Jovli XUShBOQQA bag‘ishlanadi! …-chi yilda ikkinchi kursda o‘qirdim. Sentyabrning malham havosidan simirib, kerishib uyg‘ondim va bugun birinchi soat dars yo‘qligini yoqimli his bilan esladim. Ijara xonamizda mendan boshqa hech kim yo‘q — bolalar darsga ketishgan.…yuvinib, taranib, oppoq, o‘zimga yarashgan, yelkasiga davomi…
Sokin tun…. Ovozi pastlatib qo‘yilgan radiodan taralayotgan maxzun kuygina bu xonadonda hayot davom etayotganini anglatardi. Qo‘shni uydan quloqqa chalinib turadigan g‘ala-g‘ovurlar ham bugun tinch. Goh-gohida issiq o‘rnida miriqib uxlayotgan bolaning g‘ingshishi jimlik pardalarini yorib o‘tardi-yu yana tin oladi. Qani u davomi…
Munisxon ushbu dargohda ish boshlaganida endigina institutni bitirib qaytgan edi. Atigi ikki yilgina to‘quvchilik tsexida texnolog bo‘lib ishladi, oradan bir oy o‘tgach, turmushga chiqdi. Qo‘shni tumanga kelin bo‘lib tushdi. O‘shanda eri Salohiddin poytaxtdagi yirik banklardan birida hisobchi bo‘lib ishlar, uyga davomi…
“Bu voqea juda qadimda bo‘lgan ekan. Podsholaru qullar zamonida, tinimsiz urushlar vaqtida…O‘z mamlakatidagi qirg‘inlardan bezor bo‘lgan bir odam boshqa yurtga ketishga qaror qilibdi va yolg‘iz yo‘lga chiqibdi. Sababi oilasi, bola-chaqasi bosqinlar paytida halok bo‘lishgan ekan. Ko‘p mashaqqatlar chekib olis yo‘lni davomi…
Muxlisa nima qilishini bilmasdi. Uy to‘la mehmonu yeru ko‘kka sig‘maydi. Betoqatlanib u yoqqa chiqdi, bu yoqqa kirdi. Ammo sira o‘ziga qo‘nim topolmasdi. – Muxlis, mehmonlarga qarasang-chi? Buncha ko‘chaga ketaverasan? Bor, anovi uyda o‘tirganlarga sho‘rva solishsin, ayt. – Eri Abdumalik nimadandir bezovta davomi…
Zulayho bomdod namozini o‘qib bo‘ldi-da, hovliga suv sepib, supurishga tutindi. Kechasi bilan uyqusi qochgani yetmagandek, yodiga yana kechagi uchrashuv tushib battar bedorlandi. Abrorni o‘ylay boshladi. Nima dedi? “Siz beg‘uborsiz, yaxshi ayolsiz… Sabr-matonatlisiz…” dedimi? Buni shunchaki ko‘ngil uchun aytmadimikan? …Og‘ilxonadagi sigirni davomi…
Uni birinchi marta ko‘rganimda, “Nahotki, yer yuzida shunday go‘zal ayollar ham bor?”, — deb o‘ylagandim. Negaki, u timqora sochlarini yelkasi uzra yoyib, oppoq sadafdek tishlari ko‘rinib shunaqangi silkinib kulgandiki, xuddi erka shamolda hilpirab, turgan dasta oq gulni eslatdi: ozod, qo‘l davomi…
Arpa qishloqlik Kenja traktorchining hovlisida bir nok borki, o‘tganning ham, qaytganning ham havasi keladi.Uni ilk bahorda, gulga kirgan payt ko‘rgan odamning ko‘zi quvnaydi. Qishloqdagi hamma noklar oq, sarg‘ish, qizg‘ish bo‘lib gullasa, u bir xilda, pushti rangda ochiladi. Arilarning g‘ujligidan nokning davomi…
Aeroport gavjum. Hamma qayoqqadir shoshadi. Titroq qo‘llari bilan hassasini tutganicha, xira tortgan ko‘zlarini odamlarga tikib o‘tirgan bu chol bilan hech kimning ishi yo‘q edi. Ba’zi ko‘ngli bo‘shlar esa uning yonidan o‘tayotib chaqa tashlab ketishar, lekin chol tangalarga qarab ham qo‘ymasdi. davomi…
Rixsiloy momo sandalning bir burchagida kuygan kundaday turardi. Boshiga shohi ro‘moli tashlangan. Bir ro‘molni tomog‘i tagidan o‘ragan, ikki chakkasiga qurigan rayhonni osib olgan, tez-tez derazadan tashqari mo‘ralaydi. Momodan mador ketganiga ancha bo‘lgan. U suv sepilgan yer bilan soya tushgan yerni davomi…