Ona uchun bugun quvonchli kun bo‘ldi. O‘g‘lidan xushxabar keldi-da. Necha yillar intiq bo‘lib kutgandi bu damlarni. Kecha qo‘shnisi Tursinoy qoraning bolasi uning jigarbandini uchratanligini, shu juma onasini ko‘rishga borishini aytganini suyunchilab kirdi. Avvalo uch kun oldin xudo diliga solib, tushida davomi…
Dadaxon Nuriy. Begona. Roman, qissa va hikoyalar (Qayta ishlangan va to‘ldirilgan nashri) — Toshkent, «Kamalak», 1991. Dadaxon Nuriyning ilk asari — «Oqshom qo‘shiqlari» lirik qissasini kitobxonlar iliq kutib olgan edi. Uning «Begona» deb atalgan ikkinchi qissasi Abdulla Qahhorday talabchan adib davomi…
Uyim sening uyingdir,Ayvonimda yashaysan.Qarab tursam sen ham bir,Dardli qushga o‘xshaysan…Muhammad Yusuf. Mahkam bobo boshini sarak-sarak qildi:-Ey-y, hali shuytdi deng…-Shuytdi-da, hamsiya bova… Bu, to‘qqiz yildan beri o‘zimizning duxtirlarga ko‘rsataverib-ku, charchagan edik. Bir umid Tashkin duxtirdan deb borsaq, shuytdi, — dedi ota.-Yashamagurlar, davomi…
Yanvar oyining 23 sanasi. Hayotimni alg‘ov-dalg‘ov qilib yuborgan g‘avg‘olar shu kundan boshlangandek, nazarimda. Uch kun oldin yog‘ib o‘tgan qor yerni tark etay demas, aksincha, muzlagan yerga yopishib, battar yaxmalak bo‘lib qolgandi……Mashinamiz sirpanchiq yo‘llarda sirg‘ala-sirg‘ala Kitob shahriga kirib bordi. Oyog‘imda yurak davomi…
O‘qishdan ta’til berishdi…Qashqadaryolik kursdosh do‘stim Kamol o‘zi tug‘ilgan tuman – Yakkabog‘ haqida gapirganda shu qadar to‘lib-toshib ta’riflardiki, ta’tilni qishlog‘ida birga o‘tkazishni taklif qilganida, ochig‘i, juda sevindim.Toshkentdan Qarshigacha poyezdda, Qarshidan Yakkaboqqacha taksida bordik. Yakkabog‘ning qayerigadir yetganimizda Kamol taksichiga javob berib, yo‘lni davomi…
Viloyatning obro‘li gazetalaridan birida yosh iste’dodli tanqidchi Talqinboy Tanqidiyning navbatdagi maqolasi bosildi:“Yurtimiz obodonlashib, shahrimiz chiroy ochayotgan pallada ayrim ko‘p xonadonli uylar ko‘rinishi ko‘ngilni xijil qilmoqda. Masalan, Tinchlik qo‘rg‘onchasi Do‘stlik ko‘chasidagi 7-uyni olaylik. Balkonlariga yoyib qo‘yilgan kirlar bir kilometr naridan ham davomi…
Bahriddin telefonini o‘chirdi-yu, peshonasi tirishdi. – Nima gap adasi, kim ekan? – so‘radi o‘g‘ilchasini cho‘miltirib kelib kiyintirayotgan xotini.– Qishloqdan… Manzilimizni so‘radi… – xuddi o‘zi bilan o‘zi gaplashayotgandek ming‘irladi Bahriddin. Uning tushkun kayfiyati ayni dam xotiniga ham yuqdi.– Kim?..– Eshi pochcha.– davomi…
«Bugun dunyodagi eng «keksa» it yigirma olti yoshida vafot etdi…»Derazasi janubga qaragan pastqam tomi oldida, kundaga choponini to‘shab, o‘ng qo‘lini manglayiga tiragancha, kovushining uchiga tikilib, oftobro‘yada toblanibgina o‘tirgan Yetmishev ayvonda osig‘liq radioga yarq etib qaradi. Miyig‘ida kuldi. «Obbo, xumpar-ey! «Vafot davomi…
Yoz chillasida ho‘kiz o‘libdi,Qish chillasida arpa gullabdi.Maqol. Erta tongda telefon jiringladi. Go‘shakni ko‘tarsam – amakim: – Mahmudjon, – dedi xavotirli ohangda. – Mashinangizda yangangizni bir joyga olib borib keling, iltimos…Xo‘p, dedim. Choy-poy ichib, ko‘chaga chiqsam, qor uchqunlab turibdi. Yerdagisi erimay, davomi…
Tvda “O‘zlik” ko‘rsatuvi tilga tushib, odamlar berilib ko‘radigan vaqtlar edi. Kabinetimga bir yoshi ulug‘ kishi kirib keldi. Sakson ikki yoshda ekan, lekin keksa ko‘rinmaydi. O‘rta bo‘yli, yumaloqdan kelgan, gavdasi pishiq, peshanasi dumaloq bo‘rtib turardi. O‘zining qadrini biladigan, lekin kibri yo‘q, davomi…