Insonlar yashaydigan manzillardan olisdagi tog‘lar boshiga yoqqan qorlarni sarsari shamol to‘zg‘itadi. Zarralarini to‘zon qilib o‘ynaydi, qishning oqish samosiga to‘ng‘oq quyosh ko‘tarilib, och qizil alangalar hosil qiladi. Kimdir u tog‘larda qor to‘zoniga, shamolga yo egasiz bir qabrga aylanib ketishni orzulaydi. Oppoq davomi…
Qishlog‘imizning bor yerida katta-kichik gujum daraxtlari o‘sib yotadi. Maktabga borayotib, yo‘l bo‘yi, bu sershox va ulkan daraxtlarga otamning ham qulochi yetmasa kerak deb o‘ylardim. O‘tsam ham, qaytsam ham daraxtlar bilan salomlashib, o‘zimcha so‘zlashaman. Bir safar odatdagidek, ularga kundaligimdagi “besh” bahoni davomi…
Keyingi paytda Xolov o‘z familiyasi haqida ko‘p o‘ylaydi. Shu paytgacha e’tibor bermagan ekan. Bunga hamxonasi – Shohidaning shamasi sabab bo‘ldi. Shu desangiz, yuzidagi chaqaloq tirnog‘iday xolga qo‘li beixtiyor borib kelaveradigan bo‘lib qoldi. Bir gal suhbatlashib turishganida Shohida qo‘lini deyarli uning davomi…
Senga qanday jannat yaratib berardim, bilmaysan. F.M.Dostoyevskiy Kelinchak o‘z erini murakkab va siyqa bir kitobni o‘qiyotganday mashaqqat bilan, ba’zan adashib, gumonsirab, rashk qilib o‘qirdi. Biroq oxir-oqibatda hammasiga qo‘l siltab loqayd va beparvo bo‘lib qolardi: erini endi ko‘ngli istamay, ming marta davomi…
To‘y yaxshi-da! Bir yaxshi, serzavq, chiroyli to‘y bo‘ldi-ki! Yetti nafar aka-ukalar ichida eng kattasi bo‘lgan Kamol, akasi o‘g‘lini uylantirishi munosabati bilan rosa “yayragan” bo‘lsa-da, Murod boshqalarga o‘xshab es-hushini yo‘qotmadi. Yarim tunga yaqin to‘yning “cho‘g‘”i pasayib, kelin-kuyovning dam olishiga ruxsat berilgan, davomi…
Xuddi to‘yga ketayotgandek yasanib olgan dadasi darvoza oldida turgan Sanobarning qo‘liga kichkinagina oppoq qo‘zichoq tutqazdi. — Asal qizim, bu senga hayitlik! Eslik qiz bo‘lib, oying ishga ketganida ukalaringga qarab o‘tirgin, xo‘pmi?! — Dadajon, meniyam olib keting! — yalindi dadasini sog‘inib davomi…
1 Jalasoyni kichkina qishloq demang, ko‘zingizga do‘ppidekkina ko‘ringani bilan kunchiqari Shulluklidan kunbotari Kelingo‘zargacha, kungay beti Qozonariqdan tungay beti Shomqochdigacha Jalasoyning yerlari. Jalasoyni andak-mundak qishloq ham demang, birodar, Jalasoydan yozuvchi chiqqan. “O‘zingniki o‘zagingni yeydi”, deganlaridek, hozircha faqat o‘zimizning jalasoyliklarni yozib yurgani davomi…
I Bu yerlar Buxoro zaminining adog‘i… Tiramoh. Daryo nuqradek yaltirab, malla barxanlar, qalin to‘qaylar, tillarang qamishzorlar ko‘ksini chok-chok etib, kuz suvlarini uzoq-uzoqlarga haydaydi. Endi u qoni jo‘sh urib, bosar-tusarini bilmay qolgan yigitga emas, vazmin, o‘rtayashar kishiga o‘xshab ketadi. Sohil ranglar davomi…
Bozorda ortiq o‘tirgisi kelmadi. Yerga to‘shalgan sholcha ustiga yoyilgan narsalarini yig‘ishtirdi-da, sumkasini yelkasiga ortmoqlagancha uyiga piyoda yo‘l oldi. Ming ko‘zli bozor ortda qoldi. Qappaygan qorinlar, chaqchaygan nigohlar shovqini va chirigan piyozlarning hidi ham. Ufqdan ko‘tarilgan bulut shahar osmonini qoplay boshladi. davomi…
Qabrning eshigi yo‘q Uning boshini nam tuproqqa ohista qo‘yishdi. U hamon qimir etmay, toshday qotib yotardi. Xayriyat, avval jag‘ini, so‘ng qo‘llarini bo‘shatishdi. Ishqilib, nafas olayotganini birov sezib qolmasaydi. Sezsa barchasi barbod bo‘ladi… Uning tirikligini faqat xotini eshitmasin, eshitsa tamom, hammasi davomi…