– Yangi boylardan biri tish qo‘yish mutaxassisiga uchrabdi. Tepa jag‘ tishlariga javohir qoplatibdi, pastki jag‘lariga platina qo‘ydiribdi.– Endi nima qilay? – so‘rabdi shifokor.– Signalizatsiya qo‘yasan-da, – debdi yangi boy.Metinbekning bu latifasiga do‘stlari ichaklari uzilguday bo‘lib kulishdi.Kechagina mana shunaqa yangi boylar davomi…
“Bugun ham kechgacha sening qo‘ng‘irog‘ingni kutdim.Sihatgohga kelganimga olti oy bo‘ldi, shu vaqt ichida deyarli har kuni xabar kutaman, lekin sen jimsan.Bu ahvolda aqldan ozish hech gapmas. Bo‘ldi, endi kutmayman, deyman-u, qo‘l telefonimni otib yuborib, hamshira Oydinoyning hay-haylashiga qaramay, hovliga chiqib davomi…
(Shoir A’zam O‘ktam xotirasiga) “Hikoya yozish osonmi, qiyinmi?” To‘g‘risini aytsam, haligacha shu savolga jo‘yaliroq javob bera olmayman. Mana, bir necha kundirki, tug‘ilgan kunida qizimga sovg‘a qilganim uzuk xayolimdan ketmaydi. Ingichka, nozik, ko‘kish-yashil toshchali ziynat uni quvontirdi, sof nigohida sevinch porlab davomi…
Erta bahor edi. Ko‘ngil bog‘imdan bir nihol unib chiqdi. Namxush, qoramtir tuproqdan ipdaygina bo‘lib osmonga – bulutlar diyoriga bo‘y cho‘zmoqqa chog‘langan bu jajji jonga avval-boshda ko‘p e’tibor qilganim yo‘q. Bog‘ katta, gullar ko‘p, shu ojiz vujudning yonginasida karnaygul tarvaqaylagan, uning naryog‘ida yoshli davomi…
(Ma’rufjonga) Bolam, qishning izg‘irinli kechalarida kimsasiz dalalarda gala-gala bo‘lib izg‘igan daydi itlarni bo‘ri deb o‘ylaganingni gapirib berding-a? Ha, dala-tuzning tuprog‘u kesaklarini ham muzlatadigan sovuqlarda kuchuklar o‘shanaqa to‘planib olishadi. Ammo sen ko‘rganing oddiy gala xolos-da. Istasang, senga bo‘ri haqida gapirib beraqolay. davomi…
Bu hikoya – odamlar, voqealar, hodisalar haqida emas.Bu hikoyaning qahramoni – qishloq. Ha, aynan qishloq. U nozlanadi, chappar uradi, bag‘rida borini muhayyo qiladi, goho to‘rsayib-xo‘mrayadi, xullas, bir tirik jonzot nimaiki qila olsa, barini u ham qiladi. Avvallari uning o‘z fe’l-atvori, davomi…
Men judayam kichkina bolaman. Bo‘yim endigina otamning tizzasiga yetgan. Otam juda quvvatli, kaftlari ulkan-ulkan. Yo‘g‘on barmoqlaridan tutib, otamga boshimni burib qarayman. Mevalar pishsa, yelkasiga chiqib olaman, daraxtning ho‘v uchidagilargayam qo‘lim yetadigan bo‘pqoladi. Tungi yulduzlar bodroqday sochilgan. Otamning yelkasiga chiqib olsamu davomi…
Ey ruh, fitratining o‘rmonlaridaKezingan, ezilgan, ozurda ey ruh!Zahmat soylarining hovurlariyuG‘ussa vodiylarin shovurlaridaBir o‘zi yig‘lagan,o‘ksigan, kuygan,Hasrat yomg‘irining kuyuklaridaIlma-teshik bo‘libIzillab turgan!Eski zindoningdan bir zum chiqaqol!.. MUQADDIMA O‘g‘il Shabada esmas, ammo o‘rmon turli tovushlarga to‘la edi. Sarvlar, qayrag‘ochlaru archalar baland o‘sgan, o‘tlarning poyalari davomi…
Ulkan o‘zgarishlar pallasiga kirib borayotgani sezilib turadigan, muhtasham mumtoz adabiyotimizning zilol buloqlaridan suv ichgan va avlodlarining har biri alohida hayotbaxsh to‘lqin paydo qilgan adabiyotimiz haqida gap ketganida, asarlardan ham ko‘ra ko‘proq ijod jarayoni haqida o‘ylab qolaman. Donishmandlar aytadilarki, olamda faqat davomi…
Tog‘ay ikkinchi xotini bilan yashay boshlaganiga shu kuzakda besh yil to‘ladi. Boshida ko‘nika olmadi, lekin lorsillagan ayoli bir shirin qizaloq, bir polvon o‘g‘ilni tug‘ib bergach, o‘laman sattor, ajrashmayman, degan odam birinchi xotinini unutdi-qo‘ydi. Ey, bo‘lmasa, suyib olgan Zarifasi qanday ayol davomi…