Bizning xotin bilan raqobatimizning tarixi uzun. Ikkalamizning o‘rtamizdagi bu kurash maktabdayoq boshlangan.Kunlarning birida qoniqarsiz javobim uchun matematikadan jingalak “ikki” oldim. Ajoyib javob uchun Halimaxon (hozirda kaminaga umr yo‘ldosh) a’lo baho oldi. Partalar oralab o‘tib ketar ekanlar, menga yaqin kelganda chimirilib, davomi…
Adirlar qurshovida joylashgan bu do‘ppidekkina qishlokda tunlari oy qirlar ustidan chiqib kelar va borliqni yoritardi. Oy nurida qishloq uylari yashirinmachoq o‘ynayotgan bolalar saylini eslatadi. Men esa mushtdekkina bola, davradagilarning ba’zilari chordana qurib, ba’zi birlari yonboshlagancha miriqib qilayotgan suhbatiga quloq osaman. davomi…
Ovchi itlarning akillashi, o‘qlarning qasr-qusiridan cho‘chib ketgan kakliklar o‘takasi yorilib, bekingan joylaridan qochib, potirlab havoga ko‘tarilishdi. Ayni shu vaziyatni kutib turgan ovchilar qushlarni mo‘ljalga olib otishdi. O‘q nishonga tegdi shekilli bir-necha qush osmonga ko‘tarilgan yerida qanotlarini pirillatib, pastga qulay boshladi. davomi…
Chorbog‘da Yodgor jarchini tanimagan odam yo‘q. Kichik bir qishloqda hamma bir-birini taniydi-da dersiz. Yo‘q, uni avval ovozidan tanishadi. Guldurakdek ovozini eshitgan haybatidan ot hurkadigan odam bo‘lsa kerak deb o‘ylaydi, ammo u jikkakkina, serharakat chol. Kampiri Ro‘zixol momo undan ikkita keladi. davomi…
Ummon vazmin chayqaladi. Cheksiz masofalar o‘z qa’riga sir yashirgan yanglig‘ uzangan: ular bir vaqtning o‘zida ham o‘z bag‘riga chorlaydi, ham o‘zidan itaradi. Hozir esa suv yuzasini qalin oqish tuman qoplagani bois qayiqdan turib qaralganda burun ostinigina ko‘z ilg‘aydi: ikki quloch davomi…
Kech kuzda oddiy tumov bahona yotib qolgan Dehqonboy akaning dardi sekin-asta og‘irlashib, ko‘klamda battar iskanjaga oldi. Otasiga dori istab tuman markaziga borgan Odil jurnalist Karim Ahadni Toshkentga kuzatish munosabati bilan temir yo‘l bekati biqinidagi choyxonada uyushtirilgan ziyofatga tasodifan qo‘shilib qoldi. davomi…
Barchin momo urchuq yigirishdan to‘xtadi, supa chetiga kelib o‘tirgan o‘g‘liga ko‘z ostidan qarab qo‘ydi. Titilib, chuykalangan junni tizzasidan olib, ro‘moliga sola boshladi. Bu harakatlarni bajararkan, kampirning qo‘llari bilinar-bilinmas qaltirab ketdi. Jonmurodning bunga ko‘zi tushdi, endi aniq sezdi — hozir onasi davomi…
Qobil Qulto‘rayevich shirkat rahbari bo‘ldiyu qabuliga keluvchilar navbat poylamaydigan bo‘lishdi.Yaqinda uning qabulida bo‘lib, bunga amin bo‘ldim. O‘ylagan edimki, boshliqning oldiga kirish amri-mahol bo‘lsa kerak. Yo‘q, boshliq qabulxonasiga kirsam, hammayoq jim-jit.“He, qoyil-e, ishim bitadigan bo‘ldi”, deb ichkariga kirdim.Xonada boshliqdan boshqa hech davomi…
Idoramizga yaqinda ishga kelgan Vaqqosboyni “juda xushbichim yigit” deyishadi. Gaplari biram muloyim. Ayniqsa, dastlabki kelgan kezlarida uning har bir so‘zi hammamizga asalday yoqib tushdi.“Uka, mana bu ishlarni qilib qo‘ying”, desangiz “xo‘p bo‘ladi”, “anavi ishlarni qilib yuboring”, desangiz “xo‘p bo‘ladi” deb davomi…
Haydar mo‘ylovning ishlamagan joyi qolmagan. Xotini esa mo‘ylovning qayerda ishlayotganini so‘rab o‘tirmaydi. Gap-so‘ziyu muomalasidan biladi-qo‘yadi.— Azizim, — deb kelardi bir vaqtlar mo‘ylov, — sizning qaddingiz ko‘zaga, ovozingiz piyolaning jarangdor musiqasiga, kulishingiz birinchi nav chinni kosaga o‘xshaydi.Xotini mayingina kulardi. Bilardiki, eri davomi…