Қулман Очилов. “Бонжур, мадам!” (ҳикоя)
Автобусда юрган киши ҳар хил одамни кўради, тешик қулоқ – ҳар хил гапларни эшитади. Менинг оқ “ГАЗел”да ўз жойим бор: энг охирги қатордаги, энг чекка дераза олдидаги, қора чийбахмал сирилган ўриндиқ. Йўлнинг бошида ўтираману охиридан икки бекат берида тушаман. Маза. давоми…