Viloyatning obro‘li gazetalaridan birida yosh iste’dodli tanqidchi Talqinboy Tanqidiyning navbatdagi maqolasi bosildi:“Yurtimiz obodonlashib, shahrimiz chiroy ochayotgan pallada ayrim ko‘p xonadonli uylar ko‘rinishi ko‘ngilni xijil qilmoqda. Masalan, Tinchlik qo‘rg‘onchasi Do‘stlik ko‘chasidagi 7-uyni olaylik. Balkonlariga yoyib qo‘yilgan kirlar bir kilometr naridan ham davomi…
Bahriddin telefonini o‘chirdi-yu, peshonasi tirishdi. – Nima gap adasi, kim ekan? – so‘radi o‘g‘ilchasini cho‘miltirib kelib kiyintirayotgan xotini.– Qishloqdan… Manzilimizni so‘radi… – xuddi o‘zi bilan o‘zi gaplashayotgandek ming‘irladi Bahriddin. Uning tushkun kayfiyati ayni dam xotiniga ham yuqdi.– Kim?..– Eshi pochcha.– davomi…
«Bugun dunyodagi eng «keksa» it yigirma olti yoshida vafot etdi…»Derazasi janubga qaragan pastqam tomi oldida, kundaga choponini to‘shab, o‘ng qo‘lini manglayiga tiragancha, kovushining uchiga tikilib, oftobro‘yada toblanibgina o‘tirgan Yetmishev ayvonda osig‘liq radioga yarq etib qaradi. Miyig‘ida kuldi. «Obbo, xumpar-ey! «Vafot davomi…
Yoz chillasida ho‘kiz o‘libdi,Qish chillasida arpa gullabdi.Maqol. Erta tongda telefon jiringladi. Go‘shakni ko‘tarsam – amakim: – Mahmudjon, – dedi xavotirli ohangda. – Mashinangizda yangangizni bir joyga olib borib keling, iltimos…Xo‘p, dedim. Choy-poy ichib, ko‘chaga chiqsam, qor uchqunlab turibdi. Yerdagisi erimay, davomi…
Tvda “O‘zlik” ko‘rsatuvi tilga tushib, odamlar berilib ko‘radigan vaqtlar edi. Kabinetimga bir yoshi ulug‘ kishi kirib keldi. Sakson ikki yoshda ekan, lekin keksa ko‘rinmaydi. O‘rta bo‘yli, yumaloqdan kelgan, gavdasi pishiq, peshanasi dumaloq bo‘rtib turardi. O‘zining qadrini biladigan, lekin kibri yo‘q, davomi…
Ichkilikni chiqarganning ichagi o‘ralsin ekan-da! Agar shu kasofat bo‘lmaganda… Xullas, nima jin urdi-yu, mo‘min-qobilligi bilan nom chiqazgan Qosimboy otlig‘ halimdekkina yigit hamsoyasining to‘yida ichib kayf qilgach, yonidagi shishadosh sherigi Ko‘chimboyga kalla qo‘yib qoldi. Sherigi ham nimjon, chillashir ekanmi, oyog‘i osmondan davomi…
Qassoblik rastasi. Qo‘ltig‘ida papka, ohori to‘kilganroq bo‘lsa-da shlyapa kiygan kishi go‘sht ilingan changakka yaqinlashadi. Xalatining ustidan qora las chopon kiygan, qo‘sh belqars bog‘lagan qassob uni ko‘rib qayroq-pichog‘ini chetga itqitadi. Qo‘llarini ikki biqiniga artadi, so‘ng ko‘ksiga qo‘yadi.– Kelsinlar, katta… Kelsinlar!– Ha, davomi…
Samarqand shahridan yo‘lga chiqqan “Afrosiyob” poyezdi lochinday uchib, Toshkent temiryo‘l bekatiga kirib kelgan payt edi. Poyezddan tushayotgan mahalimizda qo‘l telefonim jiringlab qoldi. Telefon qilayotgan yigit “O‘zbekiston” radiokanalida ishlaydigan shoir Berdi Rahmat ekan.– Aka, Barot Boyqobilov haqida bir eshittirish qilayotuvdim. Siz davomi…
Vaqtning barakasi qolmaganini ilmiy jihatdan qanday izohlash mumkin. Rejalashtirilgan ishlarga hech ulgurib bo‘lmayotgani esa ayni haqiqat.Tushdan keyin ishxonadagi ayollar bemor hamkasblarini ko‘rgani borishlarini e’lon qilganlarida u ham bormoqchi edi, lekin darsdan so‘ng repetitor mashg‘uloti borligi, bugun oylik to‘lov pullar yig‘iladigan davomi…
– Nima? – ayanch ovozda qichqirdi u. – Sen o‘ylaysanki, men rozimanmi? Yo‘q! Ko‘zlaridan shashqator sizayotgan yosh titroq iyaklaridan tomchilardi.– Men ham farzandlarim azasidaman!.. Ho‘ngrab yig‘laganicha tizzalandi. – Suvonqulning!.. Qosimning!.. Jaynoqning!.. Har bir aytilgan ism ortidan yanada qattiqroq ho‘ngroq tutar, davomi…