“Bu dunyoda bormikan-a yurak-bag‘ri butuni?…”O‘zbek halq qo‘shig‘idan. Tinmay shiddatli yomg‘ir yog‘ardi. Shamol o‘z kuchini namoyish qilib, yomg‘ir tomchilarini yuzimga, egnimga, shimlarimga urib, hamma yog‘imni shilta-shalabbo etardi. Sovuq havo badanimga o‘tib, terimni junjiktirardi. Ammo, men bunga pisand qilmay olg‘a qadam tashlayverardim. davomi…
Osmondagi bulutlar qayerda yaxshi ko‘rinadi? Shahardami yo qishloqdami? Albatta qishloqda! Tungi yulduzlar qayerda yaqqol, qo‘l uzatsangiz yetguday bo‘lib nur sochadi? Albatta qishloqda yoki tog‘da va cho‘lda! Shaharda ularni ko‘rib bo‘bsiz! Kuppa-kunduz kuni bulutlarni bazo‘r va g‘ira-shira ilg‘aysiz-ku! Siz qayerda yashashni davomi…
Har bir fantastik hikoyada g‘ayri tabiiy holat bo‘lishi kerak. Aks holda u janr talabiga javob bera olmaydi. Shuning uchun, ushbu asarga real hayotda bo‘lmagan kichik bir element kiritamiz va yozamiz. Aytilayotgan fantastik element shundan iboratki, hikoyaning asosiy personajida, ya’ni menda ro‘paramdagi davomi…
Odamzot paydo bo‘libdiki, tinimsiz ixtirolar qilish bilan band. Ilk insonlar, aytishadiki, g‘orlarda yashashgan. Ular avvaliga, hayvonlarni ovlash uchun so‘yil, kaltak, nayzalarni, keyin go‘sht pishirish uchun olovni ixtiro qilishgan. Shundan so‘ng ish qurollari, kiyim-kechak va boshpana qurishlarni o‘ylab topishgan. Ixtirochilar tinch davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda, aniqrog‘i XXI asrda bir donishmand bo‘lgan ekan. Uning o‘qigan kitoblarining, o‘rgangan bilimlarining miqdorini hech kim sanab berolmas ekan. Xattoki, o‘zi ham bu haqda so‘ralsa, aniq javob berolmas ekan. Bu donishmandning asosiy xislati davomi…
Kunduzi chiroq yoqib, butun Olotni qidirib chiqsangiz ham Muso raisga o‘xshagan kishini topolmaysiz. Qiladigan qiliqlari attorning qutisidayam yo‘q. Bo‘y-basti pachaqqina, til-zaboni achchiq. Ayrim ishlariyu gap-so‘zlariga qarab, uni kimga mengzashniyam bilmay qoladi kishi. Tagi-zotidan gap ochilsa goh o‘zini ojizu notavon qilib davomi…
Molingni yo‘qotsang — xo‘p-xo‘p, o‘g‘irlatsang alamini hech narsa bosolmaydi. To‘g‘ri, yo‘qotding nimayu o‘g‘irlatding nima, ikki o‘n besh — bir o‘ttiz, deyish ham mumkin. Lekin aslida bu — bir o‘ttizni ikkiga bo‘lishday og‘ir…Bu gapning mag‘ziga yetaman desangiz, mana, bizning Oychechak yanganing davomi…
— Hecham yolg‘on gapirma! Birovning diliga ozor yetkazishdan tiyilib yur.— Astoydil mehnat qilib, halol pul top! Qunt bilan hunar o‘rgan. Imkoni boricha odamlarga yaxshilik qilishga intil.— Do‘st orttir.Ota-onam bolalikdan shunday tarbiya berishdi. Men ham ularning maslahatiga to‘liq rioya qilib o‘sdim. davomi…
Yomg‘irdan so‘ng yarqirab chiqqan quyosh nurlari ko‘pchigan tuproqni qizdira boshladi. Tizza bo‘yi o‘tloqlar ustida tebranayotgan bug‘ o‘rlab ko‘m-ko‘k bahor osmoniga singib ketadi. Pichanzorlar orasida bir maromda sayrayotgan mullato‘rg‘ayning chug‘ur-chug‘uri adir bo‘ylab kezadi. G‘o‘bdintog‘ etagidagi yoyilmalarda poda boqib yurgan bolakaylarning qiy-chuvi davomi…
Mashinamda radio bor. Antennasini sozlab qo‘yganman. Bir qo‘shiqni juda ko‘p qo‘yishadi. Unda shunday so‘zlar bor: Sensan sevarim, xoh inon, xoh inonma,Qondur jigarim, xoh inon, xoh inonma… Bu qo‘shiq menga juda yoqadi. Yurakni sel qilib yuboradi o‘ziyam. Radiodagi boshlovchi qiz e’lon davomi…