Kech kuzda oddiy tumov bahona yotib qolgan Dehqonboy akaning dardi sekin-asta og‘irlashib, ko‘klamda battar iskanjaga oldi. Otasiga dori istab tuman markaziga borgan Odil jurnalist Karim Ahadni Toshkentga kuzatish munosabati bilan temir yo‘l bekati biqinidagi choyxonada uyushtirilgan ziyofatga tasodifan qo‘shilib qoldi. davomi…
Barchin momo urchuq yigirishdan to‘xtadi, supa chetiga kelib o‘tirgan o‘g‘liga ko‘z ostidan qarab qo‘ydi. Titilib, chuykalangan junni tizzasidan olib, ro‘moliga sola boshladi. Bu harakatlarni bajararkan, kampirning qo‘llari bilinar-bilinmas qaltirab ketdi. Jonmurodning bunga ko‘zi tushdi, endi aniq sezdi — hozir onasi davomi…
Qobil Qulto‘rayevich shirkat rahbari bo‘ldiyu qabuliga keluvchilar navbat poylamaydigan bo‘lishdi.Yaqinda uning qabulida bo‘lib, bunga amin bo‘ldim. O‘ylagan edimki, boshliqning oldiga kirish amri-mahol bo‘lsa kerak. Yo‘q, boshliq qabulxonasiga kirsam, hammayoq jim-jit.“He, qoyil-e, ishim bitadigan bo‘ldi”, deb ichkariga kirdim.Xonada boshliqdan boshqa hech davomi…
Idoramizga yaqinda ishga kelgan Vaqqosboyni “juda xushbichim yigit” deyishadi. Gaplari biram muloyim. Ayniqsa, dastlabki kelgan kezlarida uning har bir so‘zi hammamizga asalday yoqib tushdi.“Uka, mana bu ishlarni qilib qo‘ying”, desangiz “xo‘p bo‘ladi”, “anavi ishlarni qilib yuboring”, desangiz “xo‘p bo‘ladi” deb davomi…
Haydar mo‘ylovning ishlamagan joyi qolmagan. Xotini esa mo‘ylovning qayerda ishlayotganini so‘rab o‘tirmaydi. Gap-so‘ziyu muomalasidan biladi-qo‘yadi.— Azizim, — deb kelardi bir vaqtlar mo‘ylov, — sizning qaddingiz ko‘zaga, ovozingiz piyolaning jarangdor musiqasiga, kulishingiz birinchi nav chinni kosaga o‘xshaydi.Xotini mayingina kulardi. Bilardiki, eri davomi…
— Galdingizmi, xo‘jayin!?— Galdim, Maralim!— Ovqatni solaveraymi, yo choy ichasizmi?!— Tayyor bo‘lsa, ovqatingni keltiraver. Bolalar qani?— Mehmonxonada televizor ko‘rishyapti…Ovodon shirin xo‘rsinib qo‘ydi. * * *Uning bo‘rtib chiqqan nimpushti yonoqlari oppoq chehrasiga tengsiz tarovat bag‘ishlaydi. Sal jilmaysa, peshonasida yulduz balqib, kulgichlariga davomi…
Qurbonni tun sokinligida xayol daryosi olislarga oqizib ketdi. Kechani bedor o‘tkazdi. Har zamon-har zamonda yonginasida pishillab uxlab yotgan o‘g‘li Sobir bilan qizi Gulnoraning ustini yopib qo‘yar, so‘ng joy chetida o‘y surgancha o‘tirardi. Nima qilsayikin? Manovi ikki bolani boqish kerak. Ovqat davomi…
Tonggi havodan ko‘ksini to‘ldirib nafas olgan Sarvar qishlog‘ining qir-adirlarini eslarkan, yuragi sog‘inchdan hapriqib ketdi. Uning odati shunaqa, ko‘klam kirib, og‘ochlarda kurtaklar lab yora boshladimi shaharga sig‘may qoladi. Qirlarni, toshdan-toshga urilib oqayotgan soylarni qo‘msaydi.«Qirlar boychechakka to‘lib ketgandir», deb o‘yladi yigit entikib.Bolaligida davomi…
Eshik ochilishi bilan tashqarida turgan Durdona qiyqirib yubordi:— Syurpri-iz!Ra’no hayron. Axir ostonada turgan dugonasi ikkita katta sumka ko‘tarib olgan, aftidan qayoqqadir ko‘chayapti, yo…— Uylab-o‘ylab uyimni remont qildiradigan bo‘ldim. O‘ladigan dunyoda o‘tiramanmi endi, otam zamondan qolib ketgan sariq oboylarga termulib, dedim. davomi…
Tashqarida ilk bahorning yomg‘ir isli sovuqqina yeli kirlanib qolgan qorlarni yalab, tarnovlarni tilga solardi. Kun sovuqqina bo‘lsa-da, oftobli, bahorning kelgani endi rost, bulutlar ham shashtidan qaytgan yovday allaqanday mayinlashgan. Uy ichida, ikki qavat ko‘rpacha ustida Norqul domla “Tafakkur” jurnalining eski davomi…