyaniga jigar rang kamzul-shimni ko‘rsatdi.– O‘ziyam importniyga o‘xshaydi. Abdimurod kamzulning u yoq bu yog‘ini ag‘darib ko‘rdi.Asl matodan tikilgan, chet elniki.Shunaqasini anchadan beri davomi…
U maktabdan kech qaytdi. Ichkari uyda ust-boshini almashtirayotgan edi, momosi chaqirib qoldi. – Samad, hov Samad! – Hov-v! – Dovushing o‘chgir, tezroq chiqsang-chi. Samad shosha-pisha kiyinib chiqdi. – Ha, nima deysiz? Hovlida ipini uzib ketgan buzoq o‘ynoqlab yurar, kampir uni davomi…
Gohi-gohida dam olish kunlari zerikkanda “dom”imiz yonidagi choyxonaga chiqib turaman. Katta yo‘l yoqasidagi ariq bo‘yida, baland chinorlar tagida joylashgan bu “oromgoh” hamisha gavjum bo‘ladi. Ayniqsa, havo issiq va dim kunlari sharqirab oqayotgan ariqdagi suv taftingni olib, choy tanangni yayratadi.Choyxonachiga bir davomi…
G‘ulom Qodirovich ancha kech uyg‘ondi. Boshi lo‘qillab og‘rir, tomog‘i quruqshab qotib qolgandi. U og‘zida achchiq ta’mni sezdi. O‘rnidan turmoqchi bo‘lgan edi, boshi aylanib ketdi va gardanini yana yostiqqa qo‘yishga majbur bo‘ldi. Tomog‘i, ko‘kraklarida sim-sim og‘riq bor edi. Yutindi, shunda ichi davomi…
Qarshidan Toshkentga qatnaydigan yengil mashinalar bekatiga kelishimiz bilanoq bizni taksi haydovchilari o‘rab olishdi: “Toshkentgami?”, “Keling, benzinli mashina!”, “Bir kishi kerak, hoziroq jo‘naymiz!”, “Aytgan manzilingizga eltib qo‘yaman”, “O‘tirishingiz bilan yuramiz. Narxini kelishtiramiz!”. – Hoy, birodarlar! – dedim qo‘limni ko‘tarib, – bizning davomi…
Avtobusda yurgan kishi har xil odamni ko‘radi, teshik quloq – har xil gaplarni eshitadi. Mening oq “GAZel”da o‘z joyim bor: eng oxirgi qatordagi, eng chekka deraza oldidagi, qora chiybaxmal sirilgan o‘rindiq. Yo‘lning boshida o‘tiramanu oxiridan ikki bekat berida tushaman. Maza. davomi…
Ettinchi sinfda o‘qiyman. O‘zimcha, Baxtiyor Ixtiyorov, Yuriy Nikulinman. Maktab sahnasida televizorda ko‘rganlarimni qayta-qayta o‘ynayman. Hammani kuldiraman.Kunlardan bir kuni, birinchi soat darsi ketyapti. Tasavvur qiling. Vjantimalaga o‘xshab ketadigan, ketvorganidan nafaqat o‘qituvchilarni, balki o‘quvchilarni ham o‘ziga maftun qilib qo‘ygan geometriya muallimamiz dars davomi…
Qishloqning kun chiqar tomonidagi hovlining loysuvoq, pastqam imoratlari uni o‘rab olgan o‘riklar orasidan ko‘zga tashlanib turadi. Bu yer hamisha sokin. Qishloqning asosiy to‘pari bu yerdan bir chaqirimcha narida, son-sanoqsiz dov-daraxt ichra ko‘rkam bo‘lib ko‘zga tashlanadi. Zoir amaki uzoqdan qaraganda kimsasizdek, davomi…
ustoz sharofati bilan Navbatdagi ishxonamda yarim yilcha ishlab, bir joyda mana olti oydirki muqim ishlayotganimdan maqtanishni boshlab yuborgan kezlarimda bir yigitni ishga olishdi. Albatta, kimni ishga olish yoki pattasini qo‘liga tutqazishni birov mendan so‘rarmidi. Dastlab bu yigit menga yoqmadi. Sap-sariq, davomi…
O‘lja buva hovliga lopillab kirib kelayotgan Bolta polvonga ko‘zi tushdiyu cho‘chib ketganday irg‘ib o‘rnidan turdi. – Keling, polvon?Mehmon cholning qo‘lini ikki kafti orasiga olib, issiq ko‘rishdi. – Dimog‘ingiz choqmi, buva? Kayfiyatingiz durustmi?Qo‘ra tarafdan ho‘kiz mo‘radi. – Shu harom o‘lgur sigirning davomi…