“Biz uning dumini kesdik”. “Kavsar” surasidan O‘n yillarcha burun Andijonda bir otaxon bilan tanishib qolgandim. — Ota–onamning, ukam va singillarimning qabrini ziyorat qilgani kelganman, — degandi otaxon namlangan ko‘zini ro‘molcha bilan artib. — Qo‘rg‘ontepaning Savay degan joyida qolishgan ular. — davomi…
Oq-qorani ajratish pallasiga qadam qo‘ygan chog‘laridanoq shaxsiy “hayotiy dastur” tuzib, uning ilk bandiga “uzoq umr ko‘rish” moddasini kiritgan va hanuz o‘z maslak-g‘oyalaridan og‘ishmay, qing‘aymay, javlon urib yashab kelayotgan Fotih Burhonovich nafaqa yoshidan allaqachon oshgan bo‘lishiga qaramay, nufuzli bir korxonaning hayhotday davomi…
1 Makiyon burgut tepalikdagi yirikkina tuyatoshga qo‘nib, o‘zidan tahminan ellik-oltmish qadamcha quyidagi kichikroq uyday keladigan tuyatosh yonida barra maysalarni chimdiyotgan kulrang quyonni diqqat bilan kuzatardi. Unga hayallamay chovut solardi. Lekin quyondan atigi ellik qadam naridagi o‘tlar orasida pusib yotgan ovchini davomi…
To‘raqul maktabni naridan beri bitirdi-yu, o‘zini bozorga urdi, bir amallab qassobga shogird tushdi, ko‘p o‘tmay ustozidanam o‘tib ketdi, mustaqil qassob bo‘lib oldi. Bozordagi go‘sht sotuvchilar qatoridagi rastadan ustozining joyiga ega chiqdi. Labi-labiga tegmay: “Keling, aka, go‘shtdan oling, go‘shtni zo‘ri, dodasi davomi…
Rayhon opa yolg‘iz yashaydi, asrab olgan bolasi ham uzoq shaharga ketib qolgan. Rayhon opa kunini bozorga qatnab o‘tkazadi, oz-ozdan xarid qiladi. Chunki… bir o‘zi… bitta kartoshka, bitta piyoz, yarim piyola guruch yoki makarondan ovqat qiladi. Undan tashqari yana bir odati davomi…
Diloromning botini yashin urgan daraxtdek kuyib ketdi. Bu azob suymaganiga erga bermoqchi bo‘lishganida boshlangan, hamon ichu tashi yonadi. O‘sha kundan mungli ko‘zlari yoshga to‘lib yurdi. Nigohini odamlardan olib qochishga o‘rgandi, ammo ixtiyorsiz harakatlari yuragida lovullab turgan olovni oshkor qilib qo‘yayotgandek davomi…
U ertalab uyg‘onib, o‘zining qayerdaligini ham anglay olmadi. Biroz kulimsirab yotdi. Negadir kayfiyati juda yaxshi edi. Garchand ushbu hujra kichkina, ko‘rimsiz bo‘lsa-da, unga keng, go‘zal ko‘rindi. O‘rnidan turib, katalakdek ikkinchi xonaga kirdi. Keyin tashqaridan yorug‘lik tushib turgan derazaga yaqin bordi. davomi…
Chiroq o‘chgan zahoti hujra zulmatga chulg‘andi. Qiziq! Derazadan na shamol, na to‘zon, na issiq, na sovuq kira oladi. Lekin qorong‘ilik kira oladi. O‘zi bilan birga qo‘rquvni ham yetaklab kiradi. Kunduzi birortasi ham yodga tushib, ko‘z oldida elaslamaydigan qo‘rqinchli allanimabalolar paydo davomi…
Bu olam – tanbur. Uning qorni bo‘sh, sip-silliq, dastasi dag‘al. Tor bo‘shliq tomonga intilarkan noxun uni ortiq azoblamaydi, biroq shunda nozik kuy ham tugaydi. Qachonki, u butunlik tomonga intilsa – aksincha holat yuz beradi. * * * Deraza raxida turgan davomi…
VIDO Onam olamdan o‘tibdi! Bu sovuq xabardan tanam junjikib, badanimga sanoqsiz ignalar sanchilgandek, butun vujudim titrab ketdi. Qishloqqa, onam yashagan hovliga qanchalik shoshilmay, oshiqmay, oyoqlarim xuddi menga bo‘ysunmayotgandek, yurishim unmasdi. Bir choynak choy ichguncha yetadigan manzil mening nazarimda sohili ko‘rinmaydigan davomi…